Forever & Always✓

~ 25 ~

{Gepubliceerd op 25 mei 2019}

POV Selena:

Logans mond valt open en kijkt hem aan. 'Waarom doe je dit?' De woorden komen eruit als een fluistering. Hij kijkt ons met een sassy glimlach aan en haalt zijn schouders op.

'Waarom?' 'Omdat ik van iemand hou die niet zo van Selena houdt.' 'Wat?' 'Abigail  haat Selena. Ze heeft alles van haar afgepakt.'

'Dude, waar heb je het over?' Drew kijkt hem raar aan. 'Alles. Haar school, haar vrienden, haar ex-vriendje waar ze geen gevoelens meer voor heeft. Alles.'

'Dus je maakt deze foto's voor haar?' Hij haalt zijn schouders op en knikt, 'Ja.'

'Bert...' zeg ik voorzichtig, 'Ik weet precies waarom Abby dit doet. Ze is jaloers op wat Louis en ik hebben. Hadden... Ze heeft haar hele leven al achter hem aan gezeten. En toen ze hem eindelijk weer terug had, verliet hij haar voor mij. '

'Je liegt. Abigail houdt van mij.' 'Ja, net zo veel als ik van jou hou', zeg ik. 'Bitch!' spuugt Bert uit. Ik kijk hem met grote ogen aan. Logan loopt langzaam naar hem toe.

'Waarom?' zegt hij zacht, 'Je weet dat ze een vriendin van mij is. Waarom verpest je altijd alles?' 'Sorry, broertje.'

'Sorry, broertje.' Logan praat hem met een hoog, kinderachtig stemmetje na. Opeens haalt hij uit en slaat Bert hard in zijn gezicht. Hij valt neer op de grond, dan pakt Logan mijn hand en samen rennen we het strand af.

Als we hijgend op de weg aankomen, kijk ik Logan aan. 'Meende je wat je zei?' vraag ik, zogenaamd verbaasd. 'Ik weet niet waar je het over hebt', zegt hij zogenaamd geschokt. Hij kijkt recht voor zicht uit en doet alsof hij me niet aan durft te kijken.

'Zijn we vrienden?' 'Ja, natuurlijk', grinnikt hij. 

Ik glimlach en sla mijn armen om hem heen en trek hem in een knuffel.

'Maar wat doen we nu?' 'Denk je dat Abby ermee zal stoppen?' 'Nee. Dit blijft ze haar hele leven doen. En daarna ook nog.' 'Wauw, dan hebben we een zombie als vijand, lekker bezig.' We gaan samen op een bankje zitten en Logan pakt mijn hand.

Ik zucht en kijk weg. 'Ik heb alles echt verpest. Niet alleen voor mezelf. Ook voor Louis. Ik... Ik voel me zo schuldig tegenover hem. Hij ligt op zijn bed met zijn hart in een miljoen stukjes gebroken, terwijl ik lekker over het strand loop met jou.'

'Sorry...' 'Nee, het ligt niet aan jou. Shit. Ashley is morgen jarig. Ik heb niet eens een cadeautje!' Ik verberg mijn gezicht in mijn handen en voel de tranen achter mijn ogen prikken. 

'Hé, gaat het wel?' Ik knik, maar kijk hem niet aan. Ik voel hoe hij zijn armen weer om me heen slaat en me tegen zich aan drukt. 'En dit is natuurlijk ook zwaar klote voor jou', mijn stem trilt, 'Jouw broer is een creepy stalker en is verliefd op een meid die hij nooit zou kunnen krijgen.'

'Ik weet het... Maar daar probeer ik nu zo min mogelijk aan te denken.' 'Waarom gebeurt dit?' 'Geen idee.'

Ik schud mijn hoofd, 'Ik moet wel aan Louis vertellen dat dit is gebeurd.' Ik slik. 'Dat snap ik. Alles?' 'Ja. Ik moet hem vertellen dat ik ontzettend veel van hem hou en dat ik altijd van hem zal houden. Hij is mijn alles.' De woorden rollen eruit, samen met de zoute tranen. 

Ik kijk Logan weer aan. Net wanneer Logan iets terug wil zeggen, gaat mijn mobiel af. Ik kijk wie er belt. Het is Louis. 

'Lou?' vraag ik, wanneer ik opneem. 'Selena, ik hou van je. Ik kan niet zonder je leven. En-' 'Je hoeft niet zonder me te leven. Ik hou van je.' 'Wat?' Zijn stem trilt, hij huilt.

'Ik hou van je. Zo veel.' 'Kun je alsjeblieft komen? Ik... Ik heb je nodig.' Ik sta op, 'Natuurlijk. Wat is er?  Waar ben je?' 'In onze kamer. Nou ja, jouw kamer.' 'Onze kamer. En ik kom eraan.' Ik hang op en zeg tegen Logan, 'Ik moet gaan.' Zonder zijn antwoord op te wachten, ren ik richting ons strandhuis.

Wanneer ik buiten adem mijn kamer binnen kom, ligt Louis op de grond, voor het bed. Zijn lichaam schokt en ik hoor zijn luide ademhaling. 'Lou?' Ik snel naar hem toe en help hem om te zitten. 

'Ik kan niet zonder je.' Hij kijkt me met zijn rode ogen aan. Ik ruik dat hij gedronken heeft en ik zie een joint op het tafeltje liggen. Fijn weer dit...

'Alsjeblieft!' Hij kijkt me smekend aan, waardoor mijn hart sneller begint te kloppen en er ook tranen in mijn ogen komen. Ik pak zijn gezicht en kijk in zijn prachtige, oceaanblauwe ogen. 

We hadden niet nog een keer uit elkaar moeten gaan. 

'Nee, niet huilen', snikt hij, terwijl hij een traan van mijn wang af veegt. Ik schud mijn hoofd en kijk hem aan. Ik hou van hem. Wat dacht ik? 

'Louis William Tomlinson, ik hou van jou. Zo, zo, zo veel.' Dan druk ik mijn lippen op die van hem en sla mijn armen om zijn nek. Ik voel zijn handen om mijn middel en zijn lippen ruw tegen die van mij. 

'Lou, ik moet je eerst wat zeggen.' Hij kijkt me aan. 'Oké, ik heb net met Logan gezoend. Maar het was om erachter te komen wie de foto's maakte..'

Hij knikt. 'Oké.' Hij kijkt me aan en glimlacht, terwijl hij een plukje van mijn haar achter mijn oor veegt. 

'Wil je weten wie de foto's maakt? Je raad het nooit het is altijd dezelfde en-' 'Straks.' Hij duwt me voorzichtig naar achteren, terwijl hij me begint te zoenen.