Kız kardeşim geceleri hep çığlık atıyor. Korkunç ve kan dondurucu çığlıklar. Ve ben onu durduramıyorum.
Yatağımda yatıyorum, dünyadan uzak bir şekilde, sislerin arasında hayal görüyorum, ve onun çığlıkları içime nüfuz ediyor . Bana sesleniyor, birine sesleniyor.
Ona yardım edemem, yapabileceğim hiçbir şey onu durdurmaz.
Ona taze lavantalar götürüyorum . Bir gün , umuyorum ki kokusu onu durdurabilir .
Gözlerim kapalı ve bilincim kapanıyor .
Ama o çığlık atıyor.
Ben ne yapabilirim kardeşim ? Neden çığlık atıyorsun ? Seni korkutan ne ? Bana söylemeyeceksin , yardım edemem .
Bir gün , çığlıkların çok fazla olduğu bir zamanda yataktan kalkıyorum . Onun çığlıklarını durduracağım .
Onun yanına gidiyorum ve baş ucunda çömeliyorum .
Çığlık atmayı kes . ÇIĞLIK ATMAYI KES .
Ona bakıyorum,ama onu göremiyorum . Burası çok karanlık ve aramızda mesafe var.
ÇIĞLIK ATMAYI KES .
Susuyor , ama sırf birinin yanında olduğunu bildiği için .
Sessiz , kimsenin onun orda olduğunu bilmesini istemiyor .
Annem odama geri dönmemi söylüyor . Gecenin bir vakti kız kardeşimin yanına gelmeyi bırakmam gerek .
Ama onu duymuyor musun anne ?
Ama duymuyor . Sadece ben duyabilirim .
Kız kardeşim uyuyormuş gibi yapıyor .
Ayağa kalkıyorum.
Kız kardeşimin mezarının başına çöktüğüm için dizlerim kirli .
Tabutunda dinleniyor . Ölü ama hala bağırıyor ...
