Εκείνη η μικρή...

Περίεργο παιδί...

Christian POV

Κάθομαι στο γραφείο μου και πίνω ένα ποτήρι ουίσκι ενώ κοιτάζω έξω από το παραθύρο.

Δεν έπρεπε να μιλήσω έτσι στην Χέιλι.

Ούτε να επιτρέψω στην Τέσσα να της συμπεριφερθεί έτσι.

Θα την βάλω όμως στην θέση της.

Αυτή την στιγμή όμως με απασχολεί η μικρή Χέιλι...

Τι θα κάνει μόνη της με ένα μωρό στην αγκαλιά?

Θα πρέπει να της σταθώ όμως έτσι υπάρχει κίνδυνος να μάθει κάτι η Τέσσα και δεν θέλω να την χάσω.

Είναι η πρώτη κοπέλα που αγάπησα.

Όμως η Χέιλι είναι η κοπέλα που μέσα της έχει το παιδί μου.

Δεν περίμενα βέβαια πως θα... Θα θέλει τόσο πολύ αυτό το παιδί αλλά όπως φαίνεται είναι πολλά περισσότερα από όσα δείχνει.

Πρέπει να βρω έναν τρόπο να της ζητήσω συγνώμη και να την φέρω να μείνει εδώ.

Ο πατέρας της είναι τρελός.

Μπορεί να την χτυπήσει τόσο άσχημα που μα αποβάλει.

Ή και χειρότερα...

Να της κάνει κακό...

Όπως και να χει...

Είναι ένα παιδί.

Δεν μπορώ να αφήσω έναν τρελό να κάνει κακό σε ένα παιδί που κουβαλάει ένα παιδί.

Το δικό μου το παιδί.

Που για κάποιον λόγω η Τέσσα έχει πάθει ψύχωση να το πάρουμε.

"Κρις..." Ακούω την Τέσσα να λέει κλαίγοντας καθώς μπαίνει μέσα κλαίγοντας και την κοιτάζω.

"Αγάπη μου? Τι έπαθες?" Την ρωτάω και κλαίγοντας πέφτει στην αγκαλιά μου.

"Έλα αγάπη μου... Μην κλαις... Θα υιοθετήσουμε κάποιο άλλο μωρό... Και να ζητήσουμε συγνώμη από την αδελφή σου για τον τρόπο που της φέρθηκαμε δεν ήταν σωστό." Της λέω και κλαίει ακόμα πιο δυνατά.

"Πέθανε Κρίστιαν! Πέθανε!" Μου λέει κλαίγοντας και την κοιτάζω τρομαγμένος.

"Ποιός? Ποιος πέθανε? Το μωρό? Η Χέιλι?" Την ρωτάω φοβισμένος.

"Ο... Ο πατέρας μου... Πέθανε... Πέθανε ο πατέρας μου..."  Λέει κλαίγοντας και ανακουφίζομαι λιγάκι αλλά ταυτόχρονα λυπάμαι.

Η Χέιλι πρέπει να λυπήθηκε.

Και η Τέσσα! Και η Τέσσα μου κλαίει!