OUR UNTOLD LOVE STORY

CHAPTER 46

Continuation of the flashback

Habang sumisikat ang araw ay tumatangis si maria hindi nya alam kung paano ipag papatuloy ang kanyang buhay nang wala ang sinisinta.

Lumipas ang ilan pang mga buwan na ilibing at na ibaon na sa hukay si diego ngunit hindi parin naalis ang mga alala at sakit sa isipan at puso ni maria, magmula nang mamatay si diego ay nagkulong nalamang sa kanyang silid si carmina, wala siyang gustong kausapin, kahit na sino.

Umuwi rin galing sa maynila ang kanyang mga kapatid na sina celina at carlita sinubukang kausapin ni celina ang nakakababatang kapatig ngunit parati itong tumatanggi.

''Carmina, pwede ba tayong mag usap?'' napatingin si carmina sa amba nang kanyang pinto at nakita doon ang kanyang nakatatandang kaptid na si celina.

Hindi nagsalita si carmina bagkus siya ay tumango malamang.

''Carmina, may nag paabot nito sa ating katiwala kanina, talaarawan daw nang iyong nobyo, ngunit bago ko ito ibigay sa iyo gusto kong sabihin sa iyo ang tooong nangyare kung bakit nang higanti sa atin si menandro, si mendro ay may nakatatandang kapatid na nag ngangalang mariano, si mariano at ako ay ipinagkasundo nang ating ama, pumayag ako sapagkat gusto ko siya at gusto nya rin ako ngunit'' pag bitin nang kanyang kapatid sa pag kukwento.

''Ngunit?'' nag tataka nyang tanong.

''Ngunit sinasaktan ako ni mariano hanggang sa dumating sa puntong halos patayin na niya ako sa panggugulpi saakin, hindi iyon nakaya ni ama at ipinahinto niya ang kasunduan, nagalit si mariano, galit na galit, binaril nya si ama sa balikat at gumanti si ama bilang proteksyon naming dalawa at doon nga ay napatay niya si mariano''

''Pinagsisihan iyon ni don alejandro, at ipinangako na babawi siya at iyon nga ay ang ipag kasundo kayo ni mendro, patawad mahal kong kapatid kung nasira ko ang iyong kaligayahan'' umiiyak na sabi ni celina.

''Wala kang kasalanan, maari mo ba akong iwan'' pakiusap niya dito at umalis na nga lamang ito nang walang pasabi.

Agad niyang  binuklat ang talaarawan ni diego at doon nga ay nakita niya ang ibat ibang klaseng tula na ginawa nito para sa kanya. 

Matapos niya itong basahin ay pinuntahan niya ang puno kung saan nabuo ang lahat nang ala, ala, at doon nga ay bumuhos ang lahat nang emosyon na itinatago niya nang napakatagal na panahon.

Hindi alam nang pamilya ni carmina ang nangyari, ngunit nang bumalik si carmina galing sa puno ay hindi na ito nang salita pa, hindi na rin ito nag asawa pa.

Lumipas ang napakaraming taon at nag asawa na si celina ang napangasawa niya ay si efifano, nag karoon sila nang tatlong anak na babae na pinangalanan nilang, estrellia, elena at josefina.

Si carlita naman ay naging isang ganap na mongha o madre.

Sa magkakaptid si josifina ang pinakamalapit kay carmina, tinatawag niya itong lola maria kaya't nang mamatay si carmina ay sobra itong nalungkot.

So josefina ay nakapag asawa nang isang purong kastila na ang pangalan ay leandro alvaro si josefina at leandro ay nag kaanak nang isang lalaki na pinangalanang saturnino alvaro si saturnino alvaro ay nakapag asawa nang isang filipina na ang pangalan ay isabella at silang dalawa ay nag kaanak nang isang lalaki at isang babae na ang pangalan ay hinango kay diego.

Pinangalanan nila itong Juan diego alvaro at Sofia isabella alvaro.

to be continued