Love Program [COMPLETED]

< Chapter 16 >

" ေမေမ... သားျပန္ေရာက္ျပီ "

အိမ္ထဲဝင္ဝင္ခ်င္း ဖိနပ္ခြ်တ္ေနတုန္း ဧည့္ခန္းထဲမွာ ထိုင္ေနတဲ့ ေမေမ့ကို Sehun ျပန္ေရာက္ေၾကာင္း ႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။ ဧည့္ခန္းထဲက နာရီကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ လက္တံတိုက နံပါတ္ရွစ္ကို ျပေနျပီ။

ဒီေလာက္ထိ တစ္ခါမွေနာက္က်ျပီး မျပန္ဖူးတာေၾကာင့္ Sehun လန္႔ရသည္။ ထို႔ျပင္ ေမေမကပါ မ်က္ႏွာတည္ေနတာေၾကာင့္ ထိတ္လန္႔မႈက ပိုဆိုးေနသည္။

" သား... Sehun ... ဒီမွာထိုင္ဦး... "

Sehun ေမေမ့ေရွ႕က ဆိုဖာမွာဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ အသက္ဆယ့္ရွစ္အရြယ္လူငယ္တစ္ေယာက္က ဒီအခ်ိန္ျပန္ေရာက္တာ ေနာက္မက်ေပမယ့္ ေျခာက္နာရီထိုးတာနဲ႔ အိမ္ကိုေဒါင္ကနဲ ျပန္ေရာက္တတ္တဲ့ Sehun အတြက္ေတာ့ ေမေမ့အေနနဲ႔ ထူးဆန္းေနလိမ့္မည္။

Sehun ေမေမ့မ်က္ႏွာကို မၾကည့္ရဲပဲ စားပြဲေပၚက အလွပန္းအိုးကုိသာ ေငးေနမိသည္။ ေမေမက လက္ထဲက စာအုပ္ကို စားပြဲေပၚသို႔ တင္လိုက္သည္။

" သား... ဘယ္ေတြသြားေနတာလဲ... "

" သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ မုန္႔သြားစားတာပါ ေမေမ... "

" သားမွာ ခ်စ္ရမယ့္သူ ရွိေနျပီလား... "

Sehun ရင္ထဲမွာ ဒိတ္ကနဲျဖစ္သြားသည္။ သို႔ေသာ္ နဂိုတည္းက မ်က္ႏွာထားတည္သူမို႔ ေမေမ့ကိုေတာင္ ခံစားခ်က္ကို ဖုံးကြယ္ႏိုင္လိုက္သည္။

" ဘာလို႔အဲ့လိုေမးတာလဲ... ေမေမ "

" ေမေမ့သားက တကၠသိုလ္ေတာင္ ေရာက္ေနျပီ... လူငယ္သဘာဝ ရည္းစားထားခ်င္မွာပဲေလ... တကယ္လို႔ ခ်စ္ရမယ့္သူေတြ႕ရင္ ေမေမ့ကို အရင္ေျပာရမယ္ေနာ္... သားငယ္ "

Sehun ခဏေတြေဝသြားသည္။ ျပီးမွ ေမေမ့မ်က္ႏွာကို ေသခ်ာၾကည့္ကာ…

" ကြ်န္ေတာ့္မွာ ခ်စ္ရမယ့္သူ... မရွိေသးပါဘူး ေမေမ... ဒီေန႔ေနာက္က်တာကလည္း Jong In တို႔နဲ႔ မုန္႔သြားစားေနလို႔ပါ... ေနာက္တစ္ခါ ေနာက္မက်ေစရပါဘူး... "

" ... "

" သားသြားနားေတာ့မယ္ ေမေမ "

Sehun ေက်ာပိုးအိတ္ကို ဆြဲကာ အေပၚထပ္မွ အခန္းဆီသို႔ တက္ခဲ့သည္။ အခန္းထဲေရာက္ေရာက္ခ်င္း ေက်ာပိုးအိတ္ကို ပစ္ခ်ကာ တံခါးခ်က္ခ်ပစ္လိုက္သည္။ ကုတင္ေပၚမွာ ပစ္လွဲလိုက္ျပီး မ်က္လုံးမွိတ္ထားလိုက္သည္။