Laat maar zien ✓

26. Operatie Koppel Quentin

Zondagmiddag- Viënna pov.

Het is zondagmiddag en ik zit samen met de meiden in onze kamer. Ik leg de meiden alles uit van wat er gisteravond gebeurd is, alhoewel ik de meeste details wel weglaat. Ik vertel ze de grote lijnen. Ze moeten af en toe lachen door mijn verhaal, maar luisteren vooral nieuwsgierig.

'En je zegt dat jullie geen seks hebben gehad?' vraagt Brianna ongelovig.

Ik schud met grote ogen mijn hoofd. 'Er is verder echt niets gebeurd,' verzeker ik haar. Ze rolt lachend haar ogen, maar lijkt me dan wel te geloven. Het is ook waar wat ik zeg: Aiden en ik zijn niet verder gegaan. Ik voel mijn wangen blozen wanneer ik terugdenk aan gisteravond.

Ik sta op en trek mijn kleding recht. Ik glimlach en loop dan richting de deur. Ik heb afgesproken met Quentin vandaag. We hebben deze week wel af en toe geappt, maar hebben geen goede conversaties meer gehad. En ik ben wel toe aan wat mannelijk advies.

Ik zeg mijn kamergenoten gedag en loop dan door de gangen naar buiten. We hebben voor de ingang afgesproken om twee uur, dus hij zal er al bijna zijn. Ik loop de trap af en merk een lang gestalte bij de ingang al meteen op. Ik grijns en loop op hem af.

'Je ziet eruit alsof je er zo bij zou kunnen horen hier,' plaag ik hem als ik naast Quentin kom staan. Hij heeft een broek met gescheurde stof en een los, wit shirt aan. Hij kijkt verrast om en als hij me ziet, begint hij te glimlachen.

'Hey Vie,' groet hij me met een glimlach.

'Hey Tin-tin,' verzucht ik. Ik loop samen met hem een stukje verder en neem plaats op de trap. Quentin ploft naast me neer en we zwijgen voor een paar minuten. Dit is een van de dingen die ik zo fijn aan hem vind: we hoeven niet altijd te praten. Begrijp me niet verkeerd: mijn nieuwe vriendinnen zijn echt geweldig, maar dit soort dingen zou ik niet met hen kunnen doen.

'Overleef je het hier een beetje?' vraagt hij nieuwsgierig en hij kijkt me schuin aan. Ik laat een kort lachje horen.

'Half,' lach ik. 'De leraren zijn klote, maar voor de rest zijn de andere leerlingen wel leuk'.

Hij knik begrijpelijk. 'Heb je nog geen problemen gehad?' Zijn stem klinkt verrast en ik grinnik.

'Jawel. Ik heb elke dag moeten nablijven en krijg les van de directrice in goede manieren'. Ik spreek dat laatste uit alsof het een walgelijk iets is. 'En ik mag officieel niet roken, dus daar ga ik ook nog problemen mee krijgen. Als ze me betrappen'.

'Oh ja, daarover gesproken...' mompelt Quentin en hij trekt twee pakjes sigaretten uit zijn jaszak en een knalroze aansteker. Hij gooit ze op mijn schoot en kijkt me met een sullige grijns aan. Ik weet dat hij tegen roken is, maar dat zal hij nooit hardop tegen me uitspreken.

'Je bent een held,' lach ik en ik gris meteen een sigaret uit de verpakking. Ik steek er een op en neem een lange hijs. Ontspannen blaas ik de rook de andere kant op. 'Nu hoef ik eindelijk niets meer van Aiden te stelen'.

Hij kijkt me fronsend aan. 'Aiden?' vraagt hij niet-begrijpend.

Ik haal mijn schouders op. 'Ja, een jongen hier op het internaat'.

Hij grinnikt en stoot plagend met zijn schouder tegen de mijne. De sigaret valt bijna uit mijn handen en ik zend hem een quasi-dodelijke blik.

'Zomaar een jongen of een leuke jongen?' grijnst hij. Ik haal non-chalant mijn schouders op. Ik weet zelf niet eens wat het is met Aiden. Dat hij anders voor me is dan de andere jongens, is duidelijk, maar ik weiger gevoelens voor hem te hebben.

'Geen idee,' mompel ik twijfelend.

'Jullie hebben gezoend, of niet?' lacht Quentin hardop en ik voel de neiging op hem een klap te verkopen. Maar hij heeft wel gelijk, dus ik geef mokkend toe.

'Ja, maar dat betekent helemaal niets,' kaats ik terug. Hij schenkt me een ongelovige blik.

'Dat betekent zeker wel wat. Als de enige echte Viënna zoent met een jongen, is er meer aan de hand'.

Ik reageer niet en er valt een stilte. Ik denk na over Aiden en mij. Is er meer aan de hand tussen ons? Zijn er gevoelens in het spel, of zijn we gewoon twee hormonale jongeren die gewoon wat plezier hebben?

'Ik ben trouwens officieel uit de kast gekomen,' zegt Quentin ineens. Hij kijkt naar zijn schoot en zucht. 'Dus ik ben nu openlijk gay. Je hoeft het dus niet meer geheim te houden'.

Vorig jaar had hij me verteld dat hij op jongens valt, maar hij wilde verder niet dat iemand het wist. Ik respecteerde dat, en heb nooit iemand over zijn geheim verteld. Ik ben blij voor hem dat hij het nu los heeft kunnen laten en het zelf ook heeft kunnen accepteren. Dat gun ik hem met heel mijn hart.

'Dat is geweldig nieuws!' zeg ik blij en ik kijk hem met een wijde grijns aan. 'Wat waren de reacties?'

Hij haalt zijn schouders op en kijkt me kort aan. 'Normaal, denk ik. Niemand deed er echt moeilijk over'.

'Ik ben echt blij voor je,' vertel ik hem oprecht. Hij kijkt me glimlachend aan. 'Nu begint het grote werk: het vinden van een geschikte jongen'.

'Dank je, Vie'. Mijn laatste woorden negeert hij wijs.

Ik denk even na en tuit mijn lippen. Daarna kijk ik hem grijnzend aan. 'Misschien moet ik je koppelen met een van de jongens hier'.

Zijn ogen worden zo groot als schoteltjes en hij schudt hevig zijn hoofd. 'Nee, doe dat alsjeblieft niet,' kreunt hij. 'Ik moet nu trouwens toch gaan'.

Ik grijns en sta op. Ik druk mijn sigaret uit op de grond en help Quentin overeind.

'Dan doe ik het wel een andere keer'.

Quentin kijkt me verslagen aan, omdat hij weet dat ik me toch niet tegen laat houden. De komende dagen ga ik op zoek naar een geschikte jongen voor Quentin. 

'Zie ik je later?' vraagt Quentin als hij langzaam de trap afloopt. Hij kijkt me vragend aan. Ik knik hevig.

'Ja. En we houden contact'.

We zeggen gedag en onze wegen scheiden weer. Ik wandel naar binnen toe en ben in mijn hoofd alleen maar bezig met het koppelen van Quentin. Misschien moet ik de meiden vragen naar informatie over de jongens hier.

Ik loop langs een deur in de gang en wil er straal voorbij lopen, als ik ineens twee stemmen hoor. Ik zet wat stappen terug en luister naar wat er aan de andere kant gezegd wordt. Het is een hoge meisjesstem en een jongensstem, die ik uit duizenden zou herkennen.

'Aiden!' giechelt de stem van Celeste. 'We kunnen het toch niet hier doen?'

'Jawel,' mompelt de andere stem. 'Er komt hier toch niemand. En ik heb je nu gewoon nodig'. Zijn stem klinkt hard en ijzig.

Ik voel een steek van pijn door mijn hart schieten als ik besef waar ik nu getuige van ben. Ik klem mijn kaken op elkaar. Het liefste zou ik nu wegrennen en nooit meer terugkomen, maar ik lijk wel aan de grond genageld te staan. Mijn spieren zijn veranderd in steen.

'Wacht,' giechelt ze. 'Volgens mij staat er iemand voor de deur'.

Mijn hart bonkt hard in mijn keel en het voelt alsof ik elk moment kan overgeven. Waarom moet dit nou net mij overkomen?

'Nee joh'. Ik hoor de twee innig zoenen en ik hoor kleding op de grond vallen. Ze houden zich overduidelijk ook niet in qua kreunen.

Ik slik de brok in mijn keel weg en recht mijn rug. Ik draai me weer om en loop verder richting mijn kamer. Aiden is een klootzak, en dat zal hij ook voor altijd blijven. Ik ben zo dom geweest om me gisteravond aan hem over te geven, maar die fout zal ik niet nog een keer maken.

* * *

Auw, pijnlijk weer. Aiden is lekker bezig... Aan wie zouden jullie Quentin willen koppelen? Iemand leuke suggesties? ;)

Liefs,
nachtgedaante