Muziek is wie ik ben

Audities ( zang)

Nienke had een hele tijd na de begrafenis op haar bed liggen huilen. Niemand mocht haar troosten. Joyce niet, Lore niet, Jonathan niet, Kristof niet, en zelfs Raphael mocht haar niet eens troosten. Ze hadden haar alleen gelaten. Mevrouw Deposuur had affices in de gangen voor de eindejaarsvoorstelling audities. Ze hadden er ook eentje onder de kamerdeur van Nienke geschoven. Joyce, Lore en de rest hoopte zo dat Nienke zich nog zou inschrijven en dat ze dankzij alles zou doorgaan. Joyce en Lore liepen over het schoolplein toen ze Nienke haar fiets uit de fietsenstalling zagen nemen. "Waar ga je naartoe?" vroeg Joyce. "Papa," zei Nienke. "Wij gaan mee," zeiden Jocye en Lore. Nienke was blij dat me meekwamen. Alleen zou ze het nooit hebben gedurfd weg naar binnen te gaan.

"Dag papa," zei Nienke toen zender kamer binnenkwam. Joyce en Lore hadden haar even alleen gelaten. "Ik mis je, wil je snel terug komen?" Nienke stopte even. Ze had een brok in haar keel. Toen kwam er een verpleegster binnen. "Ik heb de opdracht gekregen je naar de hal te sturen," zei ze. Nienke gaf haar vader nog een kus op zijn wang. "Volgende keer vertel ik je alles."

In de hal van het ziekenhuis stonden Raphael, Jonathan, Kristof en Joyce en Lore. "We moesten jullie komen halen voor de audities," zei Raphael. "Dank je Raph," zei Nienke. "Je hebt je toch ingeschreven?" Nienke knikte. En samen fietsten ze naar de school. Daar stond een hele rij voor de auditiedeur. Ook Madelon en Nina. Nina kreeg weer de volle lading omdat Madelon erachter was gekomen dat Nina naar de begrafenis was geweest van Nienke haar broer. "Je moet haar niet zo afkapen," zei Nienke fel. "Waar bemoei jij je mee," vroeg Madelon geïrriteerd. "Ze moet toch niet de hele tijd achter je lopen. Zij heeft ook een leven," zei Nienke. "Moet jij zo nodig zeggen. Talentloze kip," beet Madelon haar toe. Nienke was geraakt. De deur ging open en Nienke werd afgeroepen. Nienke keek naar haar vrienden die hun hoofd schudden en Nienke naar de deur begeleiden. "Jij bent het slechtste kind dat ik ooit heb gekend," zei Lore.

"Goed Nienke," zei mevrouw Bloemen. "Begin maar." Nienke ging achter de microfoon staan en begon aan haar lied. For the love of a daughter van Demi Lovato. Ze zong het voor haar vader. Omdat ze hem miste.

Four years old

with my back to the door

All I could hear

was the family war

Your selfish hands always expecting more

Am I your child or just a charity award

You have a hollowed out heart

But it's heavy in your chest.

I try so hard to find it but it's hopeless

Hopeless, you're hopeless

Oh father , please Father

I'd love to leave you alone

But I can't let you go

Oh father, please father

Put the bottle down for the love of a daughter

ohh

It's been five years since we've spoken last.

And you can't take back

What we never had

Oh I can be manipulated

Only so many times, so many times

Before even I love you, starts to sound like a lie

You have a hollowed out heart

But it's heavy in your chest

I try so hard to find but it's hopeless

Hopeless, you're hopeless

Oh father, please father

I'd love to leave you alone

But I can't let you go

Oh father , please father

Put the bottle down for the love of a daughter

Don't you remember I'm your baby girl

How could you push me out of your world

Lied to your flesh and your blood

Put your hands on the ones that you loved

Don't you remember I'm your baby girl

How could you throw me right out of your world

So young that the pain had begun

Now forever afraid for being loved

Oh father, please father

I'd love to leave you alone

But I can't let you go

Oh father, please father

Put the bottle down

For the love of a daughter

For the love of a daughter

De leraaren gaven Nienke een klein applausje voor haar prestaties. "Goed gedaan Nienke." Na Nienke kwam de rest van Brosi en ook nog Nina en Madelon. Die laatste overdreef natuurlijk weer over haar auditie. "Goed gedaan leerlingen," morgen zal de dansauditie plaatsvinden. Tot dan. Jullie hebben nog vrij tot 10 uur en dan lichten uit." De leerlingen knikten en liepen toen naar hun kamers. Nienke niet. Die liep naar buiten. Ze had het warm en wou even afkoelen. Nienke keek naar de sterren. Als kind had ze geleerd dat als er iemand dood zou gaan die persoon dan een sterretje aan de hemel zou worden. Dat was later dus helemaal niet zo gebleken. Maar er was toch iets dat daar wel nog in geloofde. En ze hoopte vurig dat Kevin op haar zou neerkijken en haar zou beschermen.