wanderlust 'tk

7

|Tek çıkış.

"Ailen Jeon, onların bu kıymeti yok mu gözünde?"

Esmerin tehtitvari tebessümü Jeongguk'un kusma isteğini arttırırken nefretle gözlerine bakmıştı. Taehyung'u anlamıyordu. Gözlerinde yer edinen cansız tebessümler sanki kendisinin birer düşmanı olmuş gibiydi. Bir kere kaybolsa gözlerinde, biri çıkacak ve boğazına yapışacak, elleriyle zehrini, kinini ve öfkesini Jeongguk'un kalbine yerleştirecek gibi hissetmişti. Taehyung'un o bilinmez, tehlikeli gözlerinde kaç can solup gitmişti?

"Bunu yapamazsın."

"Güney'deki kasabada yaşıyorlar. Senden sonra bir çocukları daha olmuş. Sanırım uzun süredir zerre akıllarında yer edinmiyorsun. Hâl böyleyken kendini yıllar sonra benim aracılığımla hatırlatmak istemezsin öyle değil mi?"

Beyaz tenli, duyduklarıyla birlikte derin bir yutkunuş gerçekleştirip dolan gözlerini saklamak adına başını çevirmişti. Yıllardır onları arıyordu ve Kim Taehyung sadece birkaç gün içersinde bulmuştu ailesini.

"T-taehyung yapma."

Sesi hiç olmadığı kadar çaresiz çıkarken bir kez daha onun yanında güçsüz kalışından nefret etti. İçten içe onu mahvedeceğini düşündüren aklındaki planlar esmerin gözlerinde soldu ve cansız bir şekilde boyun eğdi.

"Eve gitmek istediğini ve sorunlarımızı hâllettiğini söyleyeceksin."

"Ailemin hiçbir suçu yok. Bu bizi-"

"Sınırlarını zorlamayacaktın Jeon. Kim olduğunu ve nereden geldiğini çabuk unutuyorsun. Şimdiye kadar yaptığım her şeyin bir sebebi, açıklaması vardı fakat bundan sonra eğer bir kez daha beni küçük düşürecek hareketlerde bulunmaya devam ederse-"

"T-tamam, lanet olsun tamam. Kabul ediyorum. Bir daha ailemi kullanma."

"Güzel."

Esmerin, laflarına karşın ellerini yumruk yaparak tırnaklarını sertçe avuçlarına geçirmişti. Hırsını, öfkesini kendine zarar vererek alıyordu. Vücudundaki nefret ona bir gün tüm bu yaşattıklarının bir bedeli olduğunu hatırlatmak isterken zihni, en kısa sürede Kim Taehyung'u alt edecek bir sır aramak için planlarına başlamıştı.

Jeongguk pes etmeyecekti. Şimdiye kadar saf bir niyetle karşısındakilere sunduğu kalbi acımasızca parçalara ayrılmıştı.

"Yaşattıklarının bir bedeli olduğunu asla unutma Kim Taehyung."

Esmer duyduğu cümleye karşın alaylı bir tebessümle birlikte beyaz tenlinin yanına oturarak elini saçlarına atıp okşamaya başlamıştı.

Dalga geçiyordu.

"Ah, daha iyi bir evliliğimiz olabilirdi küçük şeytan. Gel gör ki aptal düşüncelerin seni bu hâle sokuyor. Sahi bir cinsiyetsiz olarak çok değil mi bu cesaretin? Oh, üzgünüm deli cesareti demem gerekiyor hm?"

Beyaz tenli, saçlarındaki samimi olmaktan uzak dokunuşlardan kurtulmak adına başını sağa doğru çevirirken kısa bir süre sonra esmer ayaklanarak ellerini cebine yerleştirip dilini dudaklarında gezdirmişti.

"Hazırlan ve bir an önce teyzemle konuş, gitmek istediğini, benimle sorunlarını hâllettiğini söyleyeceksin."

Esmer, kısa bir süre sonra odadan ayrıldığında Jeongguk kendini sıkmaktan yorularak elini ağzının üzerine koyarak sessizce gözyaşı dökmeye başlamıştı. Tüm bu olanlar fazlaydı... Çok fazlaydı. Böyle olsun istememişti.

Ailesi... Taehyung onu ailesiyle tehtit ediyordu. Gerçekten de onlara ulaşabilmiş miydi yoksa tüm bu olanlar kendisini bir kukla gibi kullanmasına izin vermesi için basit bir kurmaca mıydı?