Sinalubong ako nina Maxine at Lucy sa gate palang. Maja has been very distant but I understand.... I guess.
The gang looks so small and quiet specially without Lyshua's energy and noisiness...... It's not complete.
"Did Lyshua tell you already?" Ani ni Max sa isang walang sigla na bosses. I nodded subtly at binaba ang tingin sa mga sapatos.
"Pagkatapos nito dumiretso na tayo sa airport. Her flight is in 3 hours" Lucy informed.
Pumila na ako sa registrar and cashier at kinuha na ang bagong units na papasukan this semester. Hindi masayado matao ngayon zqz dahil malapit nang matapos ang enrolment at kaonti nalang ang naiiwan na students na hindi pa nakaregister. Sinasadya ko talagang magpahuli kapag nag-eenrol nang sa ganoon ang diretso lang lahat nang mga process at wala nang aberya.
The ride to the airport was very silent. Walang sinong umimik sa aming tatlo. Siguro dahil ni isa sa amin ay hindi makapaniwala sa agaran na balita nang aming kaibigan. Tito Felix was there too.
Nandoon halos lahat nang mga pamilya ni Lyshua.... Even her other friends from other circles.
Isa isa siyang nagpaalam sa kanilang lahat. Nang huminto siya sa amin ngayon ay hindi ko mapigilan ang maluha. Shua looked so weak, gentle and vulnerable...... So unlike what she usually is.
Namumula at namumungay rin ang mga mata niya. Halatang nabugbug nang kakaiyak. Ngumiti lamang siya pero nanginginig ang mga labi niya and she looks like shes about to burst into tears again.
"Promise me you'll be safe, Lyshua" bulong ko nang niyakap niya ako. She sobbed ever so gentle at marahan na tumango.
"Pangako niyo na hindi muna kaayo mag-aasawa na wala ako, ha!" Nagbibiro pa ang isang to nang nag group hug kami. Tumawa ang lahat. "I have to be in all of your weddings so you have to wait for me! Babalik ako at baka makalimutan niyo ako!" Deklara niya.
She waved is goodbye nang pumasok na siya sa loob kasama ang maleta niya.
Kahit na hindi naman talaga nawala nang gano'n si Lyshua pakiramdam ko parin ay parang may parte nang puso ko kinuha. She is a dear friend and I can't believe what happened. I didn't dare ask her the reason too kasi pakiramdam ko ay masyadong pribado na iyon. I think she'll also break down if I ask her, looking from what she was earlier.
The rest of the semestral break flew like a whirlwind. Nang pasukan ulit ay nagsimula na naman ang pagpupuyat ko para sa mga proyekto. And Maja constant ignorance and distance from me grew wider.
Isa araw noon at naglalakad ako sa hall patungo sa guidance office at nakasalubong ko ang volleyball teammate nina Maja kaya nagbakasakali ako na nariyan siya.
At tama nga ako. Nagpahuli siya sa kanilang lahat at mukhang abala sa pagtitipa sa cellphone niya.
"Maja!" Tinawag ko siya. Sigurado ako narinig niya iyon dahil sa lakas nang bosses ko pati ang ibang teachers ay pinatinginan ako.
Nag angat siya nang tingin sa akin nang nakita ang presensya ko ay mukhang nawalan nang gana. Her doe-like eyes turned menacing at galit. Iniwas niya agad ang tingin niya sa akin at humabol sa mga kasama.
Nagdalawang isip ako kung hahabulin ba siya o hindi, but the look she gave me earlier made me think not to. Baka anong eskandalo pa ang mangyari kapag nilapitan ko siya.
