Εκείνη η μικρή...

Ευτυχία

Τρεις εβδομάδες αργότερα
Hayley POV

"Έχω άγχος..." Λέει ο Κρίστιαν λίγο πρίν χτυπήσουμε το κουδούνι.

"Που να είχες σπασμένα κόκκαλα και σπασμένα πλευρά." Του λέω ειρωνικά.

"Η Άλισον ξέρει ότι είσαι η μητέρα της αλλά δεν ξέρει πως εγώ είμαι ο μπαμπάς της." Μου λέει μελοδραμάτικα.

"Εσύ τουλάχιστον μπορείς να την αγκαλιάσεις!" Του λέω.

"Εσύ γιατί δεν μπορείς?" Με ρωτάει και του δείχνω το σπασμένο μου χέρι και τα πλευρά μου.

"Ω ναι! Ξεχάστηκα." Λέει και αφήνω ένα μικρό γελάκι αλλά σχεδόν αμέσως το μετανιώνω επειδή ποναω.

"Είσαι καλά?" Με ρωτάει χαϊδεύοντας το μάγουλο μου.

"Ναι μια χαρά. Λοιπόν... Είσαι... Είσαι σίγουρος πως είσαι έτοιμος να της πεις την αλήθεια? Ότι εσύ είσαι ο μπαμπάς της?'' Τον ρωτάω γλυκά και γνέφει θετικά.

"Ναι... Ναι ήρθε η ώρα να της το πω. Είναι έξυπνο κοριτσάκι. Ίσως να το έχει είδη καταλάβει... Σε λίγο καιρό θα το καταλάβει. Ή μπορεί να το ακούσει από κάποιον άλλο. Καλό θα είναι να... Να της το πούμε εμείς. Και... Και να γίνουμε... Οικογένεια." Μου λέει και χαϊδεύω το μάγουλο του.

"Οοο... Κρίστιαν αγάπη μου... Για να γίνουμε οικογένεια δεν φτάνει μόνο το να μάθει την αλήθεια η Άλισον. Πρέπει να γίνουμε ζευγάρι και να παντρευτούμε." Του λέω ερωτικά στο αυτί.

"Ας γίνει τότε δεν έχω τέτοια θέματα." Μου λέει και αγγίζει προστυχα τους γλουτούς μου.

"Χεχεχε... Εμ ναι... Όχι." Λέω καθώς απομακρύνομαι από κοντά του.

"Πάμε στοίχημα?" Με ρωτάει και γελάω.

"Αν δεν πω εγώ το ναι όχι μόνο γάμος δεν γίνεται αλλά και ούτε φιλάκι δεν μου δίνεις. Για αυτό... Πάμε να τα βρεις με την κόρη σου." Λέω και χτυπάω την πόρτα.

"Μαμά! Ακούω την Άλισον να φωνάζει χαρούμενη μόλις ανοίγει την πόρτα και με αγκαλιάζει.

"Οοο Άλισον μου κοριτσάκι μου γλυκό πόσο μου έλειψες..." Λέω καταπνίγοντας τον πόνο μου στα πλευρά και στο χέρι.

"Και εμένα μου έλειψες. Μαμά μην ξανά φύγεις." Μου λέει έτοιμη να βάλει τα κλάματα.

"Έλα αγάπη μου μην κλαις. Μην ανησυχείς δεν θα σε ξανά αφήσω." Της λέω φιλώντας τα μαλάκια της.

"Μαμά... Τι έπαθε το χεράκι σου?" Με ρωτάει λυπημένη.

"Έπεσα και χτύπησα. Έσπασε αλλά σε μια εβδομάδα θα είμαι καλά. Μην στεναχωριέσαι εσύ εντάξει?" Την ρωτάω και γνέφει θετικά.