Chained Me

Kabanata 15

Nagising ako sa isang mabining paghaplos sa aking pisngi. Unti unti akong nagmulat ng aking mga mata at nagulat ako nang bumulaga sa akin ang mukha ki Claude na may matinding poot sa mga mata niya. Marahas ako napabangon at napaatras hanggang headboard ng kama at takot na nakatingin sa kanya.

Paano siya nandito!?

"Baby..."
Tawag nito.

Baby? Kailan niya pa ako tinawag na ganoon. Nang gumalaw siya para sumampa sa kama ay napasigaw ako sa takot at tinawag si Kuya Brent para saklolokhan ako.

"No! No! Don't come near me! I don't want to be your prisoner anymore!"
Iyak ko sa kanya.

"Fuck! Baby! Wake up!"

Unti unting lumabo ang imahe ni Claude sa harapan ko hanggang sa napadilat ako at mukha ni Kuya Brent ang nabungaran ko na labis ang pag aalala sa akin.

"Hey.. I'm here. No one's gonna hurt my princess."
Pag aalo niya sa akin.

Panaginip. Hindi totoo.

Bumangon ako at napahawak sa sentido ko nang kumirot iyon. Dahil siguro ito sa pagod ko sa mga nangyayari sa akin.

"Are you okay?"
Tanong muli ni kuya.

Tumingin ako sa kanya at ngumiti. It was all a dream, Gwen. Don't be scared.

"Yeah. I just.. Having a nightmare, Kuya."

"I see. I was touching your cheek while you're sleeping and suddenly you just groaned and keeps saying 'no. I don't want to be your prisoner'---"

Napatigil si kuya brent sa pagkukuwento nang tawanan ko siya ng malakas. Hindi ko na napigilan kaya natawa na lang ako sa kanya.

Kunot noo niya akong tinititigan na para bang may mali sa pagtawa ko.

"Why are you laughing, huh?"
Nangingiti din niyang tanong sa akin.

Humupa na ang pagtawa ko at marahan kong pinisil ang dulo ng matangos niyang ilong.

"Nag storytelling ka ata eh, detalyadong detalyado?"
Mahina muli akong natawa sa kanya.

He groaned and messed up my already messy hair. I pouted and he just laugh at me.

"What's your bad dream all about?"
Pagkuwan ay tanong nito.

Nabura ang ngiti ko at bumalik sa isipan ko ang poot na poot na berdeng mata ni Claude habang nakatitig sa akin.

"Claude's stared at me with full of hatred. He's so angry and I think he'll beat me up so bad..." Pagkukuwento ko.

Kita kong nabura ang ngiting iyon ni Kuya Brent at naging seryoso ang aura niya.

"Hindi niya magagawa iyon. Kahit dulo ng daliri mo ay hindi niya na mahahawakan pa. Don't worry, your handsome brother is here. Always."
Ikinulong niya ako sa mga bisig niya at doon ako nakaramdam ng isang kalinga mula sa totoong pamilya ko.

"Kuya Brent."

Napahiwalay kami at napatingin kay Gracelyn na pumasok at malamig ang tingin na nakatutok sa amin. She's wearing a black fitted skirt and blue hanging blouse. Nakaessy bun ang buhok at naka light make up.

"If you don't mind to join us in breakfast downstairs. Ma and Pa are waiting."
Asik nito sa amin.

"We're about to go down, Cessy." Sagot ni kuya dito.