A Twitter Love Story

Chat 25

@Jia_kwsk28

Diretso lang ako sa paglalakad pauwi. Mga ilang minuto na akong naglalakad habang lutang. Pasalamat na ako at hindi ako pinapatulan ng mga nabubunggo kong tao sa daan.

Hindi ko alam, pero naguguluhan na ako ngayon sa kung anong nararamdaman ko para kay Navir.

Nakayuko ako habang naglalakad. Diretso ang tingin ko sa lupa pero napatingala ako nang may humawak sa magkabilang braso ko.

"Zia? Anong ginagawa mo? Bakit ka mag isa?"dire-diretsong tanong ni Kenneth. Habang dinadala ako sa gilid.

"Ikaw? Bakit ka nandito? May kasama ka ba?"tanong ko naman.

Tumingin siya sa akin at binalik yung tingin niya sa katawan ko, maybe checking if I' m hurt or what. "Wala,"sabi niya.

"Ikaw?"tanong niya sa akin.

"K-kanina meron. Pero naghiwalay din kami ng daan."sabi ko.

"Sinong kasama mo? Bakit ka niya iniwan na mag isa?"tanong niya.

Tiningnan ko siya tapos umiwas din agad ako ng tingin. "Si Navir."sabi ko.

Dahan-dahan niyang binitawan yung magkabilang braso ko at napabuntong hininga. "Anong nangyari?"tanong niya.
Yumuko ako. "Do you wanna talk about it?" tanong niya. Tiningnankp siya sa mga mata. Makinig kaya 'to?

"Makikinig ako sa kung anong sasabihin mo.."bulong niya pero narinig ko. Tumango ako. Hinawakan niya ang kamay ko at dinala ako sa isang open na park.

Pinaupo niya ako sa damo at tumabi siya sa akin. "What happened?"tanong niya. Tinitigan ko yung mga damo at nagsimulang magkwento.

"Alam niya na ang tungkol sa sakit ko."sabi ko. Nakatingin lang siya sa akin at nakikinig. "Pinuntahan niya pala si Dr. Madrid.."sabi ko. "Sinubukan ko pang itago, pero umamin din ako nung sinauli niya na sa akin yung gamot at tinanong ako kung akin ba yun." Napabuntong hininga ako.

"Then he said something na hanggang ngayon hindi maalis sa isipan ko.."sabi ko. "..he said something na naging rason kung bakit hanggang ngayon kinu-kwestyon ko ang sarili ko."sabi ko pa.

Yumuko siya.

"He said he loves me."sabi ko na halos bulong na lang. "Hindi ko na alam kung anong mararamdaman ko, Kenneth."sabi ko at tsaka yumuko.

Tiningnan niya ako. "Do you love him back?..."tanong niya.

Tiningnan ko siya, pero iniwas ko rin agad yung tungin ko. I don' t like to the the pain in another person' s eyes. At nakikita ko yun sa mga mata niya kaya umiwas ako ng tingin.

I know he likes me. But I don' t know if I like him back. And now, there' s Navir, saying he loves me.

They both mean a lot to me. They both care for me. And they both showed their affection for me more than enough. I don' t want to lose them. Pero kailangan kong mamili. Isa lang ang pwedeng kong mahalin pabalik.

And I know to myself who that one person is.

There was one guy that held my hand and made my heart go crazy. There was one that made me smile by just simply talking to me. There was one person that I say I couldn' t afford to see him get hurt because of me.

I was afraid of this feeling, I was afraid that I really might end up falling for him. But he showed me that there' s nothing to be afarid of. I felt this before, but I threw it away. And now, here I am again, falling all over again.

I wanted to hate him for making me feel like this. I wanted to hate him but I can' t. I can' t because I can' t lie to myself.

I can' t say I don' t love him, when the truth is the other way around.

Tiningnan ko si Kenneth ng diretso sa mata. He also did look at me straight to my eyes, he looked at my eyes so deeply that I fear that he would know the truth even before I say it.

"It' s okay...hindi naman ako magagalit kung mahal mo rin siya."mapaklang sabi niya. "Do you love him?"tanong niya.

Napaiwas na lang ako tingin at napapikit. Tumango ako. Narinig ko siyang bumuntong hininga. Tiningnan ko siya.

"Sorry..."sabi ko sa kanya. We exchanged sad smiles.

"It' s okay.."sabi niya. "Tell him, Zia.."sabi niya pa.

"Pero 'pano ka?"I whisphered to myself. He heard it anyway.

He let out a sigh and he sheltered me in his embrace. My head was pressed to his chest and his head was above my hair. "I' ll be okay."sabi niya habang hinihimas yung likod ko.

I sat up. He sat up and looked away. I can say he was wiping his tears. Then when he was done, he turned to face me. He stood up and offered me a hand. I took it and stood up also.

"Ang swerte ni Navir, nakuha niya ang loob mo."ngumiti siya, pero naiiyak ako. Nakikita ko kasing sobra ko siyang nasaktan sa desisyon ko. Pero kailangan kong mag pakatotoo sa nararamdaman ko. Napayuko na lang ako. Inangat niya yung mukha ko. Ano ba yan nakita niya tuloy akong umiiyak.

"Sabihin mo sa kanya ha? Wag mong hayaang mawala siya sayo."sabi niya habang nakangiti.

"Thank you.."bulong ko.

•••

Pagkarating ko sa bahay, dumiretso ako sa kwarto at nagisip-isip. At ito namang walng hiya kong luha, umagos na naman papalabas ng mga mata ko.

Hinayaan ko na lang ang sarili ko na iiyak ang lahat ng nararamdaman ko.

Nang lumuwag na ang pakiramdam ko, pinulot ko yung cellphone ko mula sa tabi ko dito sa kama.

Napunta ako sa contact ni Navir. Ilang minuto ko itong tinitigan hanggang sa matauhan ako at pinindot ang messages.

Nag simula akong mag type.

Navir, mag kita tayo bukas ng 6 pm sa Hakseong.

Tinitigan ko rin ang mensaheng ipapadala ko ng ilang segundo bago ko ito mai-send. Hindi ko alam kung tama ba 'tong gagawin ko, basta ang alam ko, siya ang pinili ko, at gagawin ko kung anong hiniling ni Kenneth.

He gave me the chance, and I won' t waste it now.

•••

#ATLSwp