My Cold Hearted Husband {Completed}

Chapter 37

Fire Alexandra POV

Nagising ako mga ala singko na ng hapon. Nandito parin ako sa loob ng kwarto ni Triev dito sa mansyon nila mommy Laiza. Nakahiga parin ako sa kama at nakatulala sa kisame.

Napag isip isip ko na hindi dapat ako sumama sa laban na magaganap mamaya. Napahawak ako sa tiyan ko at hinaplos iyon. I can't risk my child's life. Pag nalagay siya sa panganib at may nangyaring masama sakanya, sigurado akong habang buhay kong sisisihin ang sarili ko. I can call myself a stupid mother when I put our life in danger because I didn't even think first the safety of my child. Alam kong nag pa dalos dalos ako sa desisyon ko nung binalita namin sa both parents namin na mangyayari na ang pinaka malaking labanan sa pagitan nila Triev at nung Red Circles.

I sigh heavily as I slowly sit down. Sumandal ako sa headboard at kasabay nun ang pagbukas nang pinto ng kwarto. Tumingin ako sa pumasok at nakita ko mula dito si Triev na bagong ligo lang at nakapalit na ng damit. He's wearing a simple v-neck shirt and a jeans paired with a black rubber shoes. Pagkatapos ko siyang pasadahan ng tingin ay tumayo ako sa kama at hindi siya inimik. Dali dali akong dumeretso sa loob ng bathroom at agad na nilock ito.

Narinig ko ang pagtawag niya sa akin pero hindi ko iyon pinansin. Napasandal ako sa pinto at napatingin sa harapan ko kung saan nakikita ko ang repleksyon ko. Tears started to roll down on my cheecks. I cried silently and didn't mind the knock.

I'm afraid.

Thats the truth. Paano kung hindi na siya bumalik sa piling ko. Makakayanan ko ba? Makakayanan ko bang mabuhay ng wala siya? Mapapalaki ko ba ang anak namin kung mawala siya? I can't lose him. I wipe my tears and wash my face. Nag mumog rin ako saka muling tinignan ang repleksyon ko. Pinunasan ko ang mukha ko ng tuwalya kasabay nun ang pagbukas ng pinto.

Nakita ko ang malamig pero bakas ang pag aalalang mukha ni Triev doon sa repleksyon. Hindi ako humarap sakanya bagkus ay nanatili akong nakaharap sa salamin. Napaiwas ako ng tingin nang magtama ang tingin namin sa salamin. Huminga ako ng malalim at umalis sa harapan ng salamin. Sinabit ko sa sabitan ang tuwalya bago siya harapin. He immediately walk closer to me and hug me.

Niyakap ko diya pabalik kasabay ang pagtulo ng mga luha ko. I sobbed and I burried my face on his neck. Hinimas niya ang likod ko at binuhat niya ako. Pinulupot ko ang paa ko sa bewang niya at humawak ng mahigpit sa leeg niya. Naramdaman ko ang pag upo niya sa kama habang kalong niya ako. Nanatili ang mukha ko sa leeg niya habang pinapakalma ko ang sarili ko.

"Shh... enough now wife. Don't cry" malamig pero sinsero niyang sabi. I closed my eyes and didn't answer.

"Wife. I want you to stay here. " seryoso at malamig niyang sabi. Niyakap ko siya ng mahigpit. I know Triev. Alam kong ito rin ang sasabihin mo pagdating ng araw na ito. Hinarap ko siya at hinawakan ko ang pisngi niya. Hinimas ko ito habang nakatingin sa mga mata niyang parang lagi akong lulunurin sa sobrang lalim nito. Those eyes are my safest place. It's like a calm sea that brings peaceful in my whole body. I sigh heavily as I kiss his forehead.

"Hubby.... " malumanay at nakangiti kong sabi. I want him to see that I am strong. Na sa ganitong kalagayan, kahit wala ako sa tabi niya ay gusto kong makita niya na malakas ako at nasa tabi niya lang.

"Hmm... " he hummed.

"Gusto ko pag alis mo sa bahay na ito.... gusto kong malaman mo na hindi ka nag iisa at kasama mo ako. I am not going with you. Naisip ko kasi na baka mapahamak ang anak natin at ayaw kong mangyari iyon. But remeber that I'm in your heart. Nasa loob ako niyan at hindi ako mawawala diyan. Hiling ko lang na sana mag ingat ka.... kayong lahat. Ipagdadasal ko ang kaligtasan ninyo." nakangiti pero umiiyak kong sabi. He wipe away my tears and kissed me on my lips. I responded weakly as my tears continue to rush down.