Like We Used To [COMPLETED]

Second Chance?

Lisa's

"We're married."

Whoa. Whoa. Look at thier faces. Daig pa nila ang nakakita ng multo. Gulat na gulat. Hahaha.

And why not? Totoo naman.

"Jisoo's Christ?! How? Why? When?"

Hindi nagsasalit sa Jennie. Nakatingin lang siya sa 'kin.

"Just for business."

"Ah." Chaeyoung and Jisoo said.

That's it? Ah? 'Yon lang ang kaya nilang sabihin?

"Then we should celebrate." Sabi ni Chaeng.

"Yeah!" Kitten said.

Whoa! Hindi kasama sa plano na iinom siya. Not in my watch.

"Hard drinks?"

"Yes unnie."

Fck!

"Hindi ka iinom. Mahina ang tolerance mo sa alak." Pinigilan ko siya.

"No fcking way, Mrs. Manoban." Kinindatan niya ako.

"Hayaan mo na siya. Ikaw na lang ang 'wag uminom para safe kayong makauwi."

Do I have a choice? Psh.

At hindi na siya tumigil sa kaiinom.

"Chee-eers ttoo my deaaar-essst wi-feu!"

"Enough, Jendeuk!"

Lasing na lasing na siya.

"Unnie, let's dance."

At hinila niya sa dance floor si Jisoo Unnie.

Fvk! Hindi siya ganito no'ng kami pa. No'ng hindi pa niya ako niloloko. Heto na naman ang constant pain. Unti-unti na naman nilang nilalamon ang dibdib ko.

I hate you, Jennie but I love you so much.

Fck! I cursed.

Sinong nagsabing pwede niyo siyang isayaw?

Nakita ko lang namang nakikipagsayaw na siya sa kung kanino. Ito ang dahilan kung bakit hindi siya pwedeng nalalasing. Mapagsasamantalahan siya for sure. Jisoo Unnie, where are you? Bakit mo pinabayaan ang batang 'to?

"Let's go home." I grabbed her wrists.

"Ow, hello there my dearest Pran." She smiled but I saw pain behind those fake smile.

"We're going home. You're drunk."

"Home? Home bang matatawag 'yon?"

Tahanan? Bahay? Tulugan? Anything you want to call that fckng house!

Hinila ko siya.

"Limario, nasasaktan ako!"

Fck! Masyado na palang mahigpit ang pagkakahawak ko.

Hindi na ako nakapagpaalam sa kanila. Lumabas kami at kaagad ko siyang ipinasok sa sasakyan.

"Seatbelt mo."

Hindi ko pa rin siya tinitingnan.

"Bakit mo ba ako pinakikialaman ha? Kita mong nagsasayaw pa kami e."

So hulas na siya ngayon?

"Gusto mo bang mapagsamantalahan?"

"Who car—"

Fvck!

Hinalikan ko siya para manahimik na.

"I miss you, Pran."

"I miss you t—"

Galeeng! Bigla na lang siyang nakatulog.

Pagkarating sa bahay dinala ko siya sa kwarto at dahan-dahang inihiga.

"Ang ganda mo pa rin kahit natutulog ka."

Hinalikan ko siya sa noo.

"Mahal na mahal kita, Lisa."

"Mahal mo lang naman ako kapag tulog ka." Bulong ko.

"Mahal kita palagi."

Nagsasalita pa rin siya kahit nakapikit.

"Ssshh. Enough, Jen. Get rest."

"Pero ... nasaan ang tugon mo?"

Kung mahal mo ako bakit mo ako niloko?

"Mahal na mahal din kita. Pahinga ka na."

Bahagya akong lumapit para kumutan niya. Hindi na ako nagtangkang palitan siya ng damit. Mahina ang self-control ko ngayon. Ayaw kong mag-take avantage.

"Where's my kisses and hugs?"

Seriously? Argh! I can't with this kidult.

Hinalikan ko siya sa noo at niyakap nang mahigpit.

"Ouch!"

Bakit niya kinagat ang taenga ko?

"Ksksksksksk, i'm sorry. Can't help it."

Pikit pa rin siya.

"Go to sleep, pls."

"Okay, okay pero ipangako mong hindi ka na makikipagkita sa Linta na 'yon."

Sinong linta?

"Linta?"

Kunot-noo kong tugon.

"That Sana leech."

Kahit nakapikit ay bakas ang biglaan niyang pagkunot.

Napangiti ako. Nagseselos ba siya? Imposible.

If I know this is just for business. At kapag naaalala ko 'yon nasasaktan lang ako. Bakit kaya hindi namin subukan? Malay natin mag-work di ba?

Aishh!

"Nilalamig ako."

Mulat na siya.

"What do you want me to do?"

"Cuddle with me, Pran."

Those pleading eyes? Dang! Hindi ko kayang tumanggi.

"Okay, okay. Pero magpapalit muna ako ng damit a."

Lumabas ako ng kwarto para magpalit. And yes! Nandito ang damitan ko. Haha. I respect Jennie. Baka hindi siya komportable kapag magkasama kami sa kwarto kaya pinili kong sa sala nalang matulog palagi. Anyway, after a month naman sa dream house na kami titira. 'Yon ay kung aabot pa kami ng 1 month. Sana. Sana.

After magbihis bumalik na ako sa kwarto. And guess what? Tulog na tulog na siya. Hays. Such a baby.

Tumabi ako at niyakap siya mula sa likuran habang nakapatong ang baba ko sa balikat niya. Na-miss ko 'to.

"Na-miss kita."

Bigla siyang humarap sa akin at niyakap ako nang mahigpit. Isiniksik niya ang buong mukha niya sa leeg ko, katulad nang dati. Noong hindi pa niya ako niloloko.

"Stop thinking, Pran. Mahal na mahal kita at hindi ko magagawang lokohin ka."

Tulog pa rin ba siya?

"Sorry for everything, Pran. I love you so much. Please, let's try again."

Is she serious?

"Shhhh. Let's sleep."

I hugged her tight and kissed her head.

Maybe a second chance for us?