Εκείνη η μικρή...

Ήρωας

Tyler POV

"Τι εννοείς ότι χρειάζεται νοσοκομείο?" Με ρωτάει ο πανέξυπνος ο αδελφός μου.

Ο πατέρας ο καλός ο άξιος ο ικανότατος...

"Εννοώ ότι πρέπει να την πάμε σε ένα ίδρυμα που προσφέρει ιατρική εξυπηρέτηση!" Του φωνάζω.

"Εμμμ... Πρέπει να σου πω λίγο πρώτα." Μου λέει κοιτάζοντας με κάπως αγχομενος.

"Άλισον... Κάτσε λίγο εδώ και ερχόμαστε πέντε λεπτά. Πρέπει να πούμε κάτι πρώτα εμείς οι δύο που δεν είναι για μικρά παιδάκια." Της λέω άγρα αργά.

"Είμαι εφτά όχι χαζή. Μιλά κανονικά." Μου λέει και γελάω λιγάκι.

"Εντάξει. Εμ... Πάμε εμείς τώρα με τον Κρίστιαν μέσα." Της λέω κατεβάζοντας την από την αγκαλιά μου και με τον βλάκα τον αδελφό μου πάω μέσα στο σαλόνι.

"Τι έγινε?" Τον ρωτάω και φαίνεται φοβισμένος.

"Η Χέιλι... Δεν απαντάει στα τηλέφωνα." Μου λέει και τρομάζω λιγάκι.

"Της άφησες μύνημα?" Τον ρωτάω.

"Μια και δύο φορές? Αλλά δεν απαντάει. Ούτε όταν της είπα πως η Άλισον είναι άρρωστη..." Μου λέει και φαίνεται πιο τρομαγμένος και από τότε που η Χέιλι το έσκασε.

Μέχρι να πείσει τους φίλους της να του πουν πως πήγε η γέννα πως είναι η μικρή αν η Χέιλι και εκείνη είναι καλά εκείνος είχε γίνει...

"Κινδυνεύει Τάιλερ... Αυτός ο τύπος είναι... Τρελός. Φοβάμαι για εκείνη. Δεν έχει δώσει σημεία ζωής... Και σήμερα... Είχε πολλά σημάδια στο πρόσωπο της. Δεν ξέρω τι να να κάνω γαμώτο μου." Λέει και αφήνω μια ανάσα προκειμένου να ηρεμήσω.

"Πήγαινε να βρείς την Χέιλι. Θα πάω εγώ την Άλισον στο νοσοκομείο. Μην ανησυχείς." Του λέω και μου χαμογελάει λιγάκι.

"Άντε πήγαινε να βρεις τον έρωτα σου και φεύγουμε εμείς για το νοσοκομείο." Του λέω και φαίνεται πολύ φοβισμένος.

Τον λυπάμαι...

"Και μην ανησυχείς. Η Χέιλι θα είναι καλά." Του λέω και πάμε προς τα μέσα. Σηκώνω την Άλισον στην αγκαλιά μου και εκείνη ξαπλώνει πάνω.

"Νεράιδα... Θα πάμε οι δύο μας τώρα στο νοσοκομείο. Και... Μόλις γυρίσουμε θα είναι εδώ ο Κρίστιαν μια την μαμά." Της λέω και χαμογελάει κουρασμένα.

"Τέλεια. Να μην μείνει άλλο με αυτόν τον Φίλιπ. Είναι πολύ κακός." Λέει και ο Κρίστιαν χαϊδεύει το προσωπακι της.