[ EPISTOLARY NOVEL #1 | JUNGKOOK FF ] A girl. A not so perfect painter who lost her art. A boy. A lost musician who's trying to find his purpose again. A whole lot of conversations for months. What could go wrong between their lives?
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Francis Andrade 12:00 AM
Francis:
Sorry for hitting up your inbox again. Sa ganitong oras pa. Naaawa lang ako sa kapatid ko. Sana talaga kahit ako na lang ang reply-an mo. Please. Abby.
Francis sent two photos.
Francis:
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Francis:
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Ayan picture ng kapatid ko. Alam mo ba, never ko na siyang nakitang ngumiti ng ganyan after our parents' accident. Kasama siya doon. Alam kong alam mo. I know na kinwento niya sayo yun.
'Yang picture na 'yan, kausap ka niya. After niyo mag-video call. Sobrang saya niya Abby! Promise. Nagulat nga ako na sumaya siya ulit ng ganyan.
Habang nagtatanong siya sayo kung pwede manligaw. Habang nararamdaman niya na daw na baka meron din siyang pagasa sayo.
Alam kong magiging mahirap para sayo na paniwalaan lahat ng sinasabi ko o mga pinapakita ni Levi.
Alam ko, Abby. Naloko ka e. Mahirap makabangon sa ganon.
Pero sana maisip mo rin na hindi naman lahat ng lalaki gagawin ang ginawa ni Yeshua. Levi is so so so much different from him kahit na mag-kaibigan sila.
Francis:
Physically different, Abby.
At mas lalong iba pag-dating sa puso.
Yeshua can say he loves you yet he's into another girl. Pero si Levi, kapag sinabi niyang mahal ka niya at gusto ka niya, taga mo sa bato Abby.
Nagsasabi yun ng totoo.
May tinatago sayo si Levi. Alam natin 'yon. Takot pa siyang sabihin sayo. Pero sana magawa mong intindihin dahil ngayon, hindi niya pa rin tanggap ang sarili niya.
Everytime na titignan niya ang sarili niya sa salamin, naalala niya yung aksidenteng bumawi sa buhay ng mga magulang namin at ang sumira sa kanya.
Francis:
He wrote songs. Namana niya yon sa tatay namin. He stopped when our parents died.
He tried again when he fell for you. And he continued when you told him that you were slowly being sure about him.
May ginawa siyang kanta. Para sayo. Ang kaso hindi ko na alam kung hahayaan mo pa ba yung sarili mo na mapakinggan yon.
Alam kong natatanggap mo mga messages ko. Replyan mo man lang ako Abby. Sabihin mo sa akin kung wala, titigil ako.
Francis:
Titigil ako sa pag-tulong sa kapatid ko para parehas na kayong hindi masaktan.
Hindi ko masabi yung tinatago niya e. Wala akong karapatan. Its up to him and its up to you kung matatanggap mo siya.
Sana kahit mahirap, matanggap mo. Sana kahit matagal, mahintay mo.
Francis:
Levi loves you. Malayo man siya sayo, he's trying his best to reach you. By his heart and by his songs.
Francis:
Sorry about what happened, Abby. I hope you can paint again as well.
