Öte-Gezegen Vxonya 1 - Kehanetin Yankısı

[14] Artık Geri Dönüş Yok!

                NP: Icarus (feat. Julie Elven)

                            Merhaba. 🧝🏼

              Minicik, olayların başlangıcı için geçiş bölümüyle geldim. Vxonya'yı ufaktan tanıdık, şimdi Urtol'a ulaşmanın zorluklarını görme vakti.

              Minik bölüme minik bir hatırlatma; oy ve yorumlarınız benim için çok değerli. Okurken satır arası yorum yapmayı ve yıldızı parlatmayı unutmayın.

                           Keyifli okumalar!

                               🌸☀️🍁❄️

Hava iyice kararmış, Vxonya'ya sessizlik hâkim olmuştu. Golemler Rigea'nın her bir köşesini didik didik kontrol ettikten sonra diğer kısımların kontrolünü yapmak için uzaklaştılar. "Vakit geldi," dedi Glane, saklandığı yerden çıkarak. "Hızlı ol."

Rudi rahat gözlem yapabilmek için tırmandığı eibanın dalından hızla indikten sonra Glane'nin koluna girdi. Işınlanarak geldikleri mağaranın içine aceleyle girdiler.

"Inthos'un girişi güvenli," dedi Rudi, yerde oturan kızlara doğru, "acele etmeliyiz."

Kızlar ayaklanarak, hemen eşyalarını kaptılar.

"Durun." dedi Wanesa, kızlar kapıdan çıkarlarken. Ellerinde taşımaya çalıştıkları silahları kızlardan alarak kıyafetlerinin uygun bölümlerine yerleştirdi. "Böylesi daha rahat."

O ana kadar, kıyafetlerinin silahları için özel bölmelerinin olduğunu fark etmemişlerdi. Wanesa'ya minnettar bir teşekkür ettikten sonra elflere doğru saygıyla eğilip veda ettiler ve hemen, vakit kaybetmemek için Glane'nin koluna girdiler.

İlk defa ışınlamanın sersemliğini yaşayan kızlar, Inthos'un kapısının önüne geldiklerinde kendilerini güvensiz hissederek gözleriyle etrafı taradılar. Kimse yoktu. Korkuları bir miktar azalırken veda etmek için Rudi ve Glane'e sıkı sıkı sarıldılar.

Glane Rudi'ye ağlamaması için baktıktan sonra, "Uygun olan kısımdaki el izlerine ellerinizi yerleştirin," dedi kapının iki yanını işaret ederek, "ve isimlerinizi tam olarak söyleyin."

Kendilerine ait izleri bulup ellerini yerleştirdiler. İlge ellerinde karıncalanmalar hissederken, "Bu el izleri neden burada?" diye sordu. Urtol'un kendisini korumak için inşaa ettiği bu tuzaklı labirentte, kolay girmelerini sağlayacak el izlerinin olması kafasını karıştırmıştı.

"Ermo yerleştirmek için bir yolunu bulmuş." diye kısa bir açıklama yaptı Glane, meraklı bakışlara karşılık. "Haydi acele edin!"

Aynı anda isimlerini söylediler.

Suğra İlge Bendis

Karsel Akça Ürgel

Inthos'un kapısı hafif titreyerek, sırayla beyaz ışıklarla parlayan yazılarını ortaya çıkardı.

Birbirlerinin bile okuyamadığı yazıları, çıkış sırasına göre önce İlge sonra da Karsel okudu.

Teperuait nuamia.

Teri cipitin.

Yer hızla titremeye başladı. "Kapı açılsın yazıyordu." dedi İlge, büyük bir sarsıntıyla yanlara doğru ayrılan kapıya bakarken. "Sende?"

Gürültülü bir ses çıkardıktan sonra kapı açıldı. "Yolculuk başlasın." dedi Karsel, tam kapının açılış anına denk gelmesine gülümseyerek.

İlge de gülümsedi. "Basitmiş."

"Haydi kapı kapanmadan gidin!"

Glane'nin sesiyle ciddileştiler. Tanıdık oldukları tedirginlik duygusu yüreklerine çöreklenirken içeri girdiler. Tam zamanında, diye düşündü Karsel, adım atar atmaz kapı sarsıntılarla kapanmaya başlayınca. İyice küçülen aralıktan son bir kez Rudi ve Glane'e el sallamak için döndükleri an, golemlerin Glane'i yakaladıklarını, Rudi'nin de büyük bir hızla kaçtığını görerek dehşete düştüler. Dışarı çıkmak için atıldılar ama kapı büyük bir gürültüyle kapandı. Sıkışmaktan son anda kurtulmuşlardı, kalpleri sert ritimlerle atarken çıkış için yol aramaya başladılar.

Kapıyı yanlara çekerek açmaya çalıştılar...

Olmadı.

Kapıda beliren yazıyı sırayla söylediler...

Kapı açılmadı.

Yazıları değiştirerek söylediler...

Hiçbir şey değişmedi.

Tuzlu gözyaşları Karsel'in gözlerini yakarken, dayanamayak kapıya sertçe vurdu. "Lanet olsun!"

İlge eliyle burnunu sildikten sonra, "Sakince düşünelim." dedi gözlerini de silerek. "Rudi'nin kaçtığını gördük."

Karsel sıkıntıyla elini saçlarından geçirdi. "Glane de ışınlanabildiğine göre..."

İlge başıyla onayladı. "O da kaçar."

Carlet'in uyarısı aklına gelince kulakları açılmasın diye saçlarını düzelten Karsel, "Sanırım artık geri dönüşümüz yok." dedi sıkıntıyla.

İlge titrek bir iç çekti. "Maalesef."

Korku, hüzün, heyecan ve tedirginlik gibi birçok duyguyu aynı anda yaşayarak, dolu gözlerle birbirlerine baktıktan sonra el ele tutuştular. Hazır olabilmek adına derin bir nefes alıp, yavaş ve temkinli ilerlemeye başladılar.

Yolculuk artık başlamıştı.

                                              ⭐⭐ ⭐

              Bölüm sonu.

              Kısa bir bölüm olduğunun farkındayım ama geçiş için gerekliydi. 😊

              Bir sonraki bölümde görüşürüz, X.