Laat maar zien ✓

27. Goede adviezen van een goede vriend

Vrijdagmiddag- Viënna pov.

De dagen daarna vliegen voorbij alsof het uren zijn. Ik beweeg me door de week heen als een zombie, maar het maakt me momenteel allemaal niet uit. De hele week heb ik al moeten nablijven, omdat ik de leraren continu afsnauw met mijn woorden of mijn huiswerk niet maak. Ik heb Aiden ook niet meer geholpen met zijn straf die hij heeft gekregen voor de ruzie op het voetbalveld.

Aiden heb ik de hele week al niet gesproken. Ik denk dat hij via anderen te weten is gekomen dat ik weet wat hij met Celeste heeft gedaan. Ik merk dat hij me af en toe verslagen blikken zendt, maar ik negeer hem compleet. Ik laat me niet meer beïnvloeden door hem en dat mag hij weten ook. In het begin van de week had hij nog geprobeerd om met me te praten, maar ik heb hem uitgescholden en duidelijk gemaakt dat ik klaar met hem ben. Wat er ook tussen ons speelde, het is klaar voor mij.

Luciën houdt zijn ook redelijk afzijdig, alhoewel ik zie dat hij me af en toe een smerige grijns toewerpt. Vooral tijdens het nablijven irriteert hij me, maar ik ben onderhand goed geworden in het negeren van jongens.

De meiden willen me helpen, maar weten dat ik er niet over wil praten en dat respecteren ze. Ze weten dat ik gekwetst ben en proberen me op te vrolijken. Ik ben ze dankbaar voor alles wat ze voor me doen. Ik had me geen betere vriendinnen kunnen wensen.

Ik had nooit verwacht dat Aiden me zo veel pijn kon doen. Ik ken hem nu een week, maar op de één of andere manier voelt het alsof we elkaar al jaren kennen. Alsof er al jaren iets tussen ons bloeide. Ik denk dat ik al weet hoe dat komt. Normaal gesproken sluit ik me af van iedereen om me heen en laat ik nauwelijks mensen binnen. Door met Aiden zo intiem te zoenen, heb ik me deels aan hem opengesteld. En hij heeft mijn vertrouwen geschonden alsof ik niets ben. Gewoon een meisje waar je mee speelt en daarna weer dumpt, om vervolgens door te gaan op de volgende. Ik ben voor hem net zoals het vorige kamergenootje.

Misschien stel ik me aan, maar het doet gewoon pijn vanbinnen. Het nare gevoel in min buik blijft komen, elke keer wanneer ik Aiden samen met Celeste door de gangen zie lopen. Ze gedragen zich alsof ze een stelletje zijn, en Celeste geniet alleen maar van alle aandacht.

Ik zucht en sjok richting de bibliotheek op de bovenste verdieping van het internaat. Sabya had me verteld dat het een goede plek is om even tot rust te komen en je gedachten op een rijtje te zetten. Ik volg haar advies maar op, want ik heb toch niets beters te doen.

Ik duw de deuren open en zie dat de ruimte vrijwel leeg is. Het ruikt er duf en naar papier, wat ook niet zo gek is. Ik gok dat niet veel leerlingen hierheen gaan. Ik loop verder naar binnen en hoor de deur achter me weer sluiten. Met getuite lippen kijk ik rond, opzoek naar waar ik moet beginnen.

Ik trek verbaasd mijn wenkbrauw in de lucht als ik een gestalte in het midden van de bibliotheek zie zitten. Hij zit op de grond en leunt met zijn rug tegen één van de boekenkasten aan. In zijn schoot ligt een dik boek.

'Hey, nooit gedacht dat ik jou hier tegen zou komen,' lacht hij zonder op te kijken van zijn boek.

'Het verbaasd mij dat hier überhaupt mensen zijn. Ik vind jou trouwens ook geen type om hier tijd door te brengen,' brom ik terug. Ik loop richting een van de gangpaden en laat mijn blikken langs de boeken glijden.

'Dan heb je me blijkbaar verkeerd ingeschat,' glimlacht hij. Ik grinnik en knik, ookal kan hij dat niet zien. Ik had inderdaad niet verwacht dat hij een type voor boeken lezen is, alhoewel ik hem op de kamer ook al een boek zag lezen.

'Nathan?' vraag ik zacht. Ik krijg een vriendelijk gemompel terug vanuit het andere gangpad, wat voor mij een teken is dat ik verder kan praten. 'Heb je een aanrader voor me?'

'Ligt eraan wat voor een boek je nodig hebt'.

Ik tuit mijn lippen en loop langs de rijen. Wat voor een boek zoek ik eigenlijk?

'Gewoon, iets waardoor ik niet aan... vanalles hoef te denken,' antwoord ik zuchtend. Ik loop naar het gangpad waar Nathan op de grond zit en plof moedeloos tegenover hem neer. Ik leun met mijn hoofd tegen de boekenkast achter me.

Hij glimlacht en kijkt eindelijk op van zijn boek. Ze blauwe ogen staan onderzoekend.

'Dit gaat over Aiden, zeker?' vraagt hij voorzichtig. Zijn stem klinkt zacht. Dit is een totaal andere kant als dat ik van hem gewend ben.

Ik haal mijn schouders op en kijk naar de grond. 'Misschien'.

Hij klapt zijn boek dicht en legt het naast hem neer. Mijn blik wordt even naar de titel getrokken, maar al gauw kijk ik hem weer in zijn ogen aan. Nathan leek me vanaf het begin al iemand die arrogant en flirterig is, maar het tegendeel blijkt wanneer ik hem zo leer kennen. De blik in zijn ogen staat vriendelijk en kalm, medelevend haast.

'Dit hele gebeuren is voor Aiden ook niet makkelijk,' begint hij zuchtend. Ik frons diep en kijk hem niet-begrijpend aan.

'Hoe bedoel je? Welk hele gebeuren?'

Hij haalt zijn schouders op. 'Gewoon. Aiden is gewend dat de meiden aan zijn voeten liggen en dat hij zonder moeilijkheden alles kan doen. De relatie was al voorbij voordat er gevoelens bij kwamen kijken. En nu met jou... Hij kan zijn gevoelens niet zomaar meer uitzetten en snel doorgaan, want zo werk jij niet, en zo zit Aiden uiteindelijk ook niet in elkaar. Hij is het gewoon niet gewend dat er gevoelens in een relatie zitten'.

Ik knik dat ik het begrijp, maar al snel praat Nathan verder. 'Hij maakt fouten, en dat weet hij zelf ook, maar hij is niet gewend om sorry te zeggen. Elk ander meisje zou hem allang vergeven, maar bij jou werkt het anders. En daarbij weet hij gewoon niet wat hij met zijn gevoelens aanmoet. Daarom loopt hij nu rond met Celeste, daar zit geen liefde tussen, alleen lust'.

Ik schud verward mijn hoofd. 'Dus je wil zeggen dat Aiden gevoelens voor me heeft?'

Hij glimlacht en knikt. In zijn blik is geen spatje humor of twijfel te bekennen. Nathan lijkt erg zeker van zijn zaak te zijn.

'Ja, alhoewel hij dat zelf nog niet doorheeft. Door ze weg te stoppen denkt hij dat de gevoelens er niet meer zijn'.

Ik kreun zacht door de stroom van informatie die ineens over me heen valt. Aiden die mogelijk gevoelens voor me heeft, is een raar idee. Hij behoort tot het foute type, degene die harteloos meiden gebruiken en dumpen. Al moet ik toegeven dat sinds ik er ben, ik Aiden nog geen meiden heb zien gebruiken. Behalve dat hij mij achteloos gedumpt heeft, dan.

'Wat moet ik hier nu mee?' brom ik gefrustreerd. Ik kijk Nathan hopeloos aan. Hij lacht zacht.

'Verwacht niet van hem dat hij in één keer voor je verandert. Het gaat langzaam, maar uiteindelijk kan hij zijn gevoelens voor jou niet meer ontkennen'. Ik wil wat zeggen, maar hij houdt me tegen door zijn hand op te steken. 'Ik was nog niet klaar,' zegt hij.

'Sta ook jezelf toe om te veranderen. Je bent een van de koppigste mensen die ik ken, Viënna. Ook jij bent je gevoelens aan het onderdrukken en je sluit je af van de anderen'.

Ik zucht en geef mokkend toe. Ergens heeft Nathan gelijk. Ik moet me meer aan mensen openstellen en moet niet van Aiden verwachten dat hij in een keer volledig voor mij zal gaan. Hij heeft jaren in een slecht patroon gezeten en komt daar niet zomaar binnen enkele weken uit.

'Dank je,' zeg ik oprecht tegen Nathan. Hij schenkt me een glimlach en schuift zijn boek naar me toe.

'Dit is mijn aanrader,' glimlacht hij. Verbaasd kijk ik naar het boek dat hij zojuist aan het lezen was.

'Maar jij was het aan het lezen. Vind je dat niet erg?' vraag ik.

Hij schudt lachend zijn hoofd en staat op. Hij steekt zijn hand naar me uit en als ik die aanneem, trekt hij me overeind.

'Ik heb hem toch al drie keer gelezen'.

* * *

Nathan die boeken leest, Aiden die gevoelens heeft. Alles staat op z'n kop haha. Alhoewel jullie dat laatste natuurlijk al vanaf het begin aan zaten komen. Maar ach, lang leve het cliché!

Liefs,
nachtgedaante