Laat maar zien ✓

31. Alsof ik overhoord wordt door een bloedmooie politieagent

Dinsdagmiddag- Viënna pov.

We lopen naar onze slaapkamers, maar net voordat onze wegen scheiden, pak ik Aidens pols vast. Nathan ziet het en grinnikt even, waarna hij verder zijn kamer binnenloopt, waardoor Aiden en ik nog maar met z'n tweeën in de gang staan.

Aiden kijkt me vragend aan.

'Heb je zin om zo een stuk te wandelen? In het bos?' vraag ik hem en ik voel het bloed naar mijn wangen stijgen. Normaal maakt het me niets uit wat anderen van me vinden, maar bij Aiden is dat anders. Wat nou als hij het raar vindt om te gaan wandelen? Of wat als hij daar helemaal geen zin in heeft.

'Lijkt me leuk,' verstoord hij mijn denigrerende gedachtestroom. Hij kijkt me met een kleine glimlach aan. Eén die mijn hart doet smelten.

'Ik kleed me eerst wel even om. Ik kom zo naar jouw kamer, is dat oké?'

Hij knikt en drukt een korte kus op mijn slaap, waarna we beide onze eigen kamer bestreden. Met een brede glimlach loop ik naar mijn kledingkast en haal er een spijkerbroek en een rood topje uit.

Het gebeurt niet vaak dat ik iets samen met Aiden doe, zonder dat de anderen erbij zijn. Ik weet dat we niet echt iets hebben, maar toch voelt het goed om te weten dat hij ook dingen met mij wil doen.

Ik kleed me in een razendtempo om en haal nog snel een hand door mijn haren, in een poging ze in model te brengen. Al snel geef ik het op en rol ik geïrriteerd mijn ogen, waarna ik de kamer uitstap.

Ik loop naar de deur van Aidens kamer en klop precies drie keer. Ik probeer mijn brede glimlach in te houden, maar dat mislukt grandioos. De deur zwiert vrijwel meteen open en Aiden staat in de deuropening. Hij draagt een zwarte spijkerbroek en een wit shirt, waaronder ik zijn tatoeages kan bewonderen. Ik glimlach en kijk hem in zijn ogen aan.

'Klaar?'

Hij knikt. 'Ik ben klaar geboren,' grijnst hij. Hij wil de deur achter zich dichttrekken, maar nog net voordat die in het slot valt, roept Seb nog wat naar ons.

'Als je klaar bent geboren, kan je nooit meer klaar komen!'

Ik grinnik zachtjes als Aiden zuchtend zijn hoofd schudt. Hij komt naast me staan en slaat zijn arm om mijn schouders heen. Ik voel mijn hele lichaam warm worden door dit gebaar en druk mezelf dicht tegen hem aan. Dit is zoals het zou moeten zijn.

Ik vraag mezelf nog steeds elke dag af of ik meer van Aiden zou willen zijn. Wat zou ik doen als hij me als zijn vriendin vraagt? Relaties zijn ontzettend ingewikkeld en lopen vaak stuk. Nee, zoals het nu is, is het prima. Geen gedoe, gewoon casual.

'Waar wil je heen?' vraagt Aiden als we door de hal heen lopen, richting de uitgang.

Ik tuit nadenkend mijn lippen. 'Kunnen we naar dat meertje in het bos? Daar waar we eerder geweest zijn tijdens het feestje?' suggereer ik twijfelend.

Aiden knikt en kijkt naar voren. 'Prima voor mij. Ben je van plan om te gaan zwemmen?'

Ik schud mijn hoofd en mijn bruine lokken vallen voor mijn gezicht. 'Ik heb geen bikini mee'.

Hij lacht en met ondeugende ogen kijkt hij me schuin aan. 'Alsof dat jou zou tegenhouden. Daarbij heb ik je toch al in je lingerie gezien'.

Ik rol mijn ogen. 'Ja, maar dat was ten eerste in het donker en ten tweede in jouw slaapkamer. Geen openbare plek in de middag,' ga ik er fel tegenin.

Aiden steekt onschuldig zijn handen in de lucht, als teken van overgave. Maar al vrij snel liggen zijn armen weer rond mijn middel.

'Het was maar een optie. Als je maar weet dat ik er geen problemen mee zou hebben'.