Εκείνη η μικρή...

Αντίο...

💘😈ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΠΗΓΑΙΝΕΤΕ ΚΑΤΩ ΝΑ ΨΗΦΙΣΕΤΕ ΣΤΑ ΣΧΟΛΙΑ 😈💘

Αρκετές εβδομάδες αργότερα
Hayley POV

Λοιπόν Χέιλι.

Το έχεις.

Δεν έχει σημασία που είσαι κλειδωμένη μέσα σε ένα σπίτι παρά την θέληση σου ούτε που είσαι σχεδόν 7 μηνών έγκυος ούτε που δεν έχεις ιδέα που είσαι...

Μπορείς να το κανείς.

Ο Κρίστιαν ο τύπος που είσαι ερωτευμένη σε έχει κλειδωμένη εδώ πέρα και δεν σου μιλάει καθόλου σχεδόν.

Η αδελφή σου δεν σε έχει πάρει ούτε ένα τηλέφωνο ούτε ήρθε καθόλου να σε δει.

Ο αδελφός σου το ίδιο.

Μόνο με την Αναμπέλα έχω επικοινωνήσει και αυτό κρυφά από τον Κρίστιαν χάρις τον φίλο του τον Μάικ.

Ο Μάικ όπως και ο Ίαν οι φίλοι του Κρίστιαν μου φέρονται πάρα πολύ καλά.

Ειδικά ο Μάικ μου κάνει όλα τα χατήρια.

Και παίζουμε και όλας.

Όμως και ο Ίαν είναι πολύ καλός.

Κρυφά από τον Κρίστιαν μου έφερε ραπτομηχανή και υφάσματα. Επείσης μου έφερε παιχνιδακια για το μωρό μου.

Όταν μίλησα με την Αναμπέλα μου καταστρωσαμε ένα αρκετά καλό σχέδιο.

Τώρα απλά πρέπει να βρω το θάρρος να το βάλω μπροστά.

Ο Κρίστιαν έχει φύγει και τώρα είμαι μόνη μου με τον Ίαν.

Αυτός είναι στο σαλόνι και βλέπει τηλεόραση ενω εγώ είμαι στο δωμάτιο μου και χαϊδεύω την κοιλιά μου που πλέον είναι λες και έχω φάει πεπόνι.

"Αχ... Μικρό μου μωρακι... Τι κάνει η μαμά σου για εσένα..." Λέω.

"Θα εκτιμήσεις καθόλου τίποτα από αυτά στο μέλλον ή θα γκρινιάζεις όλη την ώρα? Και θα κάνεις και βλακείες?" Το ρωτάω και λίγο γελάω.

"Μην ανησυχείς. Θα τα βρούμε οι δύο μας. Είμαστε και οι δύο κοπέλες. Θα τα πάμε σίγουρα καλά. Και σου το υπόσχομαι δεν θα αφήσω ποτέ κανέναν να σε βλάψει ή να σε πάρει μακριά μου." Της λέω και χαμογελάω.

"Άντε τώρα να αρχίσει η παράσταση." Λέω και αμέσως διπλωνομαι στα δύο κρατώντας την κοιλιά μου.

"Ίαν! Ίαν! Βοήθεια!" Φωνάζω κλαίγοντας ψεύτικα και τρέχοντας μπαίνει μέσα στο δωμάτιο μου.

"Χέιλι? Χέιλι? Τι έγινε? Είσαι καλά?" Με ρωτάει αγχομενος καθώς μπαίνει μέσα τρέχοντας.