ΟΧΙ! ΙΣΩΣ? ΝΑΙ! (vol.1)

50.

ΚΛΕΙΩ

Λευκό φως μπαίνει βίαια στο οπτικό μου πεδίο. Ένας οξύς πόνος κατακλύζει την ύπαρξη μου με κέντρο το πίσω μέρος του κεφαλιού μου. Φωνές με περιτριγυρίζουν. Κάποιες γνωστές. Κάποιες πάλι όχι. Κάποιες σε μια γλώσσα που καταλαβαίνω και άλλες πάλι σε κάποια γνώριμη που ωστόσο δεν καταλαβαίνω. Προσπαθώ να καταλάβω που βρίσκομαι. Μάταια. Προσπαθώ να θυμηθώ ποιο ήταν το τελευταίο πράγμα που θυμάμαι. Νιώθω πως αγγίζω την ανάμνηση του τι μου συνέβη μα δεν μπορώ πλήρως να την αναπαραστήσω στο κεφάλι μου.

«Κλειώ. Κλειώ» η φωνή του Κρις με τραβάει από τη λήθη προς εκείνον. Αλλά πάλι μπορεί και όλο αυτό που νομίζω πως συμβαίνει γύρω μου να είναι απλώς ένα όνειρο...

ΚΡΙΣ

Τη μεταφέρω στο εσωτερικό της αίθουσας επειγόντων του νοσοκομείου της Σιένα. Το σημερινό Πάλιο αποδείχτηκε ένα τραγικό συμβάν για την ιστορία της πόλης μας. Μια καραμπόλα κατά την διάρκεια της ιπποδρομίας που παρέσυρε το πλήθος με αρκετούς τραυματίες στην καταμέτρηση. Η Κλειώ ανάμεσα τους. Την κρατάω στα χέρια μου αναίσθητη. Τα καστανόξανθα μαλλιά της είναι ματωμένα. Η παραδοσιακή σιενέζικη στολή που της έδωσε το πρωί η μητέρα μου εξίσου. Γύρω μου παιδιά, γυναίκες και άνδρες κλαίνε, φωνάζουν, βογκάνε από τον πόνο και την καταστροφή που εξελίχθηκε μπροστά στα μάτια μας. Ο Βινς δίπλα μου προσπαθεί να βρει ένα άδειο κρεβάτι να την τοποθετήσω. Ο Άλαν μας πλησιάζει έχοντας ήδη στο πλευρό του μια νοσοκόμα. Εκείνη κάνει νόημα σε έναν από τους γιατρούς και δίχως δεύτερη κουβέντα μας διώχνει από το μικρό δωματιάκι στο οποίο βρίσκεται η κοπέλα που αγαπώ.

«Εγώ φταίω ψελλίζω. Εγώ που επέτρεψα στον εαυτό μου να πιστέψει πως εκείνος δεν θα εμφανιζόταν ξανά τη στιγμή που θα άγγιζα την ευτυχία. Εγώ που τόσα χρόνια δεν έκανα ότι περνούσε από το χέρι μου για να τον βρω και να τον...»

«Έλα τώρα Κρις. Δεν μπορούσες να κάνεις και πολλά. Όλοι μας υποθέσαμε πως...» η φωνή του Βινς ακούστηκε αυστηρή.

«Όχι εσύ» είπε ο Άλαν κοιτάζοντας τον Βινς «εσύ συνέχισες να κοιτάς κάθε γράμμα που λάμβανε το συγκρότημα. Κάθε προειδοποίηση που μπορεί να υπήρχε εκεί που κανείς άλλος δεν έβλεπε...»

«Αν πάθει κάτι θα τον σκοτώσω. Το ορκίζομαι...»

«Έλα ηρέμησε τώρα Κρις. Ηρέμησε» ακούστηκε καθησυχαστική αυτή τη φορά η φωνή του Άλαν.