Sakar

1.BÖLÜM

Hani bazen olur ya her ne olursa olsun ait olduğun yerden,alıştığın insanlardan ve çılgınlar gibi eğlendiğin zamanlara bir daha geri dönememek hissiyatı.

Ahhhh hadi ama ne kadar da karamsar bir başlangıç Yaprak! Alt tarafı şehir değiştiriyorduk. Bunda abartılacak bir şey yok ama napalım benim de huyum bu! Bazı şeyleri abartarak anlatmaya bayılırım.

Babamın işi gereği İstanbul'dan İzmir'e gidiyorduk. Yaklaşık 2 saatten beri yoldayız ve ben yanımda oturan köpeğim Vegas'ı bile yiyecek duruma gelmiş bulunmaktayım.

Bana korku dolu bakışlar attıktan sonra şero köpek mamasını yemeye başlamıştı.

Bak şu vicdansıza ya. Benim burda ağzımın suyu akıyor ve o orada benim gözümün önünde mamasını yemeğe başlıyo.

Tabi kıskandırmak için de ara sıra kaçamak bakışlar atmayı da ihmal etmiyor. Eee kimin köpeği ayoll.

Babam da benim gibi yemeğe düşkün olacak ki benim halimi anladı ve arabadaki sessizliği bozarak "Hanımlar acıktınız mı bakalım?" "Hayır Muratcım eve gidince yeriz bir şeyler." Allahım ben bu kadını anlamıyorum ya.

Ben nasıl bu kadından fırtlamış olabilirim acaba. İnsanların da dediği gibi tam da babamın kızıyım."Canım kızım acıkmış mı bakalım?" "Walla hiç mütevazılık yapamicam. Kurt gibi açım."

Babam bu sözümle gülmeye başlarken "Bir acılı lahmacun da olsa baba kız gömsek"dedi. "Soğan,maydanoz,şalgam vee nar ekşisi. Üfff baba süper beehh"

Annem tiksindiğini belirten bakışlarını bir babama ve bana yolluyordu. Zaten lahmacunu bile çatal bıçak kullanan bir kadından ne bekleyebiirsiniz ki?

Babam yol üstünde kalan lokantada bize lahmacun yedirdikten sonra yine o sıkıcı yolculuğumuza devam etmiştik.

Arabada uyuma gibi bir alışkanlığım olduğu için yine uyuyakalmıştım. Gözlerim yarı açık bir şekilde "Geldik mi?" diye sordum. "Eveeet geldik yavrum" dedi babam. "He iyi tamam"diyerek tekrardan kafamı küçük yastığıma gömdüm.

"Hadi bakalım prensesler inin bakalım arabadan, geldik" Babamın uyandırması ile uyuşuk adımlar ile arabadan indim.

Vay bee. Şu eve bak. Sanırsam ilk defa bu kadar büyük ve gösterişli bir evimiz olacaktı.

Bu evi kimin seçtiğini %100 tahmin edebiliyorum.

"Ayy Murat iyi ki sana bu evi göstermişim baksana ne kadar güzel. Siteden bir sürü arkadaş edineceğime eminim"

Annemin kurduğu bu cümleye karşı güldüm. Evet tabi ki de annem seçmişti.

Odama yerleşirken heyecanlıydım. Çünkü İstanbul'daki odam çok dardı ve hiç bir şekilde kendimi ifade edebildiğim bi oda olduğunu sanmıyordum.

Bu oda ise mükkemmeldi. Ayriyetten odamda ağaç evi andıran merdiven vardı. Merdiveni çıkınca küçük bir alanla karşılaşıyordum. Üstü ise sırf cam.

Bu bölmeye babamın mimar elleri değdiğine adım gibi emindim.

Tam akşamları yıldızları izlemek gibi bir bölmeydi. Ve ben burayı minderlerle doldurup,okuma kitaplarımı koymayı planlıyordum.

Evdeki işlerin yarısından fazlası bitmişti ve ben bu son haline bayılmıştım. Vegas da benim ile aynı fikirde olacak ki yerinde hiç durmuyordu.

Bahçede Vegas ile oynarken gözlerim bir anda yanımızdaki eve takılı kaldı. Sitedeki bütün evlerin dış cephesi açık renk olmasına rağmen bu evin dış kapısının demirlerinden tutun bahçesindeki mobilyalara kadar hepsi siyahtı.

Bu evin sahibi büyük ihtimalle ruh sağlığı bozuk,psikopat bir aile olmalıydı.

Güzelim kafamı bunlarla yormak yerine Vegas ile oynamaya devam ettim.

Vegas'ı sahiplendiğim günü dün gibi hatırlıyorum. Bir gün akşam 20.00 sularında  eve doğru yürümeye başlamıştım. Ne olduğunu anlamadan 1 damla su yüzüme düşüverdi ve ardında bir daha ve bir daha...

Anladım ki yağmur yağmaya başlamıştı. Ben yağmur yağarken altında ıslanmayı hep sevmişimdir.

Eve doğru giderken ıssız,karanlık bir sokaktan geçiyordum ki yavru bir köpeğin acı dolu inleme sesini işitti kulaklarım.

    Sesin geldiği yere doğru giderken çamların arkasında sanıyorum ki bir kaza sonucu sağ ön ayağını incitmiş ayağa kalkacak durumu olmayan bir köpek yavrusu ile karşılaştım.

Bu yardıma muhtaç köpek yavrusunu burda bu şekilde bırakıp gitmek bana yakışmazdı.

Hemen kucağıma alıp bulunduğum konuma en yakın olan veterinere götürmüştüm. Ondan sonrada bırakmak istemedim.

Bu yüzden köpeği sahiplenmek isteğimi ailemle paylaştım. Onlar beni anlayışla karşılayınca tam 6yıldır Vegas bizimleydi.
...

Güzel okuyucularım, okumaya başladığınız tarihi yorumlara yazmayı unutmayın;) <3