Wrong¹ Marriages | myg.

episode: 7

Bölüm 7✘

Nerede olduğumu bilmiyorum, sadece üşüdüğümü anımsıyorum. Sen benden gittikçe uzaklaşırken, buğulanan gözlerim engellemek istiyor gidişini. Başaramayacağımı biliyorum, ama denemek isterdim. Sadece beni sevmenin nasıl bir şey olduğunu iliklerime kadar hissetmek isterdim. Kalbim donuyor, hissediyor musun? Damarlarımda sıcak dolaşmıyor kanım. Kalp atışlarım yavaşlıyor. Yok oluyorum yavaş yavaş. Sadece istediğin kişiye ulaşmak için, küçük bir oyuncaktım ben. Eski sevginden eser yoktu bakışlarında.

Böyle aptalca bıraktığın bana, sakın dönme bir daha.

ლ

Selyn

"Nerede ve ne zaman... Nasıl yapar böyle bir şeyi?"

Sinirlenmişti Bay Min. Söylemek için defalarca kendimi sorguladığım her bir kelimeyi ağırdan satarak söylemenin pişmanlığını yaşıyordum şimdi. Daha fazla üzülmesini istememiştim fakat, tüm bu olanlar kanını durdurmuştu bariz.

"Bay Min, lütfen dik durmaya çalışın. Bu günlerde birbirimize destek olmalıyız. Bu durumda sizi bırakıp gidemem."

Oturduğu koltuktan yavaşça kalktı Bay Min. Ardından keskin bakışlarıyla bana baktı. Ağlamak istiyordu, canı yanmıştı. Canımız yanmıştı. En yakınlarımız tarafından böyle bir sahtekârlık beklemiyor olmamız bizi hem sarsmış, hem de hayal kırıklığına uğratmıştı.

"Bayan Kim, Hyunjin size hiç geçmişinden bahseder miydi?" diye sordu Bay Min, gözlerimin ta içine bakarak.

Düşünüyordum fakat düşünmek istemiyordum. Onunla derin meseleler konuşacak kadar samimi değildik ve bu durum bir kez daha oturmuştu içime.

"Hayır Bay Min," dedim derin bir nefes alarak. "Biz Hyunjin ile hiç geçmişimizden konuşmazdık."

Bildiği şeyler olduğunu hissetmiştim sebepsizce. En yakın arkadaşıydı ne de olsa. Ben de ona anlatmadığım şeyleri şüphesiz en yakınıma söylerdim.

"Sormak haddime değil ama, siz bir şey mi biliyorsunuz?"

Güçsüz çıkan sesime karşılık tebessüm etti.

"Bir şey değil, çoğu şeyi biliyorum, Bayan Kim." dedi kendinden emin bir şekilde.

Hâla ayakta olan ben, yavaşça Bay Min'in masasının önündeki misafir koltuklarına oturdum. Kalp atışlarım hızlanmıştı. Korkuyordum ve acınası bir hâldeydim.

Tiz çıkan sesime lanet ederken konuştum.

"Çoğu şey mi?"

"Evet Bayan Kim, çoğu şey." dedi Bay Min. "Ben polisim, unuttunuz mu?"

Derin bir nefes aldım. Meraklanmıştım. Altından kötü bir şey çıkacağı belliydi.

"Hyunjin ve Lara," diye başladı söze. Fakat gittikçe donuyordu kanım. Sanki derin yaralar açılıyordu kalbime. Defalarca sırtımdan bıçaklanmış olmanın korkusu böyle bir şeydi demek.

"Hyunjin ve Lara önceden nişanlıymış." dedi. "Fakat Lara, Hyunjin'den ailesi yüzünden ayrılmak zorunda kalmış."

Bay Min'in söylediklerine inanmak istemezken, yumdum gözlerimi. Aklımda binlerce soru, binlerce düşünce dönüyordu.

Daha fazlasını bilmek istediğimden sordum.

"Peki, sonra?"

Derin bir nefes alarak konuşmasına devam etti Bay Min.

"Lara'nın ailesi onu benimle evlenmek için zorladı. Hyunjin ise gerçeği bilmediğinden, intikam almak için seninle evlendi." dedi. "Bundan gerçekten benim de haberim yoktu. Onu seviyordum ve, onun da beni sevdiğini düşünüyordum fakat, annesiyle yaptığı bir telefon konuşmasını duyduğumda, bu düşünceleri silip attım."

"Yani duygularımızla oynandı, öyle mi Bay Min?" diye sordum. Bu ihtimali düşünemeyecek kadar seviyordum onu.

"Kesinlikle Bayan Kim." dedi. "Demem o ki; ikimizde güvenemeyeceğimiz insanlar seçmişiz."

"Aslında onlar bizi seçmişler. Aptal gibi ona nasıl kandığımı anlayamıyorum."

Bay Min ayağa kalkıp diğer koltuğa oturdu. Küçük bir tebessüm yerleştirdi ince dudaklarına.

"Bir fikrim var." dedi. "Eğer bu konu hakkında benimle birlik olmak isterseniz, bir planım var desek daha doğru olur."

Ne dediği, ne söylediği hakkında bir fikrim bile yoktu ama, onlara ders vermek için yapılan her türlü plana dünden hazır olduğumu mental olarak hissedebiliyordum.

"Ne gibi bir fikriniz var?" diye sorduğumda alayla güldü.

"Öncelikle artık sizli bizli konuşmayalım. Bana Yoongi deyin lütfen." dedi başımla onayladıktan sonra tekrar söze başladı.

"Onlara yaşattıklarını yaşatmaya var mısın?"

✘

Aklıma hiç bir şey gelmiyor, sebepsizce başım ağrıyor. Stres tavan, kendimi kötü hissediyorum, bu cumartesi sınavım var. Cidden, daha kötü ne olabilir?

Bölüm kötü olmuş olabilir ballarım, kusura bakmayın lütfen. Çünkü saat gecenin 01.11'i ve ben uykudan bayılmak üzereyim.

Kısa bölümler yazdığım için üzgünüm, elimden şimdilik bu kadar geliyor kusura bakmayın lütfen.

Bu arada kitap hakkındaki düşünceleriniz neler? Yeni versiyonunu beğendiniz mi?😉

Umarım bu saçma anlatıma rağmen beğendiğiniz bir bölüm olmuştur.

Sizi seviyorum~❤