İlluminati 2: Tarih ve Siyaset

Kutsal Kase

Hıristiyan dünyasında İsa'nın son yemeğinde kullandığı kupaya "Kutsal Kase" deniyor. Çarmıha gerilmesi sırasında İsa'nın akan kanının bu kasede toplandığına inanılıyor. Bütün yaraları iyileştirme gücü olduğuna inanılan kase yüzyıllardır aranıyor. Kutsal Kâse, Hıristiyan dünyasında birçok söylence ve halk hikayesinin de kaynağı. Günümüzde de Indiana Jones dahil birçok filme ana tema oldu.[2]

Kutsal Kâse ya da Graal (İng: Holy Grail, Fr: Graal), Hıristiyan mitolojisinde, "İsa'nın Son Akşam Yemeği"nde kullandığı iddia edilen, mucizevi güçleri olduğuna inanılan kap. Aramatyalı (Arimethea'lı)Yusuf'un, çarmıha gerilen İsa'nın damlayan kanını Kutsal Kâse'ye koyduğuna inanılır.

Kutsal Kâse'den ilk kez, 12-13. yüzyıllarda yazılmaya başlanmış olan Kral Arthur ve Yuvarlak Masa Şövalyeleri efsanelerinde bahsedilir. Graal efsanelerinin ilham kaynağı, muhtemelen Kelt Mitolojisi'dir. Kelt Mitolojisinde bolluk kaynağı boynuzlara, hastaları iyileştiren ve ölüleri dirilten kazanlara vs. sıkça rastlanır.[3]

Kutsal Kase'nin Hz. İsa'nın son akşam yemeğinde kullandığı kadeh olduğu söyleniyor. Yine söylentilere göre Hz. İsa çarmıha gerildiğinde Aramatyalı Yusuf'un İsa Peygamber'den akan kanı, bu Kase'nin içinde topladığı söyleniyor. Kimine göre Yusuf, milattan sonra 1. yüzyılda İngiltere'ye götürdü.

Son zamanda Amerikalı yazar Dan Brown'un "Da Vinci Şifresi" adlı romanı, Kutsal Kase ile ilgili yeni iddialar gündeme getirdi. Romanda Dan Brown Kutsal Kase'nin "maddesel" bir şey olmadığını, daha çok ilk Hıristiyanlıkla ilgili sırları ihtiva eden belgeler olduğunu öne sürüyor. Buna göre, "Sion Tarikatı" üyesi olan Leonardo da Vinci'nin "Son Akşam Yemeği" tablosunda yanında görülen kişinin [İsa'nın öğrencisi ve] İncil yazarı Yuhanna değil; İsa'nın varlığı bilinmeyen karısı Mary Magdalena (Mecdelli Meryem) olduğunu iddia ediyor. Kutsal Kase'nin yani İsa'nın çocuklarını dünyaya getiren Mary Magdalena ve bu ilişkiye ait sırlar olduğunu öne sürüyor. Ancak Brown'un iddiaları hem kilise hem de akademisyenlerce kabul görmüyor.

Son Akşam Yemeği ya da Son Yemek (İngilizce: "The Last Supper", İtalyanca: "II. Cenacolo" veya "L'Ultima Cena"), Hıristiyan inanışına göre İsa'nın çarmıha gerilmeden önceki akşam havarileriyle yediği son yemek.[5]

Çarmıha gerilmesinden önceki akşam; İsa, "Bu, benim vücudumdur." diyerek öğrencilerine ekmek dağıttı. Sonra da bir kase şarapdolaştırarak, "Bu, benim kanımdır." dedi. İsa, ekmekle şarabı kendi vücudunu ve kanını göstermek için kullandı. İzleyicilerinin kendisini anmak üzere bu töreni tekrarlamalarını buyurdu. Dünya çapındaki imanlı toplulukların çoğunda İsa'nın bu emri ya her pazar günü, ya da belirli pazar günleri yerine getirilmektedir. (İncil, 1.Korintliler 11:23-30). (Ayrıca bknz."Mesih İnanlılarının İnanç ve Uygulamaları") [11]

Bu yemek sırasında yaptığı konuşmanın uzunca anlatıldığı Yuhanna Kitabı'nda İsa Mesih onlara, kendisi aralarından ayrıldıktan sonra gelecek olan Paraklit'le (Faraklit; Hıristiyanlara göre Kutsal Ruh, Müslümanlara göre Hz.Muhammed) teselli bulmalarını söyler. Son Akşam Yemeği'nde İsa ve Havarileri Kutsal Kase'den şarap içiyorlar ve ekmek yiyorlardı.

Son Akşam Yemeği, Rönesans ressamlarınca çokça işlenen bir konu olmuştur. Bu eserlerin içinde en bilineni Leonardo da Vinci'nin yaptığı resimdir. Resim, Santa Maria Della Grozia Manastırı'nın yemekhanesindedir. İsa ve havarileri, akşam yemeği yemektedir. İsa, tam ortada oturmaktadır. Diğer figürler; üçlü kompozisyonlarla iki yanına sıralanmışlardır. Bu resimde Leonardo, İsa'nın içlerinden birinin kendisine ihanet edeceğini söylediği anda kişilerin yüzündeki dramatik ifadeyi çok iyi yansıtmıştır. İsa'nın arkasındaki pencereden içeri süzülen bir ışık, dikkati İsa'ya çekmektedir.