Sakar

7.BÖLÜM

Multi: Yeşim

Uyuyalı ne kadar olmuştu farkında bile değilim. Gözlerimi belli belirsiz araladığımda bembeyaz bir tavan ve bununla birlikte küçük beyaz bir lamba ile karşılaştım.

Sanırım annemler lambamı değiştirmişti. Pek fazla üstünde olmadan gözlerimi tekrar kapattım.

Kapalı gözlerimle "Anneee! Annee saat kaç?!" diye bağırmaya başladım.

Bedenimi diğer tarafa döndürdüm."Anneeee! Öfff!" diyerek yataktan kalktım.

Gözlerim kapalı bir şekilde yalpalayarak yürümeye başladım.

Tam yürürken vücudumun her zerresine kadar değen bir yere çarptım. Gözlerim hala daha kapalı bir şekilde "Burda kapı mı vardı ya? Sen nereden çıktın!" diye söylenmeye başladım.

Kapı olduğunu sandığım için açılması üzere ayağımla ittirdim.

Vurmamla sanki karşımda biri varmış gibi geri çekildi ve bağırmaya başladı.

Ne dedim ben? Bağırmaya mı başladı dedim? Eee kapı bağırır mı ki? Hayır! Hayır! Olamaz!

E o zaman bu kapı da olamaz.

Korkarak gözlerimi açtığımda bu sefer ben bağırmıştım. Bu o-oydu. Rüzgar! Dün gece bahçede uyuyakalmıştım.

Görünüşe göre bu oda da benim olmadığına göre sanırım beni evine getirmişti.

Ne? EVİNE Mİ? Yo yo hayır. Bunların doğru olmamasını umarak sormaya başladım.

"Burası neresi? Neden buradayım? Ve bu kimin odası?"

Büyük ihtimalle attığım tekme özel bölgesine gelmiş olmalıydı ki bacaklarını birleştirip bir şey ler yapıyordu. Oh olsun ona!

Sorduğum soruya karşılık olarak "Dün gece uyuyakaldın. Ben de ne yapacağımı bilemedim. Seni orada bırakmak istemedim ve seni kendi evime getirdim." dedi utanmadan.

"Ne yani sen beni düşündün de mi getirdin buraya? Ah kafana taş düşmüş olmalı. Sen ve beni düşünmek?" Tamam biraz fazla abartmış olabilir.

Sonuçta daha 2 gündür tanışıyoruz ama bu 2 günlük süreçteki davranışları beni bu düşüncelere itiyor.

Bir dakika ben bir şeyi kaçırmıştım. O ne dedi? Evime mi getirdim dedi?!

Tam bana cevap verecekti ki tekrardan konuşmaya başladım.

"Ne! Ne! Ne! Sen ne dedin bakayım? Evime mi getirdim dedin? Sen ne hakla beni evine getiriyorsun ha?" Bi an duraksadım ve etrafa bakmaya başladım.

"Korkarak soruyorum ama bu oda ve yattığım yatak senin değil dimi?"

"Kızım bi dur hangisine cevap vereceğime şaşırdım"

"İlk olarak napıyım seni orda mı  bıraksaydım? Sonra donmaktan ölürdün artık."  "2. olarak ise de evet benim odam ve benim yatağım çünkü diğer yerler tam yerleşik değil ama korkma bir şey olmadı."

"KORKMO BOR SOY OLMOODO.  Ayy yok  bir de bir şey olsaydı." Ben daha biraz önce bu çocuğa vurmamış mıydım?

Bu pişkin pişkin gülüyo ya!

"Hem umarım beni yatırmadan önce o yatağındaki çarşafı değiştirmişsindir." dedim iğrenircesine.

"Hayır. Hem ne alaka? Merak etme her gün duş alırım. Pis değişim yani."dedi gülerek

"Ondan bana ne be! Ben onu mu diyorum?"     "Neyi diyorsun?"

"Ya sen bu yatakta bilmem kaç kızla yattın. Bir de üstelik bu çarşafı değişmemiş şeye ben de yattım. Yani yattım derken uyudum. Her neyse işte!"