Εκείνη η μικρή...

Την πάτησα...

"Μαμά... Μαμά! Μαμά!" Ακούω την φωνή της γλυκιάς μου κορούλας και κουρασμένη ανοίγω τα μάτια μου.

Τότε βλέπω πως είμαι μέσα στο καινούργιο μου δωμάτιο ξαπλωμένη στο κρεβάτι.

Πάω να σηκωθώ όμως ένας τεράστιος πόνος στο κεφάλι μου με σταματάει.

Γαμώτο με πόση δύναμη με χτύπησε ο μαλάκας?

"Μαμά! Μαμά! Άνοιξε μου! Μαμά!" Ακούω την Άλισον να μου φωνάζει κάπως φοβισμένη και τότε μαζεύω τα κομμάτια μου σηκώνομαι και προσπαθώ να ανοίξω την πόρτα αλλά είναι κλειδωμένα.

"Άλισον! Άλισον που είσαι άχρηστη?" Ακούω τον Φίλιπ να της φωνάζει.

"Μαμά! Σε παρακαλώ! Μαμά άνοιξε μου! Μαμά!" Την ακούω να φωνάζει φοβισμένη.

"Δεν μπορώ είναι κλειδωμένα!'' Της λέω και τότε ακούω βήματα να μας πλησιάζουν.

"Άλισον? Άλισον τι γίνεται? Άλισον!" Της φωνάζω τρομαγμένη.

"Μικρούλα... Σου είπα κάτι και εσύ δεν με ακουσες..." Ακούω τον άλλο τον μαλάκα να της λέει.

"Άσε με! Μαμά! Σε παρακαλώ! Μαμά!" Φωνάζει και κλαίει αλλά δεν ξέρω τι να κάνω.

"Φίλιπ! Σε παρακαλώ! Άσε την! Μην της κάνεις κακό! Φίλιπ!" Φωνάζω και τότε ανοίγει την πόρτα και μπαίνει μέσα κρατώντας σφιχτά το χέρι της Άλισον.

"Άλισον..." Λέω και αμέσως τρέχω και την σηκώνω στην αγκαλιά μου.

"Ξυπνήσες ωραία κοιμωμένη..." Με κοροϊδεύει ο Φίλιπ και εγώ σφίγγω την κόρη μου στην αγκαλιά μου για μα νιώσει μεγαλύτερη ασφάλεια.

"Γαμώτο σου Φίλιπ τι θες?'' Του φωνάζω.

"Τι να θέλω? Την γυναίκα μου και την κόρη μου σοβαρές και να με ακούνε." Λέει πλησιάζοντας μας.

"Δεν είναι κόρη σου ούτε εγώ είμαι γυναίκα σου." Του λέω κοιτάζοντας τον σκληρά.

"Και ποιός είναι? Ε? Αυτός ο μαλάκας? Που σας παράτησε? Ε!" Μου φωνάζει έτοιμος να με χτυπήσει.

"Άλισον μου πήγαινε στο δωμάτιο σου." Της λέω και με κοιτάζει με δακρυσμένα ματάκια.

"Και εσύ μαμά? Σε χτύπησε. Είναι κακός αυτός." Μου λέει κλαίγοντας.

"Είναι κάτι που πρέπει να μιλάνε μόνο μεγάλοι. Μη φοβάσαι. Θα είμαι καλά. Πήγαινε τώρα στο δωμάτιο σου." Της λέω και αφού μου δώσει ένα φιλί στο μάγουλο μου κατεβαίνει από την αγκαλιά μου και τρέχει στο δωμάτιο της.