Cardinal Bastards 1 - Baba Esperanza (COMPLETED)

Chapter 14

Chapter 14

Dapat marahil na inasahan na ni Dulce na sa buong bahay niya, ang siyang lugar na katutuwaan nang husto ni Baba ay ang workshop niya. Tanging ang kanyang ama ang nakapasok doon. Nais niyang manatili ang lugar na iyon bilang kanya lamang. At dahil mentor niya ang tatay niya, ito lang ang pinapayagan niyang makita ang trabaho niya kahit hindi pa iyon tapos. Ayaw din niyang naiistorbo siya kapag naroon na siya sa bahaging iyon.

Ngunit sumilip si Baba kanina at ngayon, mag-iisang oras na silang magkasama sa workshop. Bagaman hindi lahat ng kagamitan doon ay alam nitong gamitin, mabilis nitong natutunan ang mga iyon sa pamamagitan ng instruksiyon niya. Kailangan niyang aminin na bumilib siya sa kakayahan ng lalaki pagdating sa kahoy. Hindi lahat ng lalaki ay magagawa ang ginagawa nito. Making furniture was an art on its own. Ang bawat kurba at disensyo ay maselang gawin. Hindi por que karpintero ang isa ay kaya nang gumawa noon. Iba ang skills na kailangan sa larangang iyon.

At marahil dapat na naisip na niyang bagay kay Baba ang paggawa ng muwebles. Ang kontrolado at maingat nitong paggalaw ay indikasyon na roon. It was a pleasure seeing him work a wood into art. Hinubad nito ang kamiseta dahil mainit doon at ngayon ay pinapadaan nito sa tistisan ang isang antigong narra. Kung naiba-iba ito, marahil hindi na siya mapakali. Antique wood was expensive and hard to find.

Kahit anong pilit niya ritong magsuot ng protective goggles ay ayaw nito. Ang banayad na paggalaw ng muscles sa abs at pecs nito ay sapat na upang maisip niyang masarap marahil kumuha ng butong pakwan habang pinagmamasdan ito. O marahil mas masarap tambakan ito ng kahoy sa gayon ay hindi na ito umalis sa puwestong perpektong nakasentro sa mga mata niya sa pagkakapuwesto niya sa isang mababang silya. Ano kaya ang iisipin sa kanya ng kanyang ina na heto siya, hindi na nagawang itago ang pagmamasid niya sa isang lalaking half-naked? Marahil nakurot na niyon ang singit niya. But what the hell was she supposed to do? Watching him inspired her. Isa pa, mukha namang normal na normal lang ang ginagawa niyang pagmamasid, lalo na at nagkunwa siyang wala na siyang ibang gagawin at kailangan niyang makatiyak na tama ang ginagawa nito.

"Magtitiwala ka ba sa aking tapusin ito?" baling nito sa kanya, nakangiti. "Alam kong may design ka na pero may nakita akong mga tabas na kahoy doon na puwedeng gamitin dito."

Nagkunwa siyang napukaw ang interes niya, kahit ang totoo ay halos hindi pumasok sa isip niya ang sinabi nito. Inabot nito ang sketchpad niya, saka tumabi sa kanya sa mababang upuan. Ipinaliwanag nito ang plano nitong gawin sa mga kahoy, gumuhit ng sarili nito.

Noon nito nakuha nang buong-buo ang atensiyon niya. The man can draw and he can draw well! Kahit ang sukat ay itinala rin nito doon, maging ang mga mumunting konsiderasyong hindi basta-basta naiisip ng ordinaryong tao na walang alam sa paggawa ng muwebles.

"Baba, paano ka natuto ng ganito? Kahit ako, ilang ulit na pumalpak dahil hindi ganito kapulido ang plano ko noong una. Of course now I know better. Look at this. Kahit ang lalim na paglalagyan ng kutson ay tama ang sukat."

"Lalo ba akong naging guwapo sa paningin mo?" panunudyo nito, nakangisi.

Napairap siya. "Baba, seryoso ako."

Nagkibit ito ng balikat. "Kumuha ako ng ilang unit sa engineering, pero hindi ako natapos. Isa pa, ako ang gumawa ng mga upuan sa parlor ni Macario. Ako halos lahat ang gumawa noon para makatipid sa tao. Ang binili lang niya ay 'yong mga silyang may hydraulics."

"But this is gorgeous," komento niya sa iginuhit nitong chaise lounge.

"May ginawa rin akong ganyan para kay Macario. Maarte 'yon, eh."

"Why are you being so humble? This is amazing work, Baba. Truly. Show me how we'll make this one."

Nakangiting tumango ito. Kinuha nito ang mga retaso at sinimulang tabasin ang mga iyon. Magkatulong nilang ginawa ang iginuhit nito. Dalawang oras at natapos nila iyon, bagaman wala pang finishing.