Nienke liep voor de laatste keer door alle school gangen. Voor de laatste keer dit schooljaar, maar volgend jaar, dat wist ze zeker, kwam ze terug. Terug bij al haal vrienden en klasgenoten. Laura, Sander, Lotte, Jef, Nina, Kristof, Jonathan, en niet te vergeten Lore en Joyce, maar vooral Raphael. Ze zouden allemaal contact houden tijdens de vakantie. Dat hadden ze beloofd.
Van afscheid nemen gingen Nienke haar gedachten over naar Madelon. Ze hadchaar broer vermoord. Ze had bijna haar vader vermoord. Nienke was twee dagen gelden nog moeten gaan getuigen in de rechtbank. Nienke wist nog hoe boos Madelon naar Nienke had gekeken. De politie had Madelon moeten vastneme omdat ze anders naar Nienke zou vliegen om haar te doden. De rechtbank had haar een heel jaar jeugdgevangenis opgeschreven en daarna moest ze naar een gesticht voor gestoorde mensen, dat laatste hadden haar ouders beslist. Ze waren hun excusen nog komen aanbieden aan Nienke, haar vrienden en de ouders. Gelukkig was iedereen blij met de excuses en werden ze aanvaard. De nacht daarvoor had Nienke trouwens nog een nachtmerrie gehad over hoe Madelon met een mes naaf haar toekwam. Maar eerst had ze al haar vrienden neergestoken. Afschuwelijke nachtmerrie.
Nienke kwam in haar kamer en pakte haar koffers van haar bed. "Tot volgend schooljaar," zei ze tegen de kamer. En ze sloot de deur. Met haar koffers liep ze van de trap. Beneden stond haar vader die de koffers aannam en ze naar de auto bracht. Nienke keek nog een keer rond en zag een enveloppe liggen met haar naam erop.
Lieve Nienke,
Je was en bent een heel erg goede en leuke vriendin. En dat zal je ook altijd blijven. Weet dat we heel veel van je houden. En we weten hoe moeilijk je het hebt gehad, maar we hebben een kleine verrassing. Draai je om en zie een paar bekende gezichten. Zij hebben ook nog een verrassing voor jou. We houden van je en tot volgend schooljaar.
Groetjes Nina, Kristof & Lore, Joyce & Jonathan en Raphael.
Nienke glimlachte. Ze draaide zich om en zag de vier jongens die ze voor het treinongeluk had ontmoet. Jonas, Seppe, Fabian en Kev. "Jullie?" vroeg Nienke lachend. Ze knikte en lachten terug. We hebben auditie gedaan en mogen volgend jaar ook naar hier komen," zei Seppe. Nienke glimlachte en knuffelde haar vreinden. "Wel dan wens ik jullie veel succes," zei Nienke. "Wel nog eerst een verrassing," zei Kev en Jonas blinddoek te haar. Samen liepen ze, voetje voor voetje naar een lokaal. Nienke had het gevoel dat ze haar expres allerlei kanten lieten uitlopen omdat ze dan zeker wist waar dit naartoe ging. Fabian deed uiteindelijk de blinddoen af en duwd haar een lokaal in. Nienke keek even verbaasd naar de jongens die net de deur achter haar hadden gesloten. Nienke deed het licht aan en schrok zich een hoedje. Ze stond in het muzieklokaal en iedereen blaas de op toeters en riep "VERRASSING!"
Ze hadden een feestje georganiseerd. (Joyce idee) Nienke was heel erg blij.
Tegen het einde van het feestje trok Nienke haar vrienden voor de laatste keer het podium op. "Hallo allemaal," zei ze door de micro. Iedereen was stil een keek Nienke aan. "Ik wilde even zeggen, bedankt. Bedankt voor het leuke schooljaar, de leuke lessen, de leuke momenten. Bedankt voor alles. Ik zou jullie graag willen bedanken met een lied."
Het was geweldig. Iedereen feesten keihard mee. Nienke keek naar haar vrienden, naar de leraren, andere leerlingen, ouders. En pas toen besefte ze dat ze nooit alleen was geweest. En wat Kevin bedoelde.
You wanna play you wanna stay you wanna have it all
You started messing with my head until i hit a wall
maybe i should've known maybe i should've known
that you would walk you would walk out the door (hey!)
Said we were done and met someone and brought it in my place
Cut to the pushing with your heart and then she ran away
I guess you should've know I guess you should've known
that i would talk i would talk
but even if the stars and moon collide
I never want you back into my life
You can take your words and all your lies
oh oh oh i really don't care (2x)
oh oh oh i really don't care
I can't believe I ever stayed up writing songs about you
You don't deserve to know the way I used to think about you
oh no not anymore oh no not anymore
you had your shot had your shot but you let go
Now if we meet out on the street I won't be running scared
I'll walk right up to you and put one finger in the air
and make you understand and make you understand
you had your chance had your chance
But even if the stars and moon collide
I never want you back into my life
You can take your words and all your lies
oh oh oh i really don't care (2x)
oh oh oh i really don't care
yeah, listen up
hey hey never look back
dumb struck boy, ego intact
look boy why you so mad
second comes in you shoulda hit that
hey demi you picked the wrong lover
should've picked that one he's cuter than the others
I just wanna laugh cause you try to be hipster
Kick him to the curb take a polaroid picture
But even if the stars and moon collide
I never want you back into my life
You can take your words and all your lies
oh oh oh i really don't care (2x)
oh oh oh I really don't care
Nienke knuffelde haar vrienden bijna fijn. Zo hard zou ze hen missen en zo hard hield ze van hen. Het publiek applaudisseren weer eens heel erg hard en Nienke straalde. Nienke greep naar de micro een schreeuwde zo luid ze kon.
Muziek is wie ik ben.
JE LEEST
Muziek is wie ik ben
Genç KurguNienke is een meisje dat enorm veel van muziek houd. Haar droom is om ooit op de nationale academie voor muzikaal talent te worden toegelaten. Op een dag krijgt ze een brief van de academie. Ze wordt toegelaten, maar haar plekje in de klas winnen is...