27 czerwca czwartek 11.11 Martyna Ł-to chcesz je pomalować czy nie? Ja-no chcę ale nie teraz trochę później Ł-później to znaczy? Ja- nie długo Ł-czyli? Ja-oj odczep się po prostu Ściągam okulary i odkładam je razem z książką na biurko,po czym wychodzę. Schodzę na dół i ubieram buty. Ja-Łukasz idę po farbę! Ł-ja też chcę iść! Ja-masz pięć minut nie więcej! Ł-już! Biegnie do mnie ślizgając się na skarpetach. Ja-zaraz się wywalisz i coś sobie zrobisz Ł-nie praw... W tej chwili się wywrucił i zawalił łokciem o szafkę. Ja- a nie mówiłam Pomagam mu wstwać. Ł-dziękuję skarbie Całuję przelotnie moje usta i ubiera buty. Ł-to jaki kolor? Ja- zobaczysz jak pomaluje Ł-no ale co to za prawiedliwość? Ja-Skarbie a wiesz jak utrzymać debila w niepewności? Ł-jak? Ja-później ci powiem Ł-okej Boże co za zjeb, ale mój zjeb. Wychodzimy z domu i idziemy do sklepu. Ja-wiesz, że gdyby nie to, że ze mną idziesz już bym była na miejscu? Ł-sugerujesz, że za wolno chodzę? Ja- nie skarbie po prostu pojechałabym deską 11.45 Martyna Ł-no Martyna ile jeszcze? Ja- Boże daj mi je wysuszyć Ł-wiem, że jestem twoim Bogiem ale możesz mi mówić po imieniu słonko Ja-dobra wiesz co? Nie pokaże ci ich Ubieram kaptur i wychodzę z łazienki. Ł-no ale misiaczku Ja- nie Łukasz masz dość tych twoich głupich docinek Ł-a ty je w ogóle pomalowałaś? Ja-tak 12.44 Martyna Ł-pamiętasz, że Kuba do nas przyjechać Ja-poprawka przychodzi do ciebie Mar-Martyna idziesz ze mną do sklepu? Ja-idę Ł-a może byś się spytała o zgodę? Ja-a może nie? Ubieram buty, po czym wychodzę, a zaraz po mnie Maruś. Mar-znowu się kłucicie? Ja-coraz częściej Mar-Martyna błagam cię zdejmij tę bluzę Ja-no już Ściągam ją i przewiązuje sobie w pasie. Ja-zadowolony? Mar-dobrze ci wyszły te włosy Ja-dzięki
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Mar-pamiętasz, że jutro jedziemy do Krakowa na iwent? Ja-tak Mar-Martyna jeśli nie chcesz jechać to powiedz Ja-chcę Mówię wchodząc do sklepu. Ja- a tak właściwie to po co przyszliśmy? Mar- bo chce zrobić kolacje ale w domu nie ma składników, których potrzebuję Ja-czyli mi nie powiesz co robisz? Mar- to niespodzianka ale mogę Ci powiedzieć, że kiedyś to uwielbiałaś 19.50 Marek Kończę robić z Oskarem kolacje i nakrywamy do stołu. O-Maruś? Mar-tak? O-tak właściwie to czemu robiliśmy akurat zapiekankę? Mar- jak przyjdzie Martyna to zrozumiesz O-oj no weź Mar-chodzi o to, że Martyna mało je O-wiem to Mar- no właśnie, a ona uwielbiała jak dziadek robił tą zapiekankę O-dobra już rozumiem 20.40 Martyna O-co jest młoda? Ja- nic Oskar Mówię i wysilam się na delikatny uśmiech. O-twoje oczy mówią wszystko O-z nowu się pokłuciliście? Ja-nie, nie o to chodzi O-to o co, mów ja cię wysłucham Ja-ja... Przeprasza... Ale.. Nie... Mogę Mówię, po czym wybucham płaczem i wychodzę z domu. Idę tam gdzie zawsze i siadam na bujawce. Oskarek Proszę przyjdź do domu Ja Nie długo wrócę🙂 Oskarek Jeżeli nie wrócisz do 21.20 to dzwonie po Kubę.
Wycieram łzy z policzków i wsłuchuje się w śpiew ptaków. Puchatek Co się z nowu stało? Ja Skąd wiesz? Puchatek Skarbie jesteś tak zamyślona, że nawet nie zauważyłaś jak tu weszłem i usiadłem na zjeżdżalni Ja Przepraszam
Chłopak do mnie podchodzi i przytula. Och- co się stało słonko? Ja-n.. No.. Bo... Ł.. Łu. U... Och-wiem, że o niego chodzi ale co ci zrobił? Ja-u.. U... De.. Och-uderzył cię!? Ja-t... T.. Tak Och-czemu? Ja-droczyliśmy się ze sobą, a on... Mnie w pewnym momencie... U.. U.. Och-co za chuj 22.30 Martyna Och-Martyna idź się położyć, zaraz zaśniesz na siedząco Ja-nie chcę Och-czemu? Boisz się? Kiwam twierdząco głową, a on bierze mnie na ręce. Ja-dobra postaw mnie sama pujde Mówię i ziewam. Och-nie pujdzuesz sama, bo widzę, że zasypia Sz mi na rękach Ja-dziękuję Och- za co słonko? Ja-za wszystko Całuję go w policzek i się w niego wtulam. Dosłownie po sekundzie poczułam jego ciepłe wargi na moim policzku, przez co się delikatnie uśmiechnęłam. Po chwili czułam pod sobą miękki materac i ramiona Kuby, które mnie otulają, przez co czuje się bezpiecznie. 03.30 Martyna To już 5 raz kiedy budzę się z płaczem, a 2 z krzykiem. Mam już dość tych koszmarów. Och-Martyna skarbie nie płacz to tylko złe sny Ja-ja wiem ale... Och-ciiii Mówi głaszxząc mnie po głowie. 06.55 Martyna Mieliśmy jechać dzisiaj na ivent do Krakowa ale odbędzie się on dopiero jutro o 18. Więc teraz siedzę w kuchni i pije herbatę. 23.55 Martyna Wchodzę po cichu do domu, zdejmuje buty i wchodzę do salonu. Widok, który tam zastaje doprowadza mnie do łez. A mianowicie Łukasz 8a, który całuję się zachłannie z Markiem na kanapie. Zaraz po tym przenoszę wrok na schody, na których stoi zapłakany Oskar. Następnie podchodzę do niego i przytulam. O-pierdolone skurwysyny! Oni w ekspresowym tempie od siebie odskakują,a Łukasz od razy podrywa się z kanapy. Ł-skarbie to nie tak jak myślisz Ja-a jak zadradzasz mnie z moim własnym bratem Ł-Martyna proszę cię to on mnie pocałował Ja-ale ty brnołeś w to dalej Ł-zmusił mnie, błagam cię uwierz mi Ja- Łukasz błagam cię nie pogrążaj się bardziej O-a ty nie masz mi nic do powiedzenia? Mar- a co ja mam ci powiedzieć? O-wiesz co jesteśmy ze sobą tyle czasu, a ty zdradzasz mnie z chłopakiem swojej siostry? Mar- no co mogę Ci powiedzieć jest ładniejszy niż ty O- jesteście siebie warci Wychodzi z domu trzaskając drzwiami. Podchodzi do mnie Łukasz i kładzie rękę na ramieniu. Ł- błagam daj mi to na spokojnie wyjaśnić Ja-ale ty nie ma co wyjaśniać, z nami koniec Zwalam jego rękę z mojego ramienia i wbiegam za Oskarem. Ja-Oskar czekaj! Chłopak się zatrzymuje, Podbiegam do niego i staje przed nim, a on się we mnie wtula. O-czemu akurat on? Pyta i wybucha płaczem. Ja- uwierz mi, że nie wiem ale proszę spróbuj się uspokoić O-d-dobrze, a ch-hce-esz i-ś-ćć do m-mnie? Ja- nie Oskar ja sobie poradzę ale odprowadze cię O- nie musisz pojadę autem Ja- Oskar ty nie jesteś w stanie prowadzić O-n-no d-dobrze, a-a ty n-nie zda-a-wałaś prawda j-jazdy? O- jesteś w stanie go poprowadzić? Ja- jestem, chodź 00.30 O-Martyna błagam cię zostań Ja-Oskar proszę cię przestań, dojdę do domu w nie całe 15 minut nic mi się nie stanie O-ale jest prawie 1 w nocy Ja- to niech sobie będzie Wychodzę z jego domu i zaczynam biec w stronę placu zabaw obok "willi". Po nie całych 15 minutach tam dobiegam i daje upust swoim emocją. 01.35 Mój telefon dzwoni od dobrych 30 minut, a to wszystko przez Łukasza i Kubę. W końcu odbieram od Kuby i prubuje unormować oddech, który jest nie równy z powodu płaczu. Och- Boże w końcu Och- gdzie jesteś słoneczko? Ja-a kogo to obchodzi? Och- Martyna błagam cię, martwię się o ciebie Och- od kiedy dowiedziałem się od Oskara co się stało, próbuję się z tobą skontaktować, już myślałem, że sobie coś zrobiłaś Och-proszę powiedz gdzie jesteś, przyjadę po ciebie Ja-gdzie jesteś? Och- pojechałem właśnie pod wasz dom, a co? Ja-plac zabaw Och-co? Ja- plac z-zabaw Och- tam gdzie zawsze? Ja-t-tak Och- nie płacz zaraz przy tobie będę króliczku Rozłącza się, a po chwili słysze jak ktoś biegnie i widzę go przed sobą. Chłopak podchodzi do mnie bliżej i przytula. Wtulam się w niego i wybucham jeszcze większym płaczem. Och- nie płacz skarbie przez takich debili nie warto Zakłada mi za ucho włosy, który zaczęły przykrywać mi prawie całą twarz. Och- zimno ci? Ja-n-nie Och-złotko przecież widzę Zdejmuje swoją skurzaną kurtkę i mnie nią okrywa. Przytula mnie mocniej i zaczyna głaskać po głowie. 14.30 Kubańczyk Och-Martyna błagam cię wyjdź z tego pokoju Ja- nie, czego nie rozumiesz, nie chce nikogo widzieć Ja-wiem, że chcesz dobrze ale zostaw mnie na razie samą Siadam pod drzwiami i słyszę jak dziewczyna zaczyna znów płakać.
