Laat maar zien ✓

8. Voetbal kunnen spelen geeft je pluspunten

Maandagmiddag- Viënna pov.

'Geniet je van het uitzicht?' hoor ik Aiden zeggen. Hij houdt zijn hoofd schuin en er vormt zich een lichte grijns rond zijn lippen. Ik heb gemerkt dat hij dat vaker doet: licht grijnzen. Het heeft iets aantrekkelijks en het is veel leuker dan de grote grijns die Nathan op zijn smoel heeft staan.

'Ontzettend,' brom ik sarcastisch. Hij laat een korte lach zien en kijkt me met zijn donkerbruine ogen aan.

'Jullie mogen hier vaker komen kijken, hoor,' zegt de blonde jongen, Seb, volgens mij. Hij kijkt ons met een plagende glimlach aan.

Ik trek fronsend mijn wenkbrauw op en tuit nadenkend mijn lippen. 'Ik kom liever meespelen'.

'Meespelen?' herhaalt hij verbaasd. Daarna draait hij zich om naar Aiden. 'Je chick houdt van voetbal, maat. Dat zijn pluspunten,' lacht hij.

Aiden bromt wat binnensmonds en ik zie dat hij zijn vriend geïrriteerd aankijkt. Daarna richt hij zijn aandacht weer op mij.

'Waarom kom je nu niet laten zien wat je kan?'

Ik schud mijn hoofd. 'Nee dank je, ik pas deze keer. Maar je zal me snel genoeg kunnen aanschouwen. Ik ga me inschrijven voor voetbal'.

De jongens beginnen te joelen en ik zie dat Aiden me uitdagend aankijkt. Zijn donkerbruine ogen twinkelen speels als hij voorover buigt en zijn lippen naar mijn oor brengt.

'Daar hou ik je aan,' fluistert hij met een schorre stem. Zijn zachte lippen glijden even speels langs mijn wang, waarna hij weer naar achteren leunt. Ineens wordt zijn gezicht weer serieus en zijn zijn lippen weer tot een streep getrokken. Niet lang daarna draait hij zich om en laat hij mij verbaasd achter. Het is niet normaal hoe erg het humeur van deze jongen kan veranderen. De ene keer doet hij alsof ik totaal niet interessant ben en dan doet hij ineens dit.

'Hij ziet je overduidelijk zitten,' zegt Kazuna met een grijns als de jongens weer begonnen zijn met spelen.

Ik trek mijn blik van Aidens gespierde torso af en kijk haar fronsend aan. 'Nou, ik hem niet,' verzeker ik haar.

Ik hoor Sabya zacht zuchten. 'Let wel op wat je doet, hè. Hij is gevaarlijk. Laat je niet door hem beïnvloeden'.

Ik knik hevig en zend haar een zelfzekere blik. Jongens als Aiden zijn niet de types waar ik voor zou vallen, houd ik mezelf voor.

* * *

Niet veel later zitten we aan één van de picknicktafels, niet ver van de sportvelden vandaan. Het is ondertussen al half zes, en over een half uur begint het avondeten. Ik zit naast Kazuna en tegenover me zitten Sabya en Brianna. We praten wat over de sporten en over het leven op het internaat. Ik luister naar hun gepraat, maar neem zelf niet actief mee in het gesprek. Dit is wat ik nou bedoelde met dat vriendinnen altijd zoveel praten.

'Zijn er verder nog meer mensen waar ik voor uit moet kijken?' vraag ik als er een pauze in het gesprek komt. De meiden wisselen korte blikken uit en knikken dan langzaam.

'Luciën en zijn drie vrienden -ook allemaal kamergenoten trouwens- zijn zo'n beetje de grootste rivalen van Aiden, Nathan, Seb en Justus. Ook gevaarlijk, dus ik raad je aan om uit hun buurt te blijven,' vertelt Sabya met grote ogen. 

'Zijn ze net zoals Aiden?' vraag ik nieuwsgierig. Om heel eerlijk te zijn ben ik best benieuwd naar die jongens. Hoe erg kunnen ze zijn?

Sabya schudt haar hoofd. 'Luciën en zijn vrienden zijn op een andere manier fout. Zij zijn echt het duistere pad opgegaan. En daarmee bedoel ik mishandelen, drugsgebruik, gevechten en er gaan zelfs verhalen rond dat ze bezig waren met de prostitutie in meisjes'. Ik zie dat ze huivert. 'Zij zijn nog veel erger'.