Εκείνη η μικρή...

Τέλος και αρχή

Δέκα χρόνια αργότερα...
Alison POV

"Λοιπόν θα πάμε?" Με ρωτάει ο Στέφεν ενθουσιασμένος.

"Δεν ξέρω... Ξέρεις και πως εγώ θέλω να πάω αλλά... Έχουμε και εκείνη την ηλίθια δεξίωση..." Του λέω και ρολάρει τα μάτια του.

"Έλα... Θα είναι και η Άλεξ εκεί! Και φεύγει αύριο! Έλα σε παρακαλώ!" Μου λέει και γελάω.

Δεν δυσκολεύτηκε και να με πείσει...

"Εντάξει. Θα ρωτήσω τους γονείς μου και αν με αφήσουν θα πάμε." Του λέω και χαρούμενος με αγκαλιάζει.

"Ευχαριστώ! Ευχαριστώ!" Λέει και γελάω.

"Άντε άσε με τώρα να πάω στους γονείς μου να τους ρωτήσω." Λέω και με αφήνει.

Πάω κάτω που κάθονται οι γονείς μου και όπως πάντα σαλιαριζουν.

"Μαμά! Μπαμπά!" Τους φωνάζω και με κοιτάζουν.

"Τι είναι μωρό μου?'' Με ρωτάει ο πατέρας μου.

"Έχεις λίγο... Κραγιόν..." Του λέω και η μαμά σκουπίζει το κραγιόν από το μάγουλο και τα χείλη του.

"Θέλω μια χάρη..." Του λέω καθώς κάθομαι δίπλα τους.

"Τι είναι μωρό μου?'' Με ρωτάει η μαμά μου ή αλλιώς η καλύτερη μου φίλη.

Της λέω τα πάντα και την εμπιστεύομαι.

Με αφήνει ελεύθερη όσο πρέπει βέβαια για την ηλικία μου και κάνουμε μαζί πολλά κρυφά πράγματα από τον μπαμπά.

"Να... Σήμερα ο Στέφεν θέλουμε να πάμε σε ένα κλαμπ να διασκεδάσουμε. Μπορώ?" Τους ρωτάω κοιτάζοντας γλυκά τον μπαμπά μου ανοιγοκλεινοντας τα ματάκια μου.

"Οοο έλα τώρα Άλισον μην το κάνεις αυτό... Ξέρεις ότι δεν μπορώ να σου πω όχι... Όπως και ότι έχουμε δεξίωση σήμερα." Μου λέει και κάνω puppy face.

"Σε παρακαλώ μπαμπά..." Λέω και γυρνάει και κοιτάζει αλλού.

"Χέιλι ανέλαβε!'' Λέει ο πατέρας μου και κοιτάζω την μαμά μου.

"Λοιπόν τι ώρα θα πάτε?'' Με ρωτάει η μαμά.

"Γύρω στις... Έντεκα." Τους λέω.

"Έντεκα? Είσαι μικρή για τις έντεκα." Λέει ο μπαμπάς μου.

"Κρίστιαν σκάσμο εσύ ανέλαβα εγώ." Λέει η μαμά μου και γελάει.

"Λοιπόν Άλισον. Η δεξίωση είναι στις εννιά. Αν είναι... Έλα για δύο ώρες και μετά να έρθει ο Στέφεν να σε πάρει και να πάτε στο κλάμπ. Αλλά στις 3 να είσαι εκεί." Μου λέει η μαμά μου.