Nepenthe

2.5

İthaf: ayemissizbebeq

Multi: Adel'in konserde giydiği tulum

Konser günü

"Hadi, giyin sonra da konsere gidin. Kurtulayım senden bir süre."

Arel'e dil çıkarıp dolabımın kapağını açtım.

"Ne giyeyim sence?"

"Etek giyme rahat edemezsin konserde. Hava fazla soğuk değil ancak şort giyeceksen üzerine uzun kollu giy. Yine de hava aşırı sıcak değil sonuçta."

"Gel dolaptan seç." diyerek çekildiğimde bilmiş bir tavırla dolabın önünden çekildim. Birkaç dakika sonra askıdan beyaz şortlu tulumu çıkartmıştı.

"Bak bence bu mükemmel. Kollarını kaldırırken sadece biraz rahat olamazsın."

"Onu ayarlarım o sıkıntı değil." diyerek tuluma baktım. Ayarlarsam kolları da sıkıntı olmayacaktı.

"Tamam bunu giyeceğim. Çık şimdi odamdan."

"Aman meraklı değilim sana." diyerek odamdan çıktığında üzerime tulumu giydim ve aynada kendime bakmaya başladım. Cidden güzel olmuştu.

"Gireyim mi?"

"Gel." Kapıdan içeri girer girmez beni baştan aşağı süzmüştü.

"Genler iyi ondan böyle oldu herhalde." dediğinde gülmeden edememiştim.

"Bu güzel olmuş dememin bir başka yolu mu?"

"Sanırım öyle. Neyse, Erne aradı. Şimdi evden çıkıyormuş. Hadi çabuk ayakkabılarını giy. Şu beyaz spor ayakkabılar tamamdır."

Küçük çantamı alıp verdiği ayakkabıları giyip evden çıkar çıkmaz Erne ile karşılaşmıştım. Hafif yırtık detaylı bir kotun üzerine düz beyaz bir tişört giymişti. Üstüne de kot ceket giymişti ve açıkçası oldukça karizmatik ve yakışıklı duruyordu.

Benim onu süzdüğüm gibi o da beni süzerken fazla uzun sürmemişti.

"Araba az ötede." diyerek benim yürümemi bekledi ve ardından yanımda yürümeye başladı.

Arabanın yanına geldiğimizde bana kapıyı açmış ve koltuğa oturduğum gibi ardımdan kapıyı kapatıp kendi sürücü koltuğuna oturmuştu.

"Arabayı nereden buldun?"

"Annemin arabasıymış." dedi buruk bir sesle. Sesindeki titremeyi duymak zor değildi.

"En sevdiğin grubun konserine gidiyorsun. Düşüncelerin neler?" dedi gergin havayı dağıtmak için.

"Heyecanlıyım sanırım. Biraz da mutlu ve mutsuz. Her şeyden biraz." diyerek güldüğümde gülümsemişti. Göz temasında bulunmuyordu ama dikiz aynasından beni izliyordu.

Konser alanına girdiğimizde neredeyse kimse yoktu. Bu iyi bir şeydi çünkü önlerde durabilecektik.

"Ben hemen geleceğim Adel. Ufak bir işim çıktı." deyip gittiğinde arkasından bakıyordum. Nereye gidiyordu bu?

Telefonumu çantamdan çıkarıp Bay Gizli'yi aradığımda birkaç çalıştan sonra telefon açılmıştı.

"Efendim."

"Geldin mi sen de konser alanına?"

"Geldim de beni göremezsin."

"Zaten birkaç kişi var alt tarafı. Geldiysen görebilirim."

"Karşına çıkmadan göremezsin."

"Neyse, eee heyecanlı mısın peki?"

"Çok." derken bir yandan da derin bir nefes vermişti.