[3.2] Duyulmayan Ses

2.5K 104 116
                                    

              Okumaya başlamadan önce yıldızı parlatmayı unutmayın.

              Oy ve özellikle paragraf yorumları oldukça motive edici oluyor, okudukça verdiğiniz tepkileri okumak isterim. 🥰

                                         Keyifli okumalar!

                                            🌸☀️🍁❄️

                                            🌸☀️🍁❄️

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Gölge aşağıya doğru hareket etmeye başladı. İnce, uzun, kocaman - kabarık bir kafa şeklinde gözüken gölgenin sahibi; korkunç bir yaratık izlenimi uyandırıyordu. Kızlar birbirlerine daha fazla yaklaşabilmek için mümkünmüş gibi çabalıyorlardı. Korkudan neredeyse ağlayacaklardı.

Gölge sinirli bir şekilde nefes alarak aşağıya doğru, yalpalaya yalpalaya inmeye başladı. Korkudan sesi Karsel'i terk etmişti. Kendini bir süre konuşmaya zorladı ve en sonunda fısıldar gibi ses çıkarmayı başararak, "Kalbim!" diyebildi.

İlge ağlamaklı suratıyla Karsel'e bakıp, "Bu ne?" diye sorabildi zar zor fısıldayarak.

Karsel kafasını bilmiyorum dercesine iki yana salladı.

Ne İlge ne de Karsel daha fazla bir şey diyemedi, ikisinin de kalbi ağızlarında atıyordu. Kalplerinin sesi evi çınlatacak gibiydi ama sadece kendileri duyuyordu bu sesi. Tıpkı diğerlerinin gümbürdeme sesini duymadıkları gibi.

İlge tekrar kendini konuşmaya zorlayarak, "Ödüm patlıyor!" diyebildi. Sesi titrek ve ağlamaklıydı.

Korkudan ne yapacağını bilemeyen Karsel, "Ben daha fazla dayanamayacağım!" dedikten sonra gözlerini sımsıkı kapadı.

Karsel'i gören İlge de aynısını yaptı. Hâlâ inatla birbirlerine yaklaşmaya çalışıyorlardı. Elleri birbirlerine yapışmıştı resmen. Soğuk soğuk terler döküyorlardı.

Gölge kızlara iyice yaklaştı ve tam karşılarında durdu. Karsel nefesini derin bir şekilde içine çekerek, tek gözünü hafifçe araladı. Zor da olsa önündekini görünce, gözleri aniden, dehşetle açıldı. Gölgenin sahibi karşılarında durmuş, iki eli belinde, sinirli bir şekilde kızlara bakıyordu. Gözlerini kırpıştırdıktan sonra kendine gelebilmek için derin bir nefes daha aldı. "ANNE!"

Rahatlamıştı. Gözleri hâlâ sımsıkı kapalı olan İlge, ani bir şekilde gözlerini açtı. Karşısında teyzesini görünce kaşlarını çatarak, "Ödümüzü patlattın teyze!" diye çıkıştı. Boşta kalan elini kalbine götürerek derin bir nefes aldı.

Hülya kızgın ve olanlara anlam verememiş bir ifade ile kızlara bakıyordu, "Neler oluyor burada?! Gecenin bu vaktinde takır tukur ne yapıyorsunuz siz?!" diye kızları azarladıktan sonra cevap beklemeden, "Gidip uyusanıza siz!" dedi sertçe.

Kızlar yaşadıkları korkunun şaşkınlığı ile isteseler de cevap veremediler.

Hülya kaşları çatık bir şekilde kızları süzdü. "Şu hâlinize bakın! Neredeyse duvardan çıkacaktınız!"

Öte-Gezegen Vxonya 1 - Kehanetin YankısıHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin