Εκείνη η μικρή...

"Χέιλι..."

"Έλα Τάιλερ! Έλα! Έλα να παίξουμε! Έλα!" Μου φωνάζει η Άλισον καθώς πηγαίνει πάνω κάτω.

"Μα μικρούλα μου πονάει το πόδι μου. Δεν γίνεται." Της λέω και με αγκαλιάζει.

"Όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω γιατρός! Οπότε θα σε κάνω εγώ καλά." Μου λέει και γελάω.

"Και τι θα κάνετε δόκτωρ Άλισον?" Την ρωτάω.

"Εμ... Τι πρέπει να κάνω?" Με ρωτάει και γελάω.

"Να μου δώσεις ένα μεγάλο μεγάλο μεγάλο φιλί!" Της λέω και χαρούμενη με φιλάει στο μάγουλο και γελάω.

"Τώρα είσαι καλά?" Με ρωτάει και αφού πάρω την πατερίτσα μου σηκώνομαι.

"Ναι. Τι θες να παίξουμε?" Την ρωτάω και τότε μπαίνει μέσα στο σπίτι η αδελφή μου η Λεϊλά.

"Ήρθε η ώρα να φάτε!" Λέει μπαίνοντας μέσα μαζί με τον γιο της τον Τζίμι.

"Τι θα φάμε?" Ρωτάω.

"Ρίζι με αρακά." Λέει και εγώ με τα μικρά μουτρωνω.

"Τάιλερ!" Με μαλώνει.

"Καλά πάμε να φάμε." Λέω και από το σαλόνι πάμε στην τραπεζαρία.

"Ίου... Αηδία..." Κάνω όταν με σερβίρει και με κοιτάζει θυμωμένη.

"Αηδία το γεγονός ότι... Δεν έχουμε ήδη φάει..."  Λέω και με κοιτάζει περίεργα.

"Ούτε εγώ θέλω μαμά..." Λέει ο Τζίμι.

"Φάτε αλλιώς δεν έχει γλυκό." Λέει και οι τρεις μας αρχίζουμε μα τρώμε.

"Ξέρεις Τάιλερ ότι κάνεις σαν τα εφταχρονα?'' Με ρωτάει η αδελφή μου.

"Θέλουμε χυμό!" Της λέω και γελάει.

"Τι χυμό θέλετε?'' Ρωτάει ανοίγοντας το ψυγείο.

"Πορτοκάλι!" Λέει ο Τζίμι.

"Βύσσινο!" Λέει η Άλισον.

"Μπύρα!" Λέω εγώ και όλοι με κοιτάζουν ειρωνικά.

"Ανάμικτο?" Λέω και μας βάζει σε όλους από ένα ποτήρι χυμό.

"Εμ... Ο χυμός είναι πικρός... Και ξινός... Και ζαλιστηκος..." Λέει η Άλισον μόλις πίνει τον χυμό μονορουφι και φαίνεται πως ζαλιστηκε.

"Λεϊλά ο χυμός μήπως είχε χαλάσει?" Την ρωτάω και μου δίνει το μπουκάλι όμως δεν γράφει πουθενά ημερομηνία λήξης.

Ανοίγω λίγο το μπουκάλι για να δω πως μυρίζει το περιεχόμενο του και... Μυρίζει κρασί.

"Θεέ μου αυτό είναι κρασί!" Φωνάζω και η Άλισον αρχίζει να γελάει.

"Τι?" Ρωτάει τρομαγμένη και την πλησιάζει.