Αγάπης πόλεμος

Μαζί σου

Το φως του ήλιου την ξύπνησε καθώς εισέβαλλε μέσα από τη μισάνοιχτη τζαμαρία του δωματίου. Μπορούσε να δει τις μικρές ηλιαχτίδες να χαϊδεύουν τη γυμνή πλάτη του Μάνου καθώς κοιμόταν μπρούμυτα ανάμεσα στα σεντόνια.
   Τον φίλησε στο λαιμό απαλά και εκείνος κουνήθηκε ελαφρά μέσα στον ύπνο του. Η καρδιά της σταματούσε κάθε φορά που τον κοιτούσε. Σκέφτηκε ποσο πολύ της είχε λείψει και πόσο πολύ είχε πιέσει τον εαυτό της για να μάθει να ζει χωρίς αυτόν.
  Δεν ήθελε να σηκωθεί και να τον αφήσει κι έτσι ενώ είχε ξυπνήσει κάθισε δίπλα του αγγίζοντας τον απαλά και χαιδεύοντας τα μαλλιά του. Καταβάθος ήθελε να ξυπνήσει και να τον φιλήσει και πάλι.
   Έμεινε να τον κοιτάει σαν ερωτευμένη μαθητριούλα μέχρι που εκείνος άνοιξε τα μάτια του και τέντωσε το γυμνό κορμί του. Άνοιξε την αγκαλιά του και την έκλεισε ανάμεσα στα μπράτσα του.Μέσα σε μια νύχτα είχαν καταφέρει να ξεχάσουν τις υποθέσεις που εκκρεμούσαν και ήταν ευτυχισμένοι μετά από καιρό.
  "Έχεις ώρα που ξύπνησες" τη ρωτήσε με τη βραχνή, πρωινή φωνή του που πάντα έβρισκε πολύ ερωτική.
"Λιγάκι μόνο... Αλλά δεν ήθελα να σηκωθώ"
  Έκλεισε το πρόσωπο της μέσα στα χέρια του και τη φίλησε έντονα στο στόμα.
"Δε θα σηκωθείς ακόμη" της είπε χαμογελώντας πονηρά και τη τράβηξε πάνω του, αγγίζοντας το κορμί της μέσα από τα σεντόνια.
   Όταν πια κουρασμένοι και πιο ερωτευμένοι από ποτέ σηκώθηκαν για να πάρουν το πρωινό τους, έκατσαν στο φωτεινό μπαλκόνι του δωματίου και σάρωσαν με το βλέμμα τους ολη τη πλατεία που ανοιγόταν στο πλάι του δρόμου.
"Μακάρι να ήμασταν σαν αυτούς" σχολίασε η Νόρα χαζεύοντας ένα ερωτευμένο ζευγάρι μάλλον από το εξωτερικό που κρατούσε στο χέρι του εναν χάρτη και συζητούσαν όλο κέφι.
  "Τώρα μπορούμε να είμαστε σαν αυτούς. Και καλύτερα από αυτούς. Άλλωστε δε μπορείς να ξέρεις κι αυτοί τι προβλήματα μπορεί να έχουν" της απάντησε ο Μάνος ήρεμα καθώς άπλωνε μαρμελάδα στη φρυγανιά του.
"Έχουμε όμως κι εμείς ακόμη θέματα να λύσουμε" είπε η Νόρα πιο πικραμένα από όσο θα ήθελε. Δαγκώθηκε. Δεν ήθελε να αρχίσει τις γκρίνιες ούτε και να γίνει μίζερη όπως είχε ακούσει τον Πιέρο να τη χαρακτηρίζει όταν είχε μιλήσει για εκείνη στην Ευρυδίκη. Όχι ότι υπολόγιζε πλέον τη γνώμη του Πιέρου αλλά ίσως σε αυτό που είχε πει για εκείνη να μην είχε τελείως άδικο. Ίσως όλα αυτά τα άσχημα που είχαν συμβεί στη ζωή της να την είχαν κάνει περισσότερο μίζερη από οτι εκείνη μπορούσε να αντιληφθεί.
"Και θα τα λύσουμε... Αλλά χρωστάμε στον εαυτό μας να το χαρούμε που μπορούμε να είμαστε πάλι μαζί.. Θέλω σήμερα να περάσουμε τη μέρα μαζί, μακριά από όλους. Και από αύριο θα σκεφτούμε τι θα κάνουμε" της χαμογέλασε και η Νόρα συμφώνησε σιωπηλά. Ήθελε να περάσει επιτέλους τη μέρα μαζί του. Να είναι δικός της και όλος αυτός ο εφιάλτης να είναι παρελθόν.
Αφού έκαναν μπάνιο και ετοιμάστηκαν, βγήκαν στο δρόμο και ο Μάνος την έπιασε κατευθείαν από το χέρι.
"Έλα μαζί μου, μικρή μου" τη τράβηξε κοντά του και εκείνη τον ακολούθησε  περίεργη να δει πως θα ξεκινούσαν τη βόλτα τους.
  Μπροστά τους το μαγικό θέατρο Απόλλων, έστεκε μπροστά τους περιμένοντας να τον επισκεφτούν.