HUNTER OF ARTEMIS (Published)

Chapter 8

Note: This story has been edited. Some scenes and conversation had been change, and some chapters had been merge. I really am sorry for this, but if you are a HOA reader since the start, I suggest, you take time to find and note all the changes.

MOST COMMON QUESTION: Will the changes affect the story? Not much, but YES.

CHAPTER 8

“ARTEMIS!”

Awtomatikong napangiti si Veron Artemis nang makita niya kung sino ang tumatawag sa kanya at naghihintay sa gate ng university.

“Von!”, balik tawag niya rito. Kulang na lang ay tumakbo siya ng mabilis para makalapit siya agad rito.

Von is now the center of attention ng lahat ng estudyante na naroon. Lahat ay napapalingon kung saan ito naroon, may ilang babae pang sadyang tumigil para pagmasdan ito. Pero hanggang doon lamang. Wala sa mga ito ang makalapit rito dahil sa aura na nilalabas nito. Not that she can blame them, kahit siya ay hindi yata masasanay sa aura nito.

Walang namang ginagawa si Von para maging sentro ng atensyon ng mga ito. He was just leaning comfortably sa gray nitong motor. Pero kahit ganoon lang, he look so dashing. Nakasuot ito ng plain white v-neck tshirt at faded jeans. Ang muscles sa dibdib nito ay mababakat sa simple nitong suot. Medyo malamig ang klima dahil hapon na pero hindi iyon inalintana ng katawan nito.

Von smiled nang makita siya nitong halos madapa dahil sa mabilis na paglalakad niya. “Hey, goddess, ingat!”

She stuck her tongue out na ikinatawa nito.

Veron jumps into him kahit hindi pa siya lubos na nakakalapit dito. Von caught him and embraces her into his arms. She smiled. Ngayon na yakap na siya ni Von, napawi na ang lahat ng nangyari sa buong araw. Von’s embrace never fails to make her feel safe. It never fails to make her feel… complete.

Ilang sandali pa ay binibitawan na siya ni Von pero mahigpit pa din ang pagkakayakap niya rito. She felt him chuckled. “Sandali na lang,” pagpupumilit niya habang yakap pa din ito.

Von patted her head making her pout. Umalis siya sa pagkakayakap dito saka tinabig ang kamay nito. “Don’t treat me like a child.” Inis na wika niya rito.

He just gave her an apologetic smile. “Hindi ka ba bata? Dapat nga kuya ang tawag mo sa’kin.”

“Von naman e,” sabi niya habang pinapadyak ang mga paa. “Okay na sakin na kuya si Kuya Xander, pati ba naman ikaw magpipilit na kuya din kita? At least si Kuya Xander, mas matanda talaga sakin, e ikaw? Magkasintanda lang tayo no?”

“Anong magkasingtanda?” pinisil nito ang pisngi niya. “Mas matanda ako sa’yo, di ba? Di ba?” tanong nito habang padiin ng padiin ang pagpisil sa pisngi niya.

“Aww…aww… ouch!” daing niya. “Oo na, oo na, mas matanda ka na.”

Tatawa-tawang binitiwan nito ang pisngi niya.

“Ano palang ginagawa mo dito?” tanong niya habang hinahaplos ang nasaktang pisngi. Kahit hindi niya iyon makita, alam niyang namumula iyon ngayon.