Kabanata 28

178 21 0
                                    

Memories

Adam Brown died on September 17, 1920. There's no one to blame but Camilla Calliego, the daughter of the Calliegos, according to Darcey Brown. It is said that Camilla Calliego seduced Adam Brown and pretended to be pregnant so that Adam Brown would come to their house and put a gun on his head as threat. They thought it was all over. Hanggang sa sagasaan si Adam Brown ng mga Calliego. Camilla Calliego didn't even look at him or come to him at his funeral, according to my resources. She was just victorious and couldn't even contain her smile.

Tulala akong nakatingin sa fountain ng paaralan nang madatnan ang papalapit na Calliego. His eyes looked at me intensely. Ako lang rin ang tinitignan niya at maging daanan niya ay hindi niya pinapansin.

"Good Morning." Sabi niya, bahagyang nananantiya.

Huminga ako nang malalim. After the encounter with Tulips, I couldn't imagine still being comfortable with him. Tama ako, ayoko making kontrabida. Pero we're friends, right? And the right girlfriend doesn't forbid his boyfriend to have a friend. Isa pa, tungkol naman sa nakaraan ng pamilya namin ang pinag-uusapan at hindi ang pagbubuo ng pamilya.

"Morning."

I waited for him to sit down. Dahil sa pag-upo niya ay ang malaking upuang gawa sa semento ay biglang lumiit. Umusog ako nang kaunti at nakitang napansin niya iyon. He twitched his lips.

"Uh, This may sound insensitive pero... buhay pa ba si Camilla?" Mahina kong sabi.

Halos napatampal ako sa bibig sa tawag sakanyang lola. Wow, Vivienne! How disrespectful! I saw him suppress a smile when he saw how humiliated I was. Bahagya siyang umiling.

"Camilla died last year. Ang huling ginawa niya ay ang sulatan pabalik ang sulat ni Adam." Sabi niya, ginagaya ang pagtawag ko sa mga ninuno namin.

Bahagya akong natigilan sa pahayag niya. She wrote back to a man, who can never reply, on her last breath? Agad akong napahawak sa puso nang parang bumibiyak iyon. I was never a romanticperson but when it comes to tragedies, failed loves, I hear my heart break every single time.

"U-uh... I'm sorry." Mahina kong bulong. "Ibig sabihin ba noon ay ang sulat na inilagay mo sa notebook, ang huling... paalala niya?"

Tumango siya nang marahan. Agad akong napasinghap.

"Is that because Adam Brown told her to?"

Tumango na naman siya, nag-aalala ang mga mata habang nakatingin sa aking parang hirap na hirap huminga.

"Your brother got the first messagewe sent you when you were twelve, right?"

Nagulat ako sa sinabi niya ngunit tumango ako nang dahan dahan.

"Kaya ba sila pumuntang France? Nalaman ba nila kung ano talaga ang nangyari?"

Marahan ulit siyang tumango. Ngayon, pilit na niya akong inilalapit sakanya. Hindi ko iyon pina-unlakan nang maalala ang sakit sa mata ni Tulips. I can't bear seeing flowers people give me every after recitals die. In Tulips case, she's die of sadness for sure! Kasi nasa kaniya na ang ginto, ninakaw pa ng isang agila! And that proud eagle is me kung nagkataon! I don't like that.

Sandali, ano ba itong pinag-iisip ko? Sa tingin ko ba magkakagusto si Calix sa akin? I laughed at myself. Assuming talaga.

We were silent for a while, waiting for each other to think of a new topic.

"She was happy."

Tumingin ako sakanya.

"Camilla Calliego?"

"She died happily. Sabi niya, sa wakas, makakasama na niya ang mahal niya." Dahan-dahan niya itong sinabi.

Tumungo ako. She loved him that deeply. I wonder if I could love like that? Wild and fierce. Their love cannot withstand the storm because it is storm itself. Destructive. Pero pagkatapos noon ay isang magandang bahag-hari. And I believe they are that rainbow too. Even after the darkness is the sunrise wanting to be seen.

The Misadventures of Seduction (COMPLETED)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon