Forever & Always✓

~ 24 ~

{Gepubliceerd op 23 mei 2019}

POV Selena:

We lopen met zijn allen de stad in. Louis is ook mee, maar hij loopt een paar meter achter ons, samen met Liam. Ik voel me schuldig dat hij zich zo voelt, terwijl het prima met mij gaat. 

Ik hoop ergens dat ik ook een moment krijg waarop ik in tranen uitbarst, maar ik denk het niet. Ik hou van Louis, echt waar, en ik zal hem missen. Het lijkt alsof het me alleen gisteren pijn heeft gedaan.

Ik hoor mijn telefoon en zie Logans naam op mijn scherm. Ik neem snel op. 'Hey, Logan!'

'Hey! Ik zie jullie lopen.' 'Oké, top!' Ik moet doen alsof we nu een afspraak maken voor vanavond op het strand.

'Tot nu toe valt nog niemand op, maar bijna iedereen loopt hier met een camera. Ik zal vooral opletten of er mensen met polaroid camera's lopen...'

'Super! Hoe laat spreken we af?' 'Ik heb zin in vanavond. Mag ik wat... vreemds vragen?' 

'Ja hoor, 19:30 uur is goed!' 'Gaan we zoenen? Ik bedoel... Het moet wel echt lijken.' Shit, daar heb ik helemaal niet over na gedacht.

'Weet ik niet, ik spreek je later wel.' 'Oké, tot vanavond. Ik app nog wel een paar keer.' 'Is goed, doei!' Snel hang ik op. 

'Jongens, vanavond ga ik met Logan naar het strand!' 'Leuk! Is het een date?' vraagt Mia. Ze kijkt achter zich om te checken of Louis het niet heeft gehoord. 

'Weet ik niet... Het is nog maar net uit tussen mij en Lou, hè...' 'Ja, klopt. Nou, als je maar plezier hebt!'

's Avonds kleed ik me snel om in een wat leuke outfit dan de oude shorts en het t-shirt van The Beatles dat ik vandaag aan had.

Daarna doe ik wat make-up op en doe ik mijn haar op een hoge staart, zodat het niet zo in mijn gezicht hangt.

Ik ren naar beneden toe, waar ik snel mijn spullen bij elkaar grijp en ga dan naar buiten.

We hebben afgesproken op het openbare strand af te spreken, zodat de kans groter is dat degene van de foto's er ook is. Waarschijnlijk zal hij niet naar mijn privéstrand toe komen.

Dat zou gewoon dom zijn, eerlijk gezegd. 

Ik ga naast Logan op het picknickkleedje zitten. 'Hey, je bent er!' zegt hij vrolijk. 'Yes!' glimlach ik. Logan kijkt even in de sporttas die naast hem staat en haalt er wat uit. 

Hij geeft me een roos. Oh mijn God, dit is te cute, als iemand dit niet gelooft, dan weet ik het ook niet meer.

'Ah, wat lief! Dank je wel! Ik druk een kus op zijn wang en hij kijkt glimlachend naar beneden. 'Eh, nou, zullen we langs het water lopen of zo?' vraag ik als we een  tijdje hebben gekletst.

Logan knikt en we staan op. We lopen dicht tegen elkaar, onze armen raken elkaar net niet. Als we bij het water aankomen, kijken we samen naar de laaghangende zon. Zacht voel ik Logans hand tegen die van mij aankomen. 

Ik kijk hem glimlachend aan en hij kijkt terug. Dan sluit hij van vingers om mijn hand. Hij kijkt weer naar de horizon. Zo blijven we een paar minuten voor ons uit staren. 

Ik denk na over alles, over Louis. Ik loop nu hand in hand met Logan, maar ik wou dat het Lou was die mijn hand vast hield.

'Hey, wat is er?' Logan veegt met zijn vrije hand een traan van mijn wang. 'Ik mis Louis', mompel ik zacht.

Logan glimlacht klein naar me. Ik kijk hem aan en langzaam komt hij dichterbij. Zijn gezicht is slechts centimeters van mijn gezicht verwijderd en ik kijk in zijn groene ogen. 

Hij kijkt me vragend aan en ik knik lichtjes. Ik moet weten wie achter de foto's zit, en als dit de manier is..Dan moet het maar zo zijn.

Een paar lange seconden later, voel ik zijn warme, zachte lippen op die van mij en ik voel niks. 

Helemaal niks.

Het is raar, ik heb nog nooit iemand gekust zonder ook maar iets te voelen.

Zelfs bij de jongen van het feestje voelde ik wat.

Maar nu?

Niks.

Wanneer Louis mij kust, fladderen er vlinders door mijn buik en lijkt het alsof mijn lichaam in brand staat. Bij hem voelt het alsof de tijd stilstaat en tegelijk tien keer zo snel gaat. Bij hem voelt het goed. 

Bij hem voelt het alsof het zo hoort te zijn.

Maar dit is het niet.

Ik voel zijn handen op mijn onderrug en mijn handen zet ik tegen zijn borstkas.

Dan laat hij me los en kijkt hij me glimlachend aan. Ik kijk hem ook aan en zonder wat te zeggen drukken we onze lippen weer op elkaar. Ik verstrengel mijn vingers in zijn haar en zijn handen glijden een stukje verder naar beneden. 

Dan hoor ik het geluid van de camera van een polaroidcamera. Ik kijk snel op, waardoor onze tanden tegen elkaar botsen, maar het maakt me niet uit. 

Ik kijk recht in de ogen van de persoon met de camera. Dit had ik nooit verwacht!

Waar slaat dit op?!