Nepenthe

1.0

"Ne?"

"Anonim, sensin değil mi? N'olur benim de, n'olur!"

Nasıl anlamış olabilirdi? Kendimi istemeden belli mi etmiştim yoksa?

"Ha-hayır, ben değilim."

"Sensin Adel, biliyorum. Sensin!"

Sessiz kaldım ve Tuna'nın konuşmasını dinledim.

"Çiçekleri ben koydum Adel, sana söylemiştim ya birini seviyorum diye. O sendin Adel! Ama beni sevmediğini bildiğimden söyleyememiştim. Cesaret edememiştim. Anonim, sensin biliyorum."

Pes edip derin bir nefes verdim. "Evet... anonim benim."

Ardından Tuna'nın söyledikleri kulaklarıma yeni ulaşmış gibi gözlerimi kocaman açtım. Beni sevdiğini söylemişti, doğru mu söylüyordu?

"Beni mi seviyorsun? Ne?"

Güldüğünü duydum. "Evet, eğer konuşmak istersen dışarıda bekliyorum."

Hemen telefonu kapatıp odamın camından baktım. Tuna evin önünde bekliyordu.

Hemen dışarı çıkıp ayakkabılarımı giydim ve Tuna'nın yanına gittim. Uzun zamandır dışarıda bekliyor olmalıydı, burnunun ucu kızarmıştı ve çok tatlı duruyordu.

"Bana öylece bakmaya devam edecek misin yoksa merak ettiğin şeyleri soracak mısın?" dediğinde ona uzun zamandır baktığımı fark ettim. Aptal kafam, rezil oldum!

"Ne zamandır? Ne zamandır beni seviyorsun?"

"Herkesin toplandığı piknikte seni Erne ile çok yakın gördüğümde içimde bana yabancı bir duygu hissettim Adel. Kıskançlık. Ben şimdiye kadar kimseyi kıskanmamıştım, biliyorsun zaten hiç ciddi bir ilişkim olmamıştı. Kimseyi sevmemiştim ben Adel."

"Anonim olduğumu nereden anladın?"

"Bana fotoğraf atarsan seni tanıyacağımı söylemiştin ki benim kızların özelliklerine dikkat etmediğim açık bir gerçekti. Fotoğraf attığında seni tanıyabileceksem bu anonimin ya sen ya da Meyra olduğunu gösteriyordu. Meyra'nın beni seveceğini düşünmüyordum ama iyice araştırmadan bir karar vermemek için araştırdım. Meyra günün tamamında ders çalışıyormuş zaten."

"Düşündüğümden zeki çıktın." diye mırıldandığımda küçük bir kahkaha attı.

"Güzel rol yapıyormuşum demek ki!"  dedi ve gülmeyi kesti. "Adel, sevgilim olur musun? Kalbime kurduğun tahtı boş bırakmak istemezsin değil mi?"

"Ne?" dedim şaşkınlıkla. Bu kadar çabuk çıkma teklifi edeceğini düşünmemiştim. Oysa ben ilişkinin her evresini doya doya yaşamak istiyordum.

"Diyorum ki sevgilim olur musun? Sesim geliyor değil mi?" diyerek elini gözümün önünde sallamaya başladı.

"Tamam." dedim. "Sevgilin olurum!" ardından hemen sonra sarıldım ona. O da bana sarılırken kalbimin atışını kulağımda hissediyordum. Bu kesinlikle bir rüya olmalıydı ve ben sonsuza kadar uyumak ve hiç uyanmamak istiyordum.

Geri çekildikten sonra sessizliği bozan Tuna olmuştu. "Üşütmeni istemediğimden şimdi senin eve girmen gerek. Sonra görüşürüz güzelim." dedikten sonra yanağıma küçük bir öpücük kondurup geri çekildi ve evine doğru yürümeye başladı.

Yaşadığım ani şoku atlatıp hemen eve girdim.

"Ne konuştunuz ve Tuna neden seni yanağından öptü?" diyerek önüme geçti Arel. Bu bizi mi izliyordu?

"Sana anlatacağımı hiç sanmıyorum."

"Çiçekleri gönderen o muymuş?" kafamı aşağı yukarı salladım.