Αγάπης πόλεμος

Κόρη και Εγγονή

Έφτασε στη καφετέρια ακριβώς στις 11 όπως είχαν συμφωνήσει.Το μικρό καφέ έμοιαζε σαν βγαλμένο από παραμύθι με τα δαντελωτά του κουρτινάκια, τα λευκά του τραπεζάκια έξω στο στενό και την όμορφη διακόσμηση. Γύρω της άνθρωποι κάθε ηλικίας κουβέντιαζαν, έτρωγαν πρωινό ή απολάμβαναν τον καφέ τους συντροφιά με τη παρέα τους.
Δε δυσκολεύτηκε να εντοπίσει τη μητέρα της που είχε καθίσει στο τελευταίο τραπεζάκι και χάζευε τον τιμοκατάλογο.
Αυτή τη φορά ήταν λιγότερο φτιαγμένη πάντα όμως περιποιημένη. Φορούσε καρό φόρεμα με γιακά, σε vintage γραμμή και τα μαλλιά της ήταν καλοχτενισμένα και λυτά. Κομψή και αρχοντική. Την καμάρωσε η Νόρα.
"Να με κι εγώ" είπε η Νόρα δηλώνοντας τη παρουσία της και η μητέρα της σήκωσε το κεφάλι και της χαμογέλασε.
"Πάντα στην ώρα σου, Αγγλίδα. Έτσι είμαι κι εγώ, από μένα το έχεις πάρει. Ο πατέρας σου πάντα αργούσε στα ραντεβού μας"
Δε χαμογέλασε η Νόρα. Δεν ήθελε η μητέρα της να μιλάει για τον πατέρα της, ένιωθε πως δεν είχε πια το δικαίωμα.
Παρήγγειλαν καφέδες στα γρήγορα και έπειτα μίλησαν λίγο περί ανέμων και υδάτων.
" Πώς πήγε αλήθεια η χτεσινή σας έξοδος. Είχα ξαπλώσει και δεν είδα καθόλου τον Μάνο για να κουτσομπολέψω λιγάκι για χτες" αστειεύτηκε πάλι για να σπάσει τον πάγο που ήταν φυσικό να μη λιώνει εύκολα ανάμεσα τους.
"Αρκετά καλά..Ήσυχα θα έλεγα, γνώρισα και τους φίλους του Μάνου, πολύ καλά παιδιά. Έπειτα πιο αργά ήρθε και η Ευρυδίκη " δε μπορούσε να πει τίποτα στη μητέρα της ούτε για αυτά που της είχε πει η Ευρυδίκη, ούτε για το θέμα του Πιέρου με το Μάνο. Οπότε αναγκαστικά έπρεπε να μείνει σε επιφανειακά πράγματα ενώ είχε τόσα στο μυαλό της να τη βασανίζουν.
" Τελικά ήρθε και η Ευρυδίκη; Νόμιζα πως δε  προλάβαινε.." σχολίασε η μητέρα της με ανεξιχνίαστο ύφος.
"Όχι τελικά πρόλαβε και πέρασε πιο αργά.Ήξερε και τα παιδιά οπότε ήθελε και αυτή να πιει ένα ποτό" εξήγησε ουδέτερα η Νόρα.
"Δεν είναι υπέροχο κορίτσι;Και τον αγαπάει τον Μάνο. Ο Δημήτρης λέει πως σκέφτονται μέχρι τα Χριστούγεννα να παντρευτούν. Και χαίρομαι για τα παιδιά, για το Μάνο γιατί να σου πω την αλήθεια τον αγαπάω κι αυτόν. Μπορεί να μην είναι παιδί μου αλλά τον πονάω, τόσα χρόνια περάσαμε μαζί"
Μαζί του ναι, μαζί μου όχι... Σκέφτηκε η Νόρα αλλά η καρδιά της είχε ήδη βουλιάξει. Σκέφτηκε τον Μάνο να παντρεύεται την Ευρυδίκη και σφίχτηκε το στομάχι της. Τέσσερα χρόνια τώρα, είχε πάψει πια να ασχολείται αν ζει εκείνος ή αν πέθανε. Ούτε ποτέ της πέρασε από το μυαλό η σκέψη για το τι να κάνει, αν παντρεύτηκε. Και τώρα μέσα σε 5 μέρες είχαν έρθει τα πάνω κάτω και κάθε υπόνοια για τη κοινή του μοίρα με την Ευρυδίκη, της προκαλούσε πανικό.
"Λογικό είναι. Είστε οικογένεια δεκαπέντε χρόνια τώρα σχεδόν. Έχεις και τη Δώρα που είναι αδερφή του οπότε έχετε πια δεθεί με δεσμούς αίματος μέσω εκείνης"παρατήρησε λες και ήταν κάποια άλλη, κάποια οικογενειακή φίλη που τους καμάρωνε και όχι μια κόρη που εγκαταλήφθηκε  στη πιο τρυφερή της ηλικία.
Πέρασαν κάνα δυο λεπτά χωρίς να πουν τίποτα ουσιαστικό μέχρι που ήρθε η νεαρή σερβιτόρα με τους καφέδες και το κλασσικό συριανό λουκουμάκι για συνοδεία.
Η μητέρα της ήπιε μια γουλιά από τον ελληνικό της και έπειτα σαν να το πήρε απόφαση, ξεκίνησε να μιλάει για το θέμα που την απασχολούσε.
"Λοιπόν θα απορείς βέβαια γιατί τοση επισημότητα και μυστικοπάθεια. Γιατί ας πούμε δε σε κάλεσα σπίτι ή γιατί δε σου είπα τι θέλω να συζητήσουμε. Η αλήθεια είναι πως είναι ένα ζήτημα πρακτικής φύσεως. Κανονικα θα μιλούσες κατευθείαν με τον συμβολαιογράφο αλλά τον ενημέρωσα πως χρειάζεται να μάθεις πρώτα κάποια πράγματα και έπειτα μπορείτε να μιλήσετε οι δυο σας. "
" Συμβολαιογράφος,να μάθεις κάποια πράγματα " οι λέξεις που είχε πει η μητέρα της χόρευαν στο μυαλό της και προσπαθούσε να καταλάβει πως είχε βρεθεί σε μια μαγική τοποθεσία της Ερμούπολης να μιλάει για διαδικαστικά και Συμβολαιογράφους.
" Μπορείς να μου εξηγήσεις από την αρχή λίγο τι μπορεί να θέλει εμένα ένας συμβολαιογράφος" ξεροκαταπιε και πήρε το ποτήρι με το νερό να πιει μια γουλιά γιατί ένιωθε ότι πνιγοταν.
"Ναι με συγχωρείς, ξεκίνησα κάπως απότομα. Αυτή η συζήτηση γίνεται κυρίως γιατί δε σου έχω πει κάποια πράγματα και έχεις κενά όσο αφορά θέματα της οικογένειας μας, των συγγενών μας κτλ. Προφανώς δεν ξέρεις αυτά που θα έπρεπε γιατί έχουμε να ειδωθούμε δεκαπέντε χρόνια και όσα δε γνωρίζεις δε μπορούν να γίνουν γνωστά μέσα σε 5 ημέρες που είσαι εδώ. Τέλος πάντων αρχικά να σου πω πως το θέμα αφορά τη γιαγιά σου, τη μητέρα μου. Δε σου έχω πει πως η καταγωγή μου είναι και εμένα από τη Σύρο και μάλιστα εδώ γνώρισα και τον πατέρα σου. Αυτό βέβαια είναι ένα πράγμα που αποφεύγαμε να το αναφέρουμε από τη στιγμή που πατήσαμε το πόδι μας στην Αθήνα και έγινε ο γάμος μας. Αυτό που πρέπει να ξέρεις κατά βάση είναι πως η μητέρα μου ήταν από παλιά αρχοντική οικογένεια της Σύρου και ήταν ίσως η πιο πλούσια γυναίκα στο νησί.Ο πατέρας της ήταν εφοπλιστής και όπως καταλαβαίνεις κι εκείνη μεγάλωσε για να διοικήσει τις επιχειρήσεις του πατέρα της. Και τα κατάφερε, έγινε η" Κυρά των πλοίων " εδώ στη Σύρο και διαφέντευε τα πάντα με σιδερένια πειθαρχία μιας και ήταν το μοναδικό παιδί των γονιών της. Το πρόβλημα είναι όμως πως εμείς οι δύο δε τα πηγαίναμε καλά, ήθελε με κάθε τρόπο να με ελέγχει και να με έχει του χεριού της. Ξέρεις πως είναι οι άνθρωποι που έχουν τόση δύναμη στη δουλειά τους. Δυσκολεύονται να βάλουν όρια ανάμεσα στη δουλειά τους και στο σπίτι τους. Και έτσι υποφέραμε όλοι.. Κάποια στιγμή για να μη σε κουράζω με λεπτομέρειες, αποφάσισα να το σκάσω από το σπίτι μου. Κι έτσι έφυγα στα κρυφά, μαζί με τον πατέρα σου που ήταν εδώ για να δουλέψει σεζόν. Με είχε ερωτευτεί κι αυτός κεραυνοβόλα οπότε παντρευτήκαμε κι έζησα  στην Αθήνα μαζί του.
Για χρόνια δεν είχαμε μιλήσει με τη μητέρα μου. Ακόμη και όταν γύρισα στη Σύρο και παντρεύτηκα τον Δημήτρη. Τον τελευταίο χρόνο που δεν ήταν καλά στην υγεία της, ήρθαμε και πάλι πιο κοντά γιατί κι εκείνη είχε μαλακώσει ελαφρώς λόγω της ηλικίας και της αρρώστιας της. Τότε ήταν που κουβεντιασαμε και της μίλησα και για σένα που άφησα πίσω. Δεν μου είπε τίποτα αλλά προφανώς η ιδέα του να έχει μια εγγονή παρατημένη κάπου μες στην Αθήνα, άγγιξε τις πιο ευαίσθητες χορδές της.
Και φτάνουμε στο σήμερα λοιπόν.. Η μητέρα μου πέθανε πριν περίπου ένα μήνα...ναι το καταλαβαίνω πως απορείς που δεν φάνηκε το πένθος πουθενά, ούτε καν στα ρούχα μου. Αλλά όπως σου είπα οι σχέσεις μας ακόμη και στο τέλος ήταν σχετικά τυπικές... Δε ξέρω πως ακριβώς το έμαθε πάντως όπως είναι εμφανές από τη διάθηκη της, έκανε έρευνα για σένα και ασχολήθηκε με τη ζωή σου.
Το θέμα είναι ότι... Λοιπόν... Είσαι η μοναδική της κληρονομος.. "δήλωσε κομπιάζοντας.
" Ορίστε; Τι σόι αστείο ήταν πάλι αυτό; Μια γιαγιά που δεν είχε γνωρίσει της άφηνε όλη της τη περιουσία; Τι σόι γυναίκα ήταν αυτή που παραμέρισε τη κόρη της και την μικρή της εγγονή, τη Δώρα για να αφήσει όλη της τη περιουσία σε μια άγνωστη εγγονή που δεν έχει καν πατήσει το πόδι της στη Σύρο."σκέφτηκε η Νόρα ενώ πραγματικά ήταν έτοιμη να το βάλει στα πόδια." Θεέ μου αυτές οι διακοπές θα με στείλουν στο Δαφνί "
" Και συγγνώμη θες να μου πεις ότι δεν άφησε τίποτα σε σένα ή στη Δώρα; Και τα άφησε όλα σε μένα; "ρώτησε η Νόρα απορημένη.
" Ναι αυτό ακριβώς εννοώ.. Η μητέρα μου ήταν μια παράξενη γυναίκα, το γνωρίζω και δε με πειράζει που τα κληρονόμησες εσύ. Άλλωστε είναι σαν να πήγαν στην οικογένεια "της χαμογέλασε με σφιγμένα χείλη.
" Ω έλα τώρα δεν είναι δυνατόν να μη σε πείραξε. Άφησε τα λεφτά της σε μια άγνωστη "σκέφτηκε η Νόρα. Την ενόχλησε αυτή η στάση της μητέρας της που προσπαθούσε να το παίξει υπεράνω. Από τη μια ήθελε να χτίσουν από την αρχή τη σχέση της και από την άλλη έκρυβε τα συναισθήματα της με τρόπο ξεκάθαρο.
" Τι να πω... Αυτό πραγματικά δεν το περίμενα. Εννοώ έχω νιώσει την έκπληξη του να αποκτάς πολλά λεφτά, όταν ο μπαμπάς κέρδισε το Τζόκερ που ήμασταν σε έξαλλη κατάσταση αλλά τώρα αυτό... Νιώθω λίγο άσχημα που σας άφησε έτσι εκτός" της είπε θέλοντας να βοηθήσει τη μητέρα της να μιλήσει πιο ανθρώπινα.
"Ας μη το συζητάμε άλλο αυτό. Το θέμα είναι πως έτσι έχουν τα πράγματα και πήρα τη πρωτοβουλία να πω στον κύριο Μπελανζέρο τον συμβολαιογράφο πως θα περάσεις αύριο από το γραφείο του να τα πείτε και να σε ενημερώσει λεπτομερώς. Είσαι εντάξει με αυτό; "
Ήταν τόσο απόλυτα προγραμματισμένη που απορούσε πως το άντεχε. Η Νόρα ακόμη τα είχε χαμένα με τη νέα αποκάλυψη αλλά η μητέρα της ήδη έψαχνε στη τσάντα της για τη κάρτα του συμβολαιογράφου.
Τη βρήκε, της την έδωσε και έπειτα ήπιε τη τελευταία γουλιά από τον καφέ της.
"Τι θα κάνεις το μεσημέρι; Έχεις κανονίσει τίποτα;" ρώτησε αλλάζοντας επιμελώς το θέμα δηλώνοντας πως δεν είχε σκοπό να δώσει καμία επιπλέον πληροφορία πάνω στο θέμα.
Η Νόρα την κοιταξε εντελώς θολωμένη. Το μυαλό της ήταν ακόμη γεμάτο με τις νέες πληροφορίες και απόρησε πως ήταν δυνατόν η μητέρα της να τη ρωτάει που θα βολτάρει το μεσημέρι λες και πίνανε καφεδάκι  για να περάσει η ώρα.
-Όχι δεν έχω κανονίσει κάτι, απάντησε κακόκεφα και άκουσε με έκπληξη τη μητέρα της να της προτείνει τα μέρη που έπρεπε να επισκεφτεί σαν άλλος τουριστικός οδηγός.

(καλησπέρα 🌹 🌹 Άλλο ένα κεφάλαιο τελείωσε. Λίγο λίγο μαθαίνουμε νέα πράγματα για τους χαρακτήρες. Θέλω το βιβλίο να έχει ρομάντζο αλλά όπως βλέπετε υπάρχουν και άλλα στοιχεία που θέλουν ανάλυση. Σας ευχαριστώ που διαβάζετε την ιστορία, που τη ψηφίζετε και θα χαιρόμουν να ακούσω τη γνώμη σας και γι' αυτό το κεφάλαιο.Μέχρι το επόμενο,καλα διαβάσματα!! 💓 💓)