Forever & Always✓

~ 30 ~

{Gepubliceerd op 31 mei 2019}

POV Louis:

Ik loop samen met Selena door de stad om schoolspullen te halen. Ik had er helemaal geen zin in, maar uiteraard heeft ze me overgehaald. We hebben gelukkig alle spullen gehaald en nu lopen we weer terug naar Selena's huis. 

Ineens staat Selena stil en kijkt me aan. 'Wat is er?' vraag ik. 'Ik heb wat voor je. Ik wilde het al eerder geven...' 'Wat?' vraag ik.

'Hier.' Ze legt een sleutel in mijn hand, 'De huissleutel.' 'Oh, nee! Dat hoeft niet!' 'Jawel. We zullen niet altijd hetzelfde uur uit zijn en er is bijna nooit iemand thuis. En Peggy moet dan steeds het hele huis doorrennen om de deur open te doen. Mijn ouders vinden het goed.'

'Echt?' vraag ik een beetje twijfelachtig. 'Ja, natuurlijk!' Ze drukt haar zachte lippen kort op die van mij, 'Kom, we gaan naar huis.'

Ik ga zitten op Selena's bed, terwijl ik kijk hoe ze al de spullen die we net hebben gekocht opbergt in haar kamer. Ik zucht. Ik ben zo blij met Selena. Zo blij.

'Love?' Selena kijkt op, 'Wat is er?' 'Ik hou van je.' 'Ik ook van jou.' 'Kom hier.'

   POV Selena:

Ik loop naar hem toe en ga op zijn schoot zitten. 'Shit man...' Louis wrijft met zijn handen over zijn gezicht. 'Wat is er?'

'Niks. Ik hou gewoon zo veel van je, 't is niet normaal..' 'Ik ook van jou', glimlach ik. Dan drukt hij zijn lippen op de van mij en ik sla mijn armen om zijn nek. 

Ineens hoor ik een kuch uit de richting van de deur en ik draai me snel om. Mijn vader staat tegen de deurleuning met een geamuseerde glimlach. Ik voel dat mijn wangen warm worden en ik kijk snel de andere kant op en ga van Louis' schoot af.

'Wat?' vraag ik snel, zonder mijn vader aan te kijken. 'Er is visite. Fris je even op en kom naar beneden. Allebei.' Hij kijkt Louis aan en als hij knikt, draait mijn vader zich om en loopt weer naar beneden. 

'Wie zal er zijn?' vraag ik me af. 'Geen idee...' zegt Louis schouderophalend. Ik pak mijn borstel en trek wat klitten uit mijn haar, waarna ik een staart maak en wat eyeliner en mascara op doe. Louis pakt zijn gel en smeert een beetje in zijn haar. 

Dan lopen we naar beneden. We lopen naar de woonkamer, maar alleen Peggy is er. 'Waar is papa?' vraag ik.

'In de eetkamer.' 'Oh..Oké. Nou, ik zie je zo wel', zeg ik. 'Succes.' Peggy kijkt ons een beetje angstig aan. Ik kijk haar met gefronste wenkbrauwen aan, maar ze gebaart dat we moeten opschieten.

Als we zien wie er aan de tafel zitten, valt mijn mond open va verbazing. 

'What the fuck...' zegt Louis zacht. Mijn ouders, Dylan, Jenna en Louis' ouders zitten aan de tafel.

'Wat is dit?' vraag ik. Ik kan het niet geloven. 

'Hey, sis!' zegt Jenna vrolijk. 'Wat is dit?' vraag ik nog een keer. 'Johannah en Mark waren voor hun werk naar Zwitserland', begint mijn vader, 'En toen kwamen ze Jenna en Dylan tegen.' 'Hoe? Zwitserland is groot...'

'We waren in dezelfde stad', zegt Dylan. 'We kwamen Dylan en Jenna dus tegen. We herkenden hem uiteraard meteen. We dachten eerst dat we gek werden, maar het is hem echt!' zegt Jay blij. 

Maar mijn ouders lijken niet zo blij.

'En jullie kwamen hen tegen en gingen gewoon met ze mee?' vraag ik. Ik vind het maar een vreemd verhaal. 'Ik wist dat pa en ma in Zwitserland waren. We hebben ze opgezocht', zegt Dylan trots. 

Alrighty then...

Ik kijk naar Louis, zijn gezicht is wit en zijn ogen zijn groot. 'Dus jullie hebben liever contact met Dylan, die jullie hebben laten adopteren, dan met Louis, wie jullie jaren lang heeft geholpen en heeft geaccepteerd dat jullie geen aandacht voor hem hebben?' vraag ik kwaad.

Het gezicht van Jay wordt rood en Mark wil wat zeggen, maar ik draai me boos om en trek Louis met me mee. Ik ren via de achterdeur naar buiten.

'Waar gaan we heen?' 'Weg.' 'Stop, Selena!' 'Dit kun je niet accepteren!' zeg ik. 'Doe ik ook niet. Maar ik wil ook niet weglopen van mijn problemen. We gaan nu terug, zeggen dat ze kunnen opdonderen en dat ik deze week de rest van mijn spullen op kom halen en dat ik ze nooit meer wil zien.'

'Nee, Lou...' 'Het moet. Ik ben gelukkiger zonder ze. They are a fucking pain in my ass. En ja, ik mis Lottie, Fizzy, al mijn zusjes. Maar zij zijn altijd bij mijn opa en oma omdat mijn ouders geen tijd voor ze hebben. Ik ben ze liever kwijt dan rijk, op dit moment.' 'Oh, oké... Nou, laten we dat maar doen...' 'Zeker.' We lopen weer terug en gaan het huis in.

'Mark, mam. Ik ben er klaar mee', zegt Louis, zodra we weer bij de tafel staan, 'Ik kom deze week mijn spullen ophalen. Dan zie je me nooit meer. En als we elkaar ooit tegen komen, ken ik jullie niet. Jullie kunnen opdonderen. Ik wil jullie nooit meer zien. Ik mag hier wonen van Selena en haar ouders. En anders zoek ik wel werk, een hotel en that's it. Ik wil niks meer met jullie te maken hebben. Nooit meer. En nu ophoepelen. Weg uit dit huis.' 

Johannah wil wat zeggen, maar hij kijkt haar dreigend aan, 'Houd je mond, mam! Ga weg! Ik ben helemaal klaar met jullie!' schreeuwt hij kwaad, 'Ga weg!' Ik zie dat zijn moeder slikt, maar Dylan staat op en helpt haar omhoog. Jenna loopt achter ze aan het huis uit.

'Stom kolere jong!' hoor ik Mark nog net zeggen voordat de deur dichtvalt. 

'Sorry...' fluistert Louis. Hij zakt in elkaar op de stoel. Ik ga snel naast hem zitten en hou hem stevig vast. 'Louis, jongen', zegt mijn vader, 'Je mag hier zo lang als je wil blijven. Je verdient een familie. Je bent een goede jongen. Je bent goed op weg. Zolang je die sigaretten maar buiten het huis houdt.'

'Dank u', zegt Louis, voordat hij begint te huilen. 'Breng hem naar de woonkamer', zegt mijn moeder. Papa en ik ondersteunen hem en leggen hem op de bank. 'Je houdt echt van hem, hè?' vraagt mijn moeder glimlachend. 'Ja. Heel erg.' Ik glimlach en geef mama en papa een knuffel. 

'Dankje. Voor alles. Ik hou van jullie.' 'Geef me een kus!' zegt mama tegen me. 'Nou, dat zal ik maar niet doen!' lacht mijn vader, 'Net zat zijn tong nog in haar mond.'

'Pap!' Ik kijk hem kwaad aan. 'Nou, sorry hoor!' Hij kijkt me met een grijns aan. Mijn moeder glimlacht en laat me dan los. 'Wij gaan naar de keuken. Zorg maar dat hij een beetje rustig wordt.'

Ik knik en ga naast Louis op de bank liggen. 'Ik hou van je', fluister ik, 'Zo veel...'