My Cold Hearted Husband {Completed}

Chapter 41

Triev Thunder POV

Its been two days since that night I ask my wife is something is bothering her. As of now, she's doing fine but sometimes she avoid me for I don't know what reason. Hindi ko alam kung may ginawa ba akong mali o baka nahihiya siya sa akin dahil mataba na daw siya. I fucking don't understand her but I try my best to control my emotions.

I sigh as I close my loptop. I'm in our company and I'm busy doing my work. Sumandal ako sa upuan ko at bumuga ng hangin. Pinikit ko ang aking mata habang ang isa kong kamay ay nakahawak sa sentido ko. Ramdam ko ang pagod dahil sa dami kong meeting at pinipirmahang papeles.

After a while, the door of my office open. I look up and I saw the group laughing and walking inside. I sigh deeply and sit properly. I remain silence as I gaze on Macky. I am shock to see him in here. I thought he is not yet allowed to go out.

"Boss. " bati ni Macky habang nakangiti. Napatikhim ako at pinanatili ang walang reaction kong mukha. Tinanguan ko na lamang sila kaya nag si upo sila sa couch.

"What brings you here?" malamig kong tanong. They sigh and their face became serious. Sumandal muli ako sa upuan ko habang nakaharap sakanila.

"Balita namin ay hindi na gumagalaw ang Red Circles pero naghahanap uli sila ng panibagong pinuno na hahawak sakanila. As of now, yun lang muna ang ibabalita namin sayo" seryosong sabi ni Josh. Napabuga ako ng hangin at napapikit na lamang.

"Just be attentive. Hwag kayong pakampante kahit na tapos na ang labanan sa pagitan nila at natin. " malamig kong sabi. Namayani ang katahimikan sa amin hanggang sa nagsalita si Macky.

"Boss pwede na po akong tumanggap ng misyon" sabi niya habang nakangiti. Napatingin ako sakanya bago bumuntong hininga. He's close to death last months. I feel guilty and I want to ask forgiveness from him privately.

"Follow me" malamig kong sabi sakanya saka tumayo. Lumabas ako ng opisina at sumakay sa elevator. Kasunod ko lamang si Macky at tahimik lamang kami sa loob. I press the first floor where the garden is located.

"How are you? I thought you are not yet allowed to get a missions" malamig kong sabi. Narinig ko ang pag buntong hininga niya. I kept my eyes in front and doesn't have any guts to look at him.

"Pinayagan na po ako ni Mommy. Don't worry I'm good" sabi niya kasabay ang pag tunog ng elevator hudyat na lalabas na kami. Nauna akong lumabas at nag lakad papunta sa garden. Nag yuyukuan naman ang mga empleyado kong nakakasalubong namin. Umupo ako sa isang bench at ramdam ko ang pagtayo niya sa likod ko.

"I'm sorry..... " seyoso kong sabi para basagin ang namuong katahimikan sa pagitan namin. Narinig ko ang muli niyang pag buntong hininga.

"For what? " seryoso rin niyang sabi. Macky is the person who is naughty like Jonard. He is the boy who loves to joke his friends and family but one's you get serious, he knows also how to be serious. Alam niya kung saan dapat niya ilugar ang malukong ugali niya. Napabuntong hininga ako at nilingon ko siya ng bahagya.

"I'm sorry for what happened. I'm sorry if you have to be on that situation " seryoso kong sabi. Narinig ko ang bahagya niyang pagtawa. Nasa gilid ko na siya at nakapamulsang nakatayo.

"You know Triev... sometimes it's our own decision to risk our life to someone who is important to us." seryoso niyang sabi habang nakatingin sa mga bulaklak na sumasayaw.

"But risking your life just to save me is not right Macky. You almost die during that situation." malamig kong sabi at kinuyom ko ang kamao ko. I didn't mind him calling me Triev. It's normal for me by the way. It's not a big deal.

"Yes. It's not right to risk my life just to save you but you will not change my mind and the fact that I want to sacrifice my life just to save you. You see,  someone is waiting for you during that night. Someone is hoping that you will comeback to her alive and fine. Wala kang kasalanan sa kung ano man ang nangyari sa akin sa nakalipas na buwan. Don't blame yourself cause I know right now, your still blaming yourself. You don't have to be guilty because I did it whole heartedly. It's not only me that will do what I did. Alam ko na pati rin ang grupo ay handang ibuwis ang kanilang mga buhay para lamang mailigtas ka. You are important to us Triev. You've change a lot but that doesn't mean that I or we will not already help and save you. Pamilya tayo. Magkakaibigan parin tayo kahit na mukhang hindi na iyon ang tingin mo sa amin" mahabang litanya niya. Unti unti ko siyang tinignan. Nakangiti siya ng malungkot habang nakatingin parin sa mga bulaklak. Tumayo ako at tumingin sa harapan.

"Maybe your right but I'm still sorry for what happened. But I want to thank you cause you saved me and to him cause he gave you another chance to live. And lastly, I want you to know that even I change, you, Mark, Leon, Jonard, Josh are still my best friends. Hindi man ninyo ramdam o makita, I know inside my heart that all of you are my best friends and a brother. Not just a member of my org. but a family who stayed at my side even though sometimes, I know that I hurt your prides." seryoso kong sabi at tumalikod na. Napabuga ako ng hangin at nakaramdam ng ginhawa sa puso. Naglakad na ako papasok at muling pumasok sa elevator. Pinindot ko na ang floor kung saan ang office ko.

Fire Alexandra POV

Nakahiga ako ngayon dito sa kama at nakatitig lamang sa kisame. Today is the month of July. July 7 is our wedding anniversary. Nakakalungkot lang kasi nananatili parin akong tago sa mata ng mga tao. Although alam kong nag ku- conclude na ang mga ka opidina ko noon ng makita nilang magkahawak kamay kaming dalawa. But still nanatili akong question para sa kanila. Wala naman akong magagawa kung itatago niya ako. Haayyy.....

*Put your head on my shoulder🎶*

Napatingin ako sa cp ko na nakapatong sa side table ng kama. Kinuha ko iyon at tinignan kung sino ang tumatawag.

'hubby'

Napabuntong hininga ako bago sinagot ang tawag. Nanatili akong tahimik dahil wala ako sa mood para magsalita at maging masaya.

"Wife... " sabi niya sa kabilang linya.

"Hmm... " tanging sabi ko.

"How are you? Did you already eat? maaga akong uuwi" malamig niyang sabi. Napangiti lamang ako ng bahagya bago sumagot.

"I'm fine and I already eat. Bakit ka maagang uuwi? marami ka pang pipirmahan diba? " tanong ko.

"I already finish it. " tipid at malamig niyang sabi. Napapikit na lamang ako at napabuntong hininga.

"Somethings wrong? " tanong niya.

"Nothing. Sige na ibababa ko na. " sabi ko

"Ok. Pauwi na ako. I love you. " matamis niyang sabi. Napatingin ako sa orasan at alas tres pa lamang ng hapon.

"I love u too. Take Care" sabi ko at pinatay ang tawag. Bumangon ako sa pagkakahiga at dumeretso sa banyo. Naligo lamang ako ng mabilisan pagkatapos ay pumili na ng damit na maluwag. Iblinower ko na rin ang buhok ko pagkatapos ay nahiga muli ako sa kama. Pumikit ako hanggang sa unti unti akong hinila ng antok.

Triev Thunder POV

Kanina pa ako naka alis ng opisina at kakarating ko lamang dito sa mansion nila mommy. I sigh heavily as I walk inside. Mom and dad is not here because of some business matters. Si manang Linda ang nag aalaga sakanya tuwing mag isa siya dito. Next month is I decided to work here to take good care of my wife. I walk upstairs and went to my room.

Pinihit ko ang door knob at bumungad sa akin ang tahimik na kwarto. Dumako ang tingin ko kay Fire na mahimbing na natutulog. I walk towards her and place my case at the side. I lay down beside her and watch her. She's really beautiful and I can't take my eyes off of her. Napatingin ako sa kalendaryo at tatlong araw na lamang at anibersaryo na namin. Napangiti ako ng kaunti at hinalikan siya sa noo. Pagkatapos ay niyakap ko siya ng mahigpit bago ako pumitik at magpatangay sa dilim.