My Cold Hearted Husband {Completed}

Chapter 9

Triev Thunder POV

Huminga ulit ako ng malalim saka hinalikan ulit ang kamay ni Fire.

" Fire I know you know who I am.Alam kong sa pagkakataong ito iiwan mo na ako.*sigh* I am really sorry if I didn't protect or save you  a while ago. I am sorry if I even cannot tell you how much I love you. Natatakot akong mapalapit sayo dahil ayokong dumating ang araw na mapahamak ka. Pero mukhang nangyayari na ang kinakatakot ko" cold at seryoso kong sabi. Napabuntong hininga ulit ako at nagsalita.
" I promise I will protect you even you left me my wife." pagkasabi ko nun ay dahan dahan ko siyang hinalikan sa labi.

"I love you so much wife.." sambit ko muli.

Fire Alexandra POV

Dahan dahan kong minulat ang mata ko at puting kisame agad ang bumungad sa akin. Nilibot ko ang aking paningin at napagtanto kong nasa hospital ako.

Napahawak ako sa ulo ko ng bigla itong kumirot. Inalala ko ang nangyari sa akin at bigla na namang binalot ng takot at kaba ang dibdib ko.

Iaangat ko na sana ang kaliwa kong kamay ng maramdaman kong mabigat ito. Tinignan ko ito at at nakita ko si Triev na nakayuko habang mahimbing na natutulog at mahigpit ang pagkakahawak sa kamay ko.

Hinaplos ko ang buhok niya at bahagyang napangiti. Nakaramdam naman ako ng saya sa puso ko dahil andito siya para bantayan ako.

Bigla namang siyang gumalaw kaya agad akong umayos at nagtulog tulugan. Maya maya ay naramdaman ko na binitawan ni Triev ang kamay ko at narinig ko ang mga papalayong yabag niya.

Dahan dahan akong nagmulat ng mata at nilibot ko muli ang aking tingin. Nakita ko siyang naka upo sa isang couch at naka tingin sa akin.

Nung siguro nakita niya akong nagising na ay agad siyang tumayo at lumapit sa kinaroroonan ko. Hindi ako umimik at nakatingin lang sakanya.

"hows your feeling?" tanong niya sa akin.

"I'm fine. No worries" sabi ko sakanya at umiwas ng tingin.

Nabalot kami ng katahimikan at wala ni isa sa amin ang gustong magsalita. Wala akong balak basagin ang katahimikan dahil wala naman akong sasabihin.

Akmang ipipikit ko na ang mga mata ko nang bigla siyang magsalita.

"I'm sorry.." mahina at malamig niyang sabi ngunit mahahalata mo ang sincirity sa boses niy.

Tinignan ko siya ng may pagtataka pero nakayuko lamang siya. Hinihintay ko pa rin kung may susunod pa siyang sasabihin.

"I'm sorry Fire if I put you in this situation. I'm sorry if I-I didn't save you immidietly. Hindi ka sana andito sa hospital kung na iligtas kita agad" sincire niyang sabi sa akin. Eto na rin ata ang pinaka mahabang nasabi niya sa akin. Napabuntong hininga naman ako at tinignan siya ng seryoso.

"You know Triev. You don't have to be sorry because it's not--"  my words are cut because he immidietly speak.

"It's all my fault ok. Don't you see? your hurt because of me. My enemies are looking for you and they want you dead. And I can't afford to lose you. It's better if you will stay away from me." malamig niyang sabi. Napahigpit ang hawak ko sa kumot ko at tinignan siya ng seryoso.

"Are you joking?!..cause if yes...sobrang nakakatawa!" sabi ko sakanya. He didn't speak instead he looked at me with those cold eyes.

"Kung inaakala mong susundin kita...nagkakamali ka. Hindi kita iiwan dahil lang sa napahamak na ako. It's not a valid reason for me to leave you alone. I know from the day that you confess who you really are....I'm now in danger. Alam kong darating at darating din ang araw na mapapahamak at mapapahamak ako. That's why you keep on pushing yourself away from me right? gusto mo akong maging ligtas" seryoso at kalmado kong sabi. Pinipigilan kong pumatak ang mga luha ko dahil ayaw kong makita niya na nasasaktan ako sa mga nangyayari sa amin.

Pero kusang tumulo ang mga traydor kong luha hanggang sa napahikbi ako.

"Fire..listen. Yes I stayed away from you because I don't want you to get hurt but please....leave me and leave your life happy and peaceful" sabi niya ng seryoso.

" Sa tingin mo ba iiwan kita ng ganun kadali?! Mahal *sob* kita Triev at kaya kong *sob* tanggapin ang lahat. Kaya kong tanggapin kung sino at ano ka. *sob* Kaya kong manatili sa tabi mo kahit na alam kong *sob* mapapahamak ako. Kaya kong isakripisyo ang buhay ko para sayo *sob* at kaya kitang mahalin kahit na hindi *sob* moko mamahalin pabalik" mahaba at nanghihina kong sabi. Tinignan ko ang reaksyon niya at naka tingin lamang siya ng malamig sa akin. I guess.... wala siyang paki sa mga sinabi ko.

Napahinga ako ng malalim at pinunasan ang mga luha ko saka tumingin muli sakanya ng nakangiti.

" You really love Lexy that much" mahina kong sabi habang nakatingin parin sakanya. He didin't answer me instead he looked serious at me.

" You know our relation status right" sabi niya. Imbes na sagutin niya ang tanong ko ay iba ang sinagot niya. Tumango na lamang ako sakanya at umiwas ng tingin.

Triev Thunder POV

Natulala ako sa mga sinabi niya kanina. She really wants to stay beside me.

Now she's smiling at me and asking me if I really love that Lexy. I know that smile is a fake one and I know she's hiding the pain she feel. Gusto kong matawa sa tanong niya but I answer her not even related to her question.

"You really love her?" ulit niya. Huminga ako ng malalim at hindi umimik.

"silence means yes" sabi niya muli pagkaraan ng ilang minuto. I looked at her and I saw her smiling and wiping again her tears. She's hurt I know and I don't want her to see like this.

"She's just nothing to me. I don't love her and  I love somebody else. I just need something on her that's why I am in relationship with her." malamig kong sabi. Hindi ko naman kailangang mag explain pero ewan ko ba. Kusa na lang sinabi yun ng bibig ko.

Nakita ko muli ang sakit sa kanyang mga mata. If you know that your the girl I'm reffering to that somebody hindi ka makakaramdam ng sakit. But I'm sorry if I will keep it for a while.

" Enough with this conversation. Take a rest and I will just call the doctor."

Pagkasabi ko nun ay tumalikod na ako at lumabas sa kwarto niya para tawagin ang doctor.

Fire Alexandra POV

Napatingin ako sa pintong sumarado na at muling tumulo ang mga luha ko. This time..napahagulhol na ako.

Huminga ako ng malalim at pinunasan na ang luha ko saka nahiga. Pinikit ko na ang mga mata ko at hinayaang tumulo ang mga luha ko hanggang sa nilamon na ako ng dilim.

Macky POV

Nandito kaming lima sa labas ng kwarto ni Ms. Fire at mukhang may mabigat siyang problema.

Papasok na sana kami nang marinig namin ang hagulhol niya. Sinilip namin siya sa may bintana at nakita naming huminga siya ng malalim bago punasan ang mga luha niya. Nahiga na rin siya sa kama at pumikit na. Siguro nakatulog na siya habang tumutulo pa rin ang mga luha niya.

Hayy....naaawa ako sakanilang mag asawa. Kung di dahil sa mga pesteng kalaban namin baka masayang namumuhay sila boss at Ms. Fire ngayon. Alam kong nahihirapan na rin si boss pero inuuna niya parin ang kapakanan ni Ms. Fire bago ang kaligayahan niya.

Sana dumating na ang araw na matatapos ang lahat ng gulong ito at mamumuhay kami ng payapa at tahimik.

I hope walang masamang mangyari sa hinaharap.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Hi readers! I'm really sorry for the long update. Naging busy lang po ako this past few days and I'm happy na naka update na po ako ng chapter.

Sorry po ulit at sorry din po sa mga typos at wrong grammars.😂

Pls do vote and support my story. Also follow my acc. Thank you!😉