The Chocolate and The Biscuit

Hoofdstuk 17

Remus Lupin:
Het is al een paar dagen vakantie en ik schrik op uit mijn boek door een uil die tegen het raam vliegt. Ik loop snel naar buiten en kijk naar de uil die gewoon rustig ligt. Ik neem de brief met mijn naam, die hij vast heeft uit zijn poten en help hem dan recht. De uil vliegt terug weg en ik ga naar binnen. Ik ga terug aan tafel zitten en open de brief.

Lieve Remus,
Ik hoop dat je je dagen een beetje om krijgt. Die van mij vliegen voorbij. Mijn ouders gaan eindelijk trouwen en we helpen allemaal mee, nou ja, ik en mijn ouders. Cooper heeft denk ik nog een tijdje nodig om dat te verwerken. Ik denk dat hij na al die jaren nog gehoopt had dat mijn vader en zijn moeder terug samen gingen komen. De trouw zou volgende week normaal plaats vinden, ik hoop dat ik ook iemand mag uitnodigen, dan nodig ik jou uit. Waarschijnlijk gaat de familie Black ook aanwezig zijn, dus Sirius is er normaal ook. Ik hoop dat bij jou alles goed gaat en al je boeken krijgt gelezen die je wil lezen ;-) . Als je naar buiten zou gaan, moet je zeker een jas aandoen, anders word je nog ziek en dat wil ik niet. Ik mis je Remus. Oh, ja als de uil tegen een raam vliegt, niets van aantrekken, die gaat wel weer vliegen.
Veel liefst,
Allison Lune

Ik glimlach en leg de brief neer. Ik sta op en neem een nieuw vel papier om op te schrijven.

Lieve Allie,
Met mij gaat alles goed. En ik zal een jas dragen als ik buiten ga. Ik ben blij dat je ouders gaan trouwen. Ik zou me vereerd voelen als ik mocht komen, maar je moet natuurlijk de toestemming van je ouders hebben om me te vragen. Cooper zal het wel accepteren (dat hoop ik toch tenminste). Ik mis je ook ontzettend. Ik wou dat je hier was. Met de uil is alles goed. Hij was tegen het raam gevlogen maar hij is toch terug gaan vliegen. Beloof me alsjeblieft als ik niet naar de bruiloft mag komen we zeker afspreken zo.
Veel liefs,
Remus Lupin

Ik steek de brief in een envelop en verzegel die. Ik schrijf haar naam er op en ga opzoek naar mijn eigen uil, die van de familie. Als ik hem gevonden heb hang ik de brief aan zijn pootje en vliegt hij weg. Ik had beter Allison haar uil nog even hier gehouden, dan kon die de brief in eens meenemen. 'Remus?' Ik kijk op naar mijn moeder die de keuken binnen komt. 'Ja?' antwoord ik. Ze komt voor me staan. 'Wie heeft je een brief gestuurd?' vraagt ze nieuwsgierig. 'Allison,' zeg ik blij. Ze glimlacht als ze mijn lach ziet. 'Ik hoop dat ik haar nog leer kennen, deze vakantie,' zegt ze hoopvol 'Ik denk het wel,' zeg ik en glimlach.

Ze neemt plaats tegenover me aan tafel. 'Vertel eens iets over haar,' zegt ze dan. 'Ze is ook een weerwolf,' zeg ik. Mijn moeder kijkt me even verbaasd aan maar glimlacht blij. 'In welk huis zit ze?' vraagt ze nieuwsgierig. 'Huffelpuf,' zeg ik. Mijn moeder knikt tevreden. 'Is ze even oud?' vraagt ze verder. 'Mama, waarom al die vragen?' vraag ik lichtjes geïrriteerd. Ze lacht. 'Antwoord op de vraag en ik laat je met rust,' zegt ze. 'Ja, ze is even oud,' beantwoord ik haar vraag.

Het is een dag later en ik kijk naar het raam van mijn kamer waar regendruppels voorbij vallen. 'Remus! Je hebt post!' roept mijn moeder. Ik vlieg half van mijn bed en loop de trap af. Als ik beneden ben trek ik de brief uit mijn moeders hand en maak hem open als ik in de zetel ga zitten.

Moony,
Ik ben bij Prongs ingetrokken. Het was niet meer uit te houden bij mijn thuis. Ik stuur dit zodat je weet als je een brief naar me schrijft je ze naar Prongs moet sturen.
Padfoot.

Ik zucht zacht. Aan de ene kant had ik het zien aankomen en aan de andere kant had ik gehoopt dat het Allison was. Ze zal het waarschijnlijk druk hebben met de trouw. Er klopt iemand aan op de voordeur en mijn moeder gaat open doen.

Ze komt terug binnen met een vrouw op haar hielen en ik herken de mama van Allison. Twee seconden later komt Allison achter haar mama aan en ik sta onmiddellijk recht uit de zetel. Allison glimlacht. Ze heeft haar haar in een ingevlochten vlecht die over haar schouder ligt. Ik ga naar haar toe en geef haar een knuffel. Onze moeders maken blije geluidjes en beginnen dan te praten.

'Allison en ik zijn hier om jullie uit te nodigen voor mijn trouw,' zegt Mrs. Lune. 'Proficiat!' zegt mijn moeder dan blij. 'Merci, Hope. Ik hoop dat jullie komen,' zegt Mrs. Lune. 'Natuurlijk! Mijn man, Remus en ik zullen er zijn,' zegt mijn moeder enthousiast. 'Geweldig! Hier is de uitnodiging, daar staat alle informatie op.' Mrs. Lune geeft de uitnodiging aan mijn moeder en richt zich dan tot Allison. Ze begint vanalles in het Frans te zeggen en Allison antwoord terug. 'Jullie twee,' mijn moeder wijst van Allison naar mij, 'ga iets leuks doen. Gwendoline en ik gaan een moeders gesprek houden.' 'Over ons?' vraagt Allison. 'Mais oui. Jullie zijn allebei 16. Jullie worden 17, volwassenen,' antwoord Allison haar moeder.

Ik neem Allison haar hand en neem haar mee naar boven. 'Remus laat de deur open!' roept mijn moeder. 'Jaja.' antwoord ik terug. 'Wat denken ze wel niet,' zegt Allison zachtjes. Ze is mijn kamer verder ingelopen en kijkt rond. 'Ordelijk,' zegt ze dan met een tevreden knik. 'Wat had je dan verwacht?' vraag ik verbaasd. 'Kleren in het rond gegooid, boeken half in de vuilbak, de gordijnen half dicht, het bed niet opgemaakt, bureau vol papieren en nog rommel,' ratelt ze af. 'Echt?' vraag ik verbaasd. Ze lacht. 'Nee,' zegt ze. Ik lach en geef haar een knuffel. Ze slaat haar armen om me heen. 'Ik heb je gemist,' zegt ze zachtjes tegen mijn schouder. 'Ik jou ook,' zeg ik.

Ik laat Allison los en kijk haar aan. 'Sinds wanneer doe je je haar in een vlecht?' vraag ik haar en bestudeer haar vlecht nog eens. 'Sinds altijd als het vakantie is,' antwoord ze. 'Waarom doe je het niet voor school?' vraag ik en ga een keer met mijn hand over de vlecht. 'Omdat als ik los haar heb ik niet iedereen altijd moet aankijken,' zegt ze stil. Ik draai de vlecht rond mijn vingers. 'Je bent ook mooi met een vlecht,' zeg ik. Ze glimlacht en haar wangen kleuren.

*****

Hoofdstuk herschreven op 01/08/2020.