The Chocolate and The Biscuit

Hoofdstuk 18

Allison Lune:
Remus, zijn moeder, zijn vader, mijn moeder en ik zitten aan tafel een kop thee te drinken. 'Zeg eens, hoe hebben jullie elkaar leren kennen? Want jullie zitten niet in hetzelfde huis,' vraagt Mr. Lupin. Remus en ik kijken elkaar aan en glimlachen dan. 'Ik ging naast haar zitten omdat mijn vrienden al naast elkaar zaten en toen werd er gezegd dat we een taak moesten maken met je buur,' zegt Remus. 'En hoeveel hadden jullie?' vraagt mijn moeder. 'Een tien,' antwoord ik. 'En waarover ging het?' vraagt mijn moeder verder. 'Weerwolf transformatie,' antwoorden Remus en ik gelijk.

Onze ouders kijken elkaar aan. 'Allison je weet toch dat... dat Re-' begint Mr. Lupin. 'Ja, Mr. Lupin, ik weet dat Remus een weerwolf is en nu we er toch over bezig zijn, ik ook,' onderbreek ik hem. Mr. Lupin kijkt ons verbaasd aan. 'Waarom heb je dat niet gezegd Remus?' vraagt zijn vader. 'Papa, dat is niet aan mij om dat te zeggen,' zegt Remus. Mr. Lupin knikt begrijpelijk. Ik neem een slok van mijn thee die inmiddels al lauw is geworden. 'Allison, drink je thee uit en dan gaan we naar huis. Je vader zal afvragen waar we blijven,' zegt mijn moeder. Ik trek grote ogen. 'Moeten we echt al naar huis?' vraag ik. Mijn moeder knikt. 'Ze kan hier blijven deze nacht,' zeggen de ouders van Remus in koor. 'Ik denk niet dat ze daar al de gepaste leeftijd voor hebben,' zegt mijn moeder twijfelend. 'Niet samen! In de logeerkamer,' zegt Mrs. Lupin lachend.

Ik zie van wie Remus de stille kant heeft. Zijn vader en hij lijken daarin heel hard op elkaar. Mijn moeder kijkt me nadenkend en twijfelend aan. 'Oké, goed, maar morgen middag kom je terug naar huis,' zegt ze. Ik knik en mijn moeder staat recht. 'Ik zal snel een paar spullen van je gaan halen,' zegt ze en neemt haar spullen. Ik knik blij en dan verdwijnselt ze. 'Allison, wat wil je graag eten?' vraagt Mrs. Lupin. 'Dat maakt niet uit,' antwoord ik Mrs. Lupin. 'Nonsens. Wat eet je graag? We krijgen zelden een gast. En ik kook graag,' gaat ze verder. Remus kijkt me aan als zijn moeder dat zegt. 'Remus mag beslissen, mij maakt het echt niet uit,' zeg ik. 'Mij ook niet,' antwoord Remus snel. 'Lyall, zeg ook eens iets,' zegt Hope en kijkt haar man vragend aan. 'Mij maakt het niet uit mijn liefste,' zegt hij. Mrs. Lupin zucht zacht. 'Dan zal ik zelf wel iets verzinnen, maar kom niet klagen als het iets is wat jullie niet lekker vinden.' Ze staat op en gaat de keuken binnen. 'Ik ben op mijn bureau,' zegt Mr. Lupin en staat op.

Mijn moeder komt terug en geeft me een zakje aan. Mrs. Lupin komt terug binnen en kijkt mijn moeder aan. 'Gwendoline, wat eet je dochter graag?' Mijn moeder lacht zacht. 'Verstop alle koekjes die je in huis hebt, wat die eet ze op. En voor de rest eet ze alles,' zegt ze en ze beginnen allemaal te lachen bij het koekjes gedeelte. 'Nou ja, dan hoop ik dat de chocolade ook verstopt is voor Remus,' zeg ik. 'Die is al op,' zegt Remus zacht. 'Nou ik ga dan maar. Allison, à demain.' Ik geef mijn moeder een knuffel. 'Tot morgen, mama.' Mijn moeder gaat weg. 'Rem, wijs je Allison de logeerkamer?' Mrs. Lupin kijkt haar zoon aan. 'Ja.' Remus neemt mijn hand en verstrengeld zijn vingers met de mijne.

We lopen de trappen op en hij gaat de kamer naast zijn kamer binnen. Het is een redelijk gezellige kamer door de warme kleuren die de muren dragen. Er staat een oudere houten kast tegen de muur aan de deur. Een kleine rode, fluwele zetel en een tweepersoonsbed met aan beide zijden een nachtkastje. 'Het is niet echt veel,' mompelt hij zacht. 'Remus, het is goed. De logeerkamer bij mijn thuis is kaal en er staan dozen in.' Ik leg de zak op het bed en ga erop zitten. 'Wat gaan we doen tot we gaan eten?' vraagt hij. Ik haal mijn schouders op. Remus komt naast me zitten en slaat een arm om me heen. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder en zo zitten we even.

Opeens begint hij me te kietelen en ik begin hard te lachen. 'Remus stop!' proest ik uit. Hij blijft me verder kietelen en lacht zelf ook. Ik probeer hem te stoppen maar het lukt niet. 'Remus, alsjeblieft, stop,' zeg ik smekend. Ik kan niet meer van het lachen en krijg amper nog adem. Hij stopt en komt dan dichterbij. Hij glimlacht lief en drukt dan zijn lippen op de mijne. Ik kus hem terug en sla mijn armen om zijn nek. Er wordt gekucht en we laten elkaar snel los. Mr. Lupin staat in de deuropening. 'Het eten is klaar,' zegt hij ongemakkelijk. We staan op en volgen zijn vader naar de eetkamer. Een lekkere geur dringt mijn neus binnen.

We nemen plaats aan tafel en Mrs. Lupin schept eten op. Eens we allemaal aan het eten zijn is het stil. 'Dus, Allison, heb je nog broers of zussen?' vraagt zijn vader. Remus kijkt me abrupt bezorgd aan. Ik geef hem een geruststellende blik. 'Ja, een halfbroer, Cooper,' zeg ik. Zijn ouders knikken geïnteresseerd. 'Hoe is de situatie eigenlijk in je familie? Ik bedoel, je ouders gaan nu pas trouwen,' vraagt Mr. Lupin.

'Het is niet zo ingewikkeld als het lijkt. Cooper zijn moeder en mijn vader waren getrouwd. Op het einde ging het niet meer zo goed en mijn vader leerde mijn moeder kennen, dus vroeg hij een scheiding aan, maar toen bleek Cooper zijn moeder zwanger te zijn. De scheiding is doorgegaan en Cooper is geboren en een jaar later ik. En dan drie jaar later mijn jongere broer Nathan, maar hij is twee jaar geleden overleden,' leg ik uit. 'Oh, gecondoleerd.' Mrs. Lupin kijkt me meelevend aan. 'Hoe is het gebeurt?' vraagt ze bezorgd. 'Mama, ik denk dat dat genoeg vragen zijn,' zegt Remus voordat ik iets kan zeggen. 'Ze moet niet antwoorden als ze niet wilt,' zegt zijn moeder zachtjes.

Na het eten ben in mijn pyjama aan gaan doen en Remus ook. Nu zitten we op zijn bed allebei een boek te lezen. Een geeuw verlaat mijn mond. 'Ben je moe?' vraagt hij lief. Ik knik. Ik sla mijn boek dicht en geef dan Remus een knuffel en een kus op zijn wang. Ik zeg nog "goede nacht" en dan sta ik op en ga naar de logeerkamer.

*****

Hoofdstuk herschreven op 01/08/2020.