Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
|Yaralı bir çocuksun sen.
Rüzgar camların etrafında süzülüp giderken yaprakların mayhoş hışırtısı derin bir uyku hâline sürüklüyordu benliğini. Fazlasıyla yorgun, bir o kadar da bunalmış hissediyordu. Bu ihtişam ve güçten can almış sert duvarlar Jeongguk'un altın kafesiydi. Kafesin kilidi ellerindeydi fakat kendine o kilidi açacak gücü bulamıyordu. Taehyung'a karşı hissettiği korku, duyduğu öfkeyi tek bir haraketinde bastırıyordu. Birikmiş düşünceleri çoğu zaman rüyalarının en sıkıntılı anlarından biri hâline gelse de yapmak istedikleri hep canlı bir şekilde varlığını koruyordu. Ailesine duyduğu özlem, kalbinde derin acılı bir ateş bırakıyor ve zamanla çocukluğunu incitiyordu.
"Hazır mısın?"
Duyduğu kalın sesle arkasına döndüğünde Taehyung siyah kazağının boyun kısmını ayarlarken göz ucuyla kendisine bakıyordu.
"Evet, gidelim."
Son kez bileğine sıktığı parfümü boynunda gezdirirken ayağa kalkarak odadan çıkmıştı.
"Annemler de orada olacak. Çok canın sıkılırsa onun yanına gidersin. Oradakilere karşı üslubuna dikkat et Jeongguk, bir deltanın eşi gibi davranmalısın beni anlıyorsun öyle değil mi?"
Küçük olan duyduğu cümleyle birlikte alaylı bir gülüş sunarak dudaklarını aralamıştı.
"Ne büyük onur ama... Deltanın eşi olmak. Keşke evde de görseler gerçek deltalarının yüzünü."
"Bana mecbur olman ne büyük talihsizlik ama... Öyle değil mi?"
"Sana muhtaç değilim Taehyung, fakat sen eşini öldüren birinin ruh hastası olduğu gerçeğini kapatmak adına benim varlığına muhtaçsın."
Esmer, birkaç adımda yanına ulaşarak elini saçlarına atarken Jeongguk hızlı davranarak bileğini tutmuştu. Derin bir acı hissetmeyi beklerken büyüğün elli saçlarını okşarken kulağına doğru eğilmişti. Şaşkınlıkla elini bileğinden çekip gözlerine baktığında yoğun kahveler sanki tüm gerçeklerini gözlerine hapsetmişti.
"Yaralı bir çocuksun sen, tedavi edilmeyi beklemek yerine etrafa saldırman çektiğin acıdan mı yoksa Jeongguk?"
"Ben yaralı falan değilim. Güçlü biriyim, senin aksine. Kelime oyunların bittiyse gitmek istiyorum artık. Ayrıca mesafene dikkat et Taehyung, ben senin eşin falan değilim. Değersiz bir mühür bana dokunabileceğin anlamına gelmiyor."
"Pekâlâ güçlü çocuk, hadi gidelim."
"Bana çocuk demeyi kes!" Küçüğün çatılmış kaşlarına karşın yüzünde tatlı bir tebessüm oluşmuş, konuşmaya devam etmişti.
"Pekâlâ.”
-
"Hoş geldiniz!"
Genç beta parlak gözlerini deltada, aynı zamanda yanında getirdiği cılız gençte gezdirirken tatlı bir şekilde gülümseyerek ellerindeki hediye paketini alıp geçmeleri için kapının ardına ilerlemişti.
