Αγάπης πόλεμος

Μια Νέα γνωριμία

Το βράδυ φυσικά δε ήταν δυνατόν να κοιμηθεί. Είχε πανικοβληθεί στην ιδέα πως την επόμενη ημέρα θα έπρεπε να κάτσει στο ίδιο τραπέζι με το Μάνο και μάλιστα θα χρειαζόταν να παριστάνει πως ήταν οικογένεια. Τι σόι άρρωστο αστείο ήταν όλο αυτό;
Όταν είχε εξαφανιστεί πριν 4 χρόνια, εκείνη ορκίστηκε πως δε θα τον ξανασυναντούσε ποτέ και πως ακόμη και αν τυχαία τον έβλεπε, θα αλλαζε δρόμο..
Και τώρα θα έπρεπε να υποκριθεί πως ο ένας χρόνος που έζησαν μαζί, δεν υπήρξε και να καταβάλλει προσπάθεια για να μη φανερώνει το μυστικό της στους υπόλοιπους.
Ούτε εκείνος βέβαια θα το περίμενε. Ο μόνος λόγος για να πάει σε αυτό το τραπέζι ήταν για να δει τη σοκαρισμένη του έκφραση μόλις θα την αντίκριζε. "Ναι κύριε Μάνο εξαφανίστηκες για να μη χρειαστεί να μου εξηγήσεις αλλά δυστυχώς ο κόσμος είναι μικρός" μέσα της κάγχασε γι'αυτό το παιχνίδι της τύχης.
Έπειτα αφού ήπιε το κρασί που είχε στο ποτήρι της, αποφάσισε πως θα πήγαινε στο τραπέζι της επόμενης.
Στο κάτω κάτω της γραφής εκείνη δεν είχε φταίξει σε τίποτα. Ίσα ίσα που τον είχε ερωτευθεί από εκείνο το πρώτο βράδυ που τον γνώρισε και σε όλη τη κοινή τους πορεία τον ένα χρόνο που ήταν ζευγάρι, τον αγάπησε όσο κανέναν.
Αν κάποιος θα έπρεπε να έχει πρόβλημα είναι ο Μάνος που ενώ της έλεγε πως ήταν ερωτευμένος και έκανε σχέδια μαζί της για το μέλλον, ξαφνικά μια μέρα απλά εξαφανίστηκε. Δεν απαντούσε στα τηλέφωνα, οι φίλοι του την απέφευγαν και τον κάλυπταν και εκείνη... εκείνη ας πούμε πως επέζησε με μεγάλη δυσκολία και μετατράπηκε σε ένα τέρας. Γιατί πως αλλιώς θα μπορούσες να ονομάσεις έναν άνθρωπο που φοβάται πια να αγαπήσει και να εμπιστευτεί;

Είχε ξυπνήσει λιγότερο αγχωμένη ίσως γιατί είχε πάρει τις αποφάσεις της και αφού έφαγε νωρίς το πρωινό της στο δωμάτιο, αποφάσισε να φορέσει ένα αεράτο φόρεμα σε απαλή πράσινη απόχρωση που τόνιζε τα μάτια της που είχαν το ίδιο ακριβώς χρώμα. Άφησε τα καστανά μαλλιά της λυτά και φόρεσε τα καινούργια της σανδάλια που είχε αγοράσει πριν μερικούς μήνες όταν είχε ταξιδέψει για θέματα δουλειάς στο Ναύπλιο.
Πριν βρεθεί με την οικογένεια Σπατούλη στη ταβέρνα στις 1, είχε ένα ραντεβού με έναν τοπικό επιχειρηματία για να συζητήσουν το ενδεχόμενο μιας πιθανής συνεργασίας.
Η επιχείρηση της εμπορευόταν τοπικά προϊόντα απ'όλη την Ελλάδα από μικρούς παραγωγούς. Είχε παραρτήματα σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Πάτρα και συχνά η Νόρα ταξίδευε ανά την Ελλάδα για να βρει καινούργιες ελληνικές νοστιμιές για να προωθήσει.
Συνάντησε τον Πιέρο Καλογήρου σε ένα μικρό καφέ απέναντι από τη πλατεία Μιαούλη.
Διάβαζε μια τοπική εφημερίδα αλλά τη στιγμή που κατάλαβε τη ταυτότητα της, την άφησε στην άκρη βιαστικά και τη χαιρέτησε με μια δυναμική χειραψία.
Η πρώτη εντύπωση της Ντόρας για εκείνον ήταν πως σίγουρα ήταν ωραίος άντρας . Ή μάλλον όχι ακριβώς ωραίος. Ιδιαίτερος ήταν η σωστή λέξη. Είχε τα πιο πράσινα μάτια που είχε δει η Νόρα ποτέ στη ζωή της και μαλλιά κατάξανθα στο χρώμα του σταχιού.
"Καλημέρα κύριε Καλογήρου. Χαίρομαι πολύ που τα λέμε και από κοντά. Ανυπομονούσα να γνωρίσω επιτέλους τον άνθρωπο που φτιάχνει τις πιο ξακουστές μαρμελάδες σε όλο το νησί."
Γέλασε εκείνος με ένα γοητευτικό γέλιο που δε ταίριαζε απόλυτα στο σκανδιναβικό παριυσιαστικό του και η Νόρα βρήκε τον εαυτό της μετά από χρόνια να νιώθει ενδιαφέρον για κάποιον άντρα. Από το μυαλό της πέρασε η επικείμενη συνάντηση με τον Μάνο αλλά προσπάθησε να διώξει τη σκέψη από το μυαλό της και να επικεντρωθεί σε αυτό το νέο πρόσωπο που βρισκόταν μπροστά της .
" Λέγε με Πιέρο για αρχή. Δε μου αρέσουν οι τυπικότητες. Χαίρομαι που ήρθες στο νησί μας και μπορούμε να τα πούμε από κοντά γιατί από τηλέφωνο και email δεν είναι το ίδιο. Έχεις ξανάρθει στη Σύρο μας ;"
Ήταν δεν ήταν γύρω στα 27 και ήδη ήταν απόλυτα επιτυχημένος σε αυτό που είχε διαλέξει να κάνει :να συνεχίσει και να αναπτύξει την οικογενειακή επιχείρηση.
" Όχι είναι η πρώτη φορά. Έχω βέβαια κάποιους συγγενείς εδώ οπότε συνδύασα δουλειά και διακοπές"
"Αν έχεις χρόνο και θελήσεις κάποια στιγμή, θα ήταν χαρά μου να σου δείξω μερικά όμορφα μέρη και να γίνω ο ξεναγός σου. Αφού πρώτα μου πεις τι σκέφτεσαι για τη προώθηση των προϊόντων μου"
Ήταν σίγουρη πως ήταν έμπειρος στις γυναίκες. Είχε μια απίστευτη σιγουριά που τη τραβούσε σα μαγνήτης αλλά ταυτόχρονα προσπαθούσε να συγκρατήσει τον εαυτό της για να μη γίνει και πάλι θύμα ενός άντρα.
Το επόμενο μισαωρο πέρασε με συζήτηση και ανάλυση όλων όσων σκέφτονταν η Νόρα για τις μαρμελάδες "san loukoumi" που έφτιαχνε ο Πιέρος και η οικογένεια του στη δική τους μικρή μονάδα παραγωγής.
Όταν πια συμφώνησαν να συνεργαστούν για τη προώθηση των προϊόντων του στα καταστήματα της και συμφωνήθηκαν και ορισμένες τυπικές λεπτομέρειες, ξεκίνησαν να μιλούν σαν παλιοί φίλοι που έλεγαν τα νέα τους μετά από καιρό.
Ένιωθε όμορφα η Νόρα, επιτέλους η συνάντηση με το Μάνο δε της φαινόταν πια τόσο αγχωτική και το γεγονός πως έβλεπε το πως την κοίταζε ο άντρας απέναντι της, την έκανε να νιώθει νέα και όμορφη. Σίγουρα πάντως δεν ένιωθε χαμένη όπως την είχε κάνει να νιώσει ο Μάνος όταν την εγκατέλειψε χωρίς εξηγήσεις, πίσω στην Θεσσαλονίκη.
Μιλούσαν κεφάτα και φλερταραν ελαφρώς όταν η Νόρα σαν να επανήλθε στη πραγματικότητα κοίταξε το ρολόι της και διαπίστωσε πως η ώρα είχε περάσει και έπρεπε να φύγει για να μην αργήσει στη ταβέρνα.
"Και όπως είπαμε. Πάρε με τηλέφωνο μόλις βρεις χρόνο για να σε ξεναγήσω. Ανυπομονώ να δούμε μαζί τη Σύρο" της άγγιξε πολύ απαλά το χέρι και η Νόρα του χαμογέλασε και το υποσχέθηκε.

(αυτό ήταν και το 5ο κεφάλαιο.. Ελπίζω να σας άρεσε! Το ξέρω πως έχω πολλές περιγραφές αλλά θέλω να καταλάβουμε καλά τη ζωή των πρωταγωνιστών. Αν σας άρεσε, ψηφίστε και αφήστε μου σχόλια! 💓 Τι λέτε να γίνει στο επόμενο κεφάλαιο; Ένα θα πω:έρχεται το γεύμα με την οικογένεια και θα γνωρίσουμε και το Μάνο καλύτερα! Θέλουμε;)