The Chocolate and The Biscuit

Hoofdstuk 5

Remus Lupin:
Ik word wakker door een straaltje zonlicht dat op me schijnt. Zwierend zwaai ik mijn benen over de rand van het bed en kijk de kamer rond. Sirius ligt niet in zijn bed en de andere slapen nog. Ik maak me klaar en ga dan naar de leerlingenkamer. Lily zit er een boek te lezen. 'Goeiemorgen,' zeg ik. Ze lijkt heel diep in haar boek verzonken waardoor ze niet antwoord.

Ik haal mijn schouders op en loop naar de Grote Zaal. Er zitten in totaal denk ik tien mensen in de zaal, dat is echt belachelijk weinig. Ik kijk rond en zie een eerstejaars met een tweedejaars babbelen aan de Griffoendor tafel en dat is het aan die tafel. Ik kijk verder rond en zie Allison een boek lezen.

Ik loop naar de tafel toe en ga tegenover haar zitten. 'Goeiemorgen,' zeg ik zacht. Ze slaat haar boek redelijk hard toe en ik kijk haar verbaasd aan. 'Sorry, goeiemorgen,' zegt ze. 'Het lijkt precies niet,' zeg ik en kijk haar scheef aan. 'Dat is Sirius zijn fout,' zegt ze lastig. Ik trek een wenkbrauw op. 'Hij zat bij Liza op onze kamer en hij deed ambetant. Hij mag echt blij zijn dat het op dat moment geen volle maan was, dan was het echt slecht afgelopen,' zegt ze. 'Zat Sirius bij jullie op de kamer?!' vraag ik verbaasd. Ze knikt. 'Niet te geloven,' zeg ik nog steeds verbaasd. 'Dat vond ik ook,' stemt ze in. Ze neemt een koekje van de overvolle schaal koekjes en begint te eten. Ik neem een stuk chocolade en eet het op. Ze zucht en glimlacht. 'Een koekje maakt me echt altijd blij,' zegt ze met een glimlach. Ik glimlach. 'Chocolade helpt tegen alles,' zeg ik. 'Nee, koekjes,' gaat ze tegen me in.

'Hey, Moony!' We kijken beide om naar de deur waar Sirius met Liza binnen komen. Allison staat op, neemt haar boek en een koekje en loopt dan weg als ze voorbij Sirius komt wilt hij iets zeggen, maar ze loopt super hard met haar schouder tegen zijn schouder op. Sirius kijkt haar verbaasd na. Liza kijkt Sirius kwaad aan maar komen dan toch naar hier.

'Zo Moony, hebben jullie al gekust.' Mijn ogen worden zo groot dat als ze niet vast hingen ze uit mijn oogkassen waren gevallen. 'We zijn geen koppel,' zeg ik. Hij lacht zacht. 'Goeie grap. Vertel,' lacht hij. Liza slaat hem op zijn arm. 'Ze zijn niet samen, Sirius,' zegt Liza verdedigend. Sirius kijkt zijn vriendin aan. 'Hoe kan jij dat nou weten? Ze vertelt jou nooit iets. Het verbaasd me dat je vriendin bij haar blijft.' Liza kijkt Sirius kwaad aan. Ze slaat hem op zijn wang. 'Ze is een betere vriendin dan ze zelf denkt,' verdedigt Liza haar vriendin. Sirius trekt een wenkbrauw op. 'En als ze gekust zouden hebben zou ze me dat gezegd hebben, daar ben ik honderdprocent zeker van. Dus aangezien ze niets heeft gezegd en ik aan Remus kan zien dat het niet waar is, is het niet waar.' Ik glimlach dankbaar naar haar.

Ik eet nog een paar stukjes chocolade. Voetstappen van een persoon die snel aangelopen komt vullen de zaal. Ik kijk om en Allison komt naar ons toe. Ze blijft staan en pakt nog een paar koekjes. Ik denk dat ze dan weggaat maar in plaats daarvan pakt ze mijn mouw en trekt ze me omhoog. We kijken haar alle drie raar aan. Ze trekt me mee de Grote Zaal uit, naar buiten, naar het meer. 'Gaat het?' vraag ik als ze heel diep in en uit ademt. Ze kijkt me aan en eet dan haar koekjes om. 'Sorry, je bent de enigste die me rustig krijgt op dit moment.' Ze kijkt omhoog waar je al heel licht de maan kan zien. Maar door haar opmerking voel ik mijn wangen kleuren.

Ze gaat op het gras zitten en trekt haar zwarte pull recht. Ik ga naast haar zitten en zucht zacht. Ze speelt met haar veters van haar hoge zwarte Converse Allstars. 'Wat is de zucht waard?' vraagt ze en kijkt me aan. 'De volle maan, Sirius die echt ambetant doet over ons en ik ben redelijk moe,' antwoord ik haar vraag. Ze grinnikt zacht. 'Sirius is een echte... Ik zal die zin maar niet afmaken.'

We lachen beide, maar dan valt het stil. 'Vertel eens iets over jezelf.' Ze kijkt me met grote ogen aan. 'Waarom?' vraagt ze zonder me aan te kijken. 'Omdat ik je amper ken,' leg ik haar uit. 'Moet dat dan?' vraagt ze een beetje ongemakkelijk. 'Ik wil mijn vrienden kennen,' dring ik aan. 'Nou ik ben geen goede vriendin, vraag maar aan Liza,' zegt en plukt wat aan het gras. Ik kijk haar raar aan. 'Liza zei daarstraks nog dat je een beter vriendin bent dan je zelf denkt,' zeg ik. Ze kijkt voor haar. 'Mijn moeder is een heks en mijn vader was gebeten toen hij tien was, dus ik ben daarom geboren als een weerwolf. Ik zit in Huffelpuf. En de rest is niet interessant.'

Ik kijk haar scheef aan en trek een wenkbrauw op. 'Wat kijk je nou zo? Ik denk dat je al veel over me weet?' vraagt ze ongemakkelijk. Ik schud mijn hoofd. 'Wat wil je dan weten? Mijn volledige naam? Verjaardag? Lievelingskleur?' vraagt ze nonchalant. Ik knik, waardoor ze me raar aankijkt. 'Je bent echt serieus?' vraagt ze verbaasd. Ik knik. 'Oh, oké. Mijn volledige naam is Allison Gwen Lune. 23 april. Licht blauw,' zegt ze. 'Is Gwen een afkorting?' vraag ik geïnteresseerd. 'Ja, mijn mama noemt Gwendoline,' zegt ze. 'Heb je nog broers of zussen?' vraag ik haar, waardoor ze abrupt voor haar kijkt en wordt heel stil. 'Nee, ben enig kind.' Haar stem breekt.

Ik wil haar arm aanraken en vragen wat er scheelt mee in plaats daarvan geeft ze me een knuffel. Haar schouders beginnen te schokken en mijn pull wordt nat van haar tranen. Als ze stopt met huilen laat ze me abrupt los. 'Sorry, ik euh... Ik euh...' Ze lijkt vanbinnen te blokkeren en staat dan op. 'Sorry,' verontschuldigt ze zich. Ze loopt weg en ik ben zo dom van hier te blijven zitten.

Allison Lune:
Als ik binnen loop, ga ik in een rechte lijn naar mijn kamer. Ik plof op mijn bed en rol me in een bolletje. De tranen stromen over mijn wangen. 'Allie?' Het is Liza. 'Remus zei dat je in tranen wegliep...' Ze komt voor me staan en knielt naast het bed neer. 'Hij vroeg of ik broers of zussen had,' zeg ik. Liza bijt op haar lip. 'Allie, het is niet jou schuld dat Nathan dood is,' probeert ze me gerust te stellen.

Ik ga recht zitten en kijk haar kwaad aan. 'Niet mijn schuld? Ik heb hem vermoord! Ik heb mijn kleine broertje vermoord,' zeg ik met tranen in mijn ogen. De tranen stromen nog meer over mijn wangen. Mijn zicht is wazig. 'Het was door de volle maan,' probeert Liza me nog steeds gerust te stellen. 'Hij wou me helpen Liza! En ik heb hem vermoord.'

*****

Hoofdstuk herschreven op 21/07/2020.