Nepenthe

3.6 | Final

İthaf: BesteDerleer

*5 yıl sonra*

Sadece benim hissedebileceğim şişlikte olan karnımı hafifçe okşayıp gülümsedim. Onun varlığını daha yeni öğrenmiştim ancak, sanki uzun zamandır varlığını biliyormuşum gibi hissediyordum.

Mermere oturup karşımda duran mezara baktım ve gözlerimin dolmasına rağmen burukça gülümsemeye çalıştım ancak ağlamak üzereyken bu pek mümkün olmuyordu.

"Bizim bir çocuğumuz olacak Erne. Bu haberi sana şimdi vermek beni ne kadar üzüyor bilemezsin ama ben de yeni öğrendim."

Dolan gözlerimi elimin tersiyle sildikten sonra konuşmaya devam ettim.

"Sana benzesin istiyorum biliyor musun? Çünkü seni çok özledim ve en azından sana benzerse sana olan özlemimi biraz bastırabilirim diye düşündüm."

"Ama ne olursa olsun seni özlemeye devam edeceğimi biliyorum. O an gözlerimin önünden gitmiyor biliyor musun? Sen gözlerimin önünde kanlar içinde yatarken son sözlerinde bile beni sevdiğini söylemiştin ama... ama ben sana seni sevdiğimi söyleyememiştim! Çünkü artık çok geçti... sen nefes almıyordun ve gözlerin kapanmıştı. Ambulans geldi ancak... dediğim gibi her şey çok geçti."

Gözlerimden akan yaşları sildikten sonra gözyaşlarımı silmenin çok mantıksız olduğunu fark etmiştim. Yine akacaklardı sonuçta.

"Sarp yüzünden bu halde olmanı kaldıramıyorum Erne. Aramızdqki bağı kıskandığını söylemişti ancak hiç bu kadar ileri gideceğini düşünmemiştim ki ben! Seni hiç yanımdan alacağını düşünmemiştim, sensiz bir hayat hiç düşünmemiştim. Şimdi yaşayamıyorum biliyor musun?"

"Aldığımız ev ve gezdiğimiz yerler, bunlar hep birer anı ancak yeni anılar yaşayamayacak olmamız çok acı. Ben seni yanımda görmek istiyorum artık. Seni özledim... özlediğini söyleyerek sürekli yanağımdan öpmeni özledim... bana olan bakışlarını özledim... ellerimi sımsıkı tutuşunu özledim... evlendikten sonra beni gıdıklayarak uyandırmanı özledim Erne. Seni bu kadar özlemişken neden yanımda değilsin? Neden şu an elimi tutmuyorsun! Neden bana sarılmıyorsun Erne."

"Sana sevinçle bu haberi vermek ve senin tepkini görmeyi çok isterdim ancak... bu mümkün değil! Sarp bu hakkımı elimden aldı, Sarp... seni benden aldı Erne. Hapiste olması içimi rahatlatmıyor, aksine mutlu olduğunu hissediyorum. Çünkü biz mutlu değiliz."

"Senin öldüğünü kabullenmek istemiyorum! Birkaç ay önce aşırı mutluyken şimdi senin yanımda olmaman çok acıtıyor canımı. Seni seviyorum Erne. Seni çok seviyorum, bunu yüzüne sadece birkaç kez söylemiş olmanın pişmanlığını yaşıyorum şu an. Hergün bunu sana söylemeliydim belki ama ben hissettirmek istemiştim. Seni sevdiğimi hisset istemiştim ancak senin beni sevdiğini söylediğinde yaşadığım mutluluğu senin yaşamanı engelledim belki de. Beni affet olur mu? Seni seviyorum."

"Gitmek istemiyorum biliyor musun? Sonsuza kadar burada kalabilirim sanırım. Ancak bebeğimiz üşüsün istemiyorum." dedikten sonra burukça gülümsedim.

"Bebeğimiz... ona iyi bakacağım, sana söz veriyorum. Sana benzemesi için elimden geleni yapacağım çünkü sen çok iyi birisin Erne. Her şeyinle çok iyi birisi" birkaç saniye duraksadım.

"Çok iyi birisiydin."

Gözlerimdeki yaşları silip yavaşça kalktım ve birkaç saniye daha toprağa bakıp ardından yürümeye başladım. Oldukça yavaş yürüyordum, buradan gitmek istemiyordum. Onun yanında kalmak istiyordum.

Onunla kalmak istiyordum.

~~~~

Aklımdaki fikir buydu. Bunları yazmakla yazmamak arasında çok kaldım ancak yapabileceğim en farklı final bu oluyordu.

Çünkü bütün hikayelerim birbiriyle aynı şekilde final oldu ve bir farklılık istedim.

Bu kitap silinmeyecek, birkaç tane de özel bölüm gelecek ancak ne zaman gelir bilmiyorum. Ama haftasonu gibi bir vakitte geleceği kesin. Hafta ortaları okuldan dolayı çok yorgun oluyorum ve kendimde bölüm yazacak güç bulamıyorum.

Diğer bütün kitaplarım silinecek. 17 eylülde silineceği için okuyacaksanız, tavsiyem silinmeden önce okumanız.

Fazla aktif olmam ancak yaşadığım garip anları belki anlatmak için girerim xpqhzğa

Ya da instagramda bie sohbet grubu açabiliriz. Ne dersiniz? Benim için fark etmiyor, size sormak istiyorum.

Özel bölümlerde görüşürüz