Laat maar zien ✓

41. Een lekker dagje strand doet iedereen goed

Dinsdagochtend- Viënna pov.

Langzaam open ik mijn ogen. Nog slaapdronken kom ik overeind, en zie ik dat ik op de bank lig. Er is een wollen deken over mijn lichaam gedrapeerd en een kussen onder mijn hoofd geschoven. Ik glimlach klein en kijk versuft rond. De klok geeft tien uur in de ochtend aan, wat betekent dat ik een lange tijd heb geslapen.

Gisteravond heb ik nog de hele middag met mijn ouders gepraat over vanalles en nog wat. Over hoe het er thuis aan toeging, over de buurt en over het werk van mijn ouders. Rond etenstijd hebben we Chinees besteld en hebben we voor de televisie gegeten. 'S avonds hebben we vooral veel gepraat en spelletjes gespeeld, waarna ik blijkbaar in slaap ben gevallen.

Ik hoor gestommel in de keuken en kom kreunend overeind. Ik sla de deken van me af en duw mezelf van de bank af. Gapend rek ik me af, waarna ik suffig om me heen kijk.

Uiteindelijk besluit ik om naar de keuken te gaan.

Slenterend betreed ik de keuken, waar ik mijn moeder bezig zie met een ontbijt. Ik glimlach en kom naast haar staan. Ik leun met mijn onderrug tegen het aanrecht en kijk toe hoe ze sappige aardbeien snijdt en in een bak doet. Ik steel er een en prop hem in mijn mond.

'Deze zijn echt lekker,' prijs ik het fruit aan. Ma kijkt glimlachend op. Ze ziet er uitgerust uit, beter dan vroeger. Ze heeft geen donkere kringen meer onder haar ogen, maar een gladde huid, afgezien van enkele rimpeltjes rond haar mondhoeken en ogen.

'Goedemorgen,' zegt ze vriendelijk.

Ik knik terug als begroeting. 'Heb je goed geslapen?'

'Beter dan dat ik in dagen heb gedaan,' bekent ze. 'Je vader en ik hebben veel nagedacht over de situatie de afgelopen weken'.

Ik voel me schuldig en pers mijn lippen beschaamd op elkaar. Ze merkt het op en schudt hevig haar hoofd.

'Schat, daar kan jij helemaal niets aan doen. We vroegen onszelf gewoon af of we niet de verkeerde beslissing hadden gemaakt om je naar een internaat te sturen'.

Het woord "schat", klinkt wat onwennig uit haar mond, maar ik moet gegeven dat het goed voelt. Ze hebben me bijna nooit zo genoemd, puur omdat er een te grote afstand tussen ons zat.

'Dat hebben jullie niet,' verzeker ik haar zacht. Ik kijk haar glimlachend aan. 'Het internaat is een van de beste dingen die me is overkomen. Ik heb een geweldige tijd daar, en ik merk dat het me echt goed doet. Afgezien van de afgelopen dagen, dan'.

Ik heb mijn ouders nog steeds niet verteld wat de exacte reden is dat ik hier ben. Ze hebben er ook niet naar gevraagd, en daar ben ik ze dankbaar voor.

'Dat is fijn om te horen,' verzucht ze opgelucht. Ik kan zien dat er een last van haar schouders valt.

Achter me hoor ik mijn vader de keuken binnenwandelen. Ik zeg hem goedemorgen en hij doet hetzelfde. Als hij het eten ziet, kijkt hij fronsend.

'Is dat als ontbijt, of om mee te nemen naar het strand?' vraagt hij en hij krabt even achterop zijn hoofd.

Ma kijkt glimlachend om. 'De helft is voor nu, de andere helft om mee te nemen'.

'Strand?' vraag ik verbaasd.

Ma knikt als reactie. 'We dachten dat het misschien wel leuk was om een dagje naar het strand te gaan. Lekker zwemmen en uitwaaien. Als je wil, kan je Quentin meevragen?' stelt ze voor.